Job 10
1 My soul is tired of life; I will let my sad thoughts go free in words; my soul will make a bitter outcry.
Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.
2 I will say to God, Do not put me down as a sinner; make clear to me what you have against me.
Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?
3 What profit is it to you to be cruel, to give up the work of your hands, looking kindly on the design of evil-doers?
Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?
4 Have you eyes of flesh, or do you see as man sees?
Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?
5 Are your days as the days of man, or your years like his,
Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;
6 That you take note of my sin, searching after my wrongdoing,
Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?
7 Though you see that I am not an evil-doer; and there is no one who is able to take a man out of your hands?
Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.
8 Your hands made me, and I was formed by you, but then, changing your purpose, you gave me up to destruction.
Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.
9 O keep in mind that you made me out of earth; and will you send me back again to dust?
Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?
10 Was I not drained out like milk, becoming hard like cheese?
Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?
11 By you I was clothed with skin and flesh, and joined together with bones and muscles.
Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.
12 You have been kind to me, and your grace has been with me, and your care has kept my spirit safe.
Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.
13 But you kept these things in the secret of your heart; I am certain this was in your thoughts:
I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.
14 That, if I did wrong, you would take note of it, and would not make me clear from sin:
Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.
15 That, if I was an evil-doer, the curse would come on me; and if I was upright, my head would not be lifted up, being full of shame and overcome with trouble.
Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;
16 And that if there was cause for pride, you would go after me like a lion; and again put out your wonders against me:
Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.
17 That you would send new witnesses against me, increasing your wrath against me, and letting loose new armies on me.
Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.
18 Why then did you make me come out of my mother's body? It would have been better for me to have taken my last breath, and for no eye to have seen me,
Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!
19 And for me to have been as if I had not been; to have been taken from my mother's body straight to my last resting-place.
Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!
20 Are not the days of my life small in number? Let your eyes be turned away from me, so that I may have a little pleasure,
Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;
21 Before I go to the place from which I will not come back, to the land where all is dark and black,
Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;
22 A land of thick dark, without order, where the very light is dark.
Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.
