Job 7

1 Has not man his ordered time of trouble on the earth? and are not his days like the days of a servant working for payment?

Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.

2 As a servant desiring the shades of evening, and a workman looking for his payment:

Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,

3 So I have for my heritage months of pain to no purpose, and nights of weariness are given to me.

Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.

4 When I go to my bed, I say, When will it be time to get up? but the night is long, and I am turning from side to side till morning light.

Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.

5 My flesh is covered with worms and dust; my skin gets hard and then is cracked again.

Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.

6 My days go quicker than the cloth-worker's thread, and come to an end without hope.

Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.

7 O, keep in mind that my life is wind: my eye will never again see good.

Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;

8 The eye of him who sees me will see me no longer: your eyes will be looking for me, but I will be gone.

Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.

9 A cloud comes to an end and is gone; so he who goes down into the underworld comes not up again. (Sheol h7585)

Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)

10 He will not come back to his house, and his place will have no more knowledge of him.

Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.

11 So I will not keep my mouth shut; I will let the words come from it in the pain of my spirit, my soul will make a bitter outcry.

Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.

12 Am I a sea, or a sea-beast, that you put a watch over me?

Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?

13 When I say, In my bed I will have comfort, there I will get rest from my disease;

Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,

14 Then you send dreams to me, and visions of fear;

Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;

15 So that a hard death seems better to my soul than my pains.

Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.

16 I have no desire for life, I would not be living for ever! Keep away from me, for my days are as a breath.

Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.

17 What is man, that you have made him great, and that your attention is fixed on him,

Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,

18 And that your hand is on him every morning, and that you are testing him every minute?

Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?

19 How long will it be before your eyes are turned away from me, so that I may have a minute's breathing-space?

Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?

20 If I have done wrong, what have I done to you, O keeper of men? why have you made me a mark for your blows, so that I am a weariness to myself?

Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?

21 And why do you not take away my sin, and let my wrongdoing be ended? for now I go down to the dust, and you will be searching for me with care, but I will be gone.

Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.