Luke 6
1 Now it came to pass on a sabbath, that he was going through the grainfields; and his disciples plucked the ears, and did eat, rubbing them in their hands.
อจรญฺจ ปรฺวฺวโณ ทฺวิตียทินาตฺ ปรํ ปฺรถมวิศฺรามวาเร ศสฺยกฺเษเตฺรณ ยีโศรฺคมนกาเล ตสฺย ศิษฺยา: กณิศํ ฉิตฺตฺวา กเรษุ มรฺทฺทยิตฺวา ขาทิตุมาเรภิเรฯ
2 But certain of the Pharisees said, Why do ye that which it is not lawful to do on the sabbath day?
ตสฺมาตฺ กิยนฺต: ผิรูศินสฺตานวทนฺ วิศฺรามวาเร ยตฺ กรฺมฺม น กรฺตฺตวฺยํ ตตฺ กุต: กุรุถ?
3 And Jesus answering them said, Have ye not read even this, what David did, when he was hungry, he, and they that were with him;
ยีศุ: ปฺรตฺยุวาจ ทายูทฺ ตสฺย สงฺคินศฺจ กฺษุธารฺตฺตา: กึ จกฺรุ: ส กถมฺ อีศฺวรสฺย มนฺทิรํ ปฺรวิศฺย
4 how he entered into the house of God, and took and ate the showbread, and gave also to them that were with him; which it is not lawful to eat save for the priests alone?
เย ทรฺศนียา: ปูปา ยาชกานฺ วินานฺยสฺย กสฺยาปฺยโภชนียาสฺตานานีย สฺวยํ พุภเช สงฺคิโภฺยปิ ทเทา ตตฺ กึ ยุษฺมาภิ: กทาปิ นาปาฐิ?
5 And he said unto them, The Son of man is lord of the sabbath.
ปศฺจาตฺ ส ตานวทตฺ มนุชสุโต วิศฺรามวารสฺยาปิ ปฺรภุ รฺภวติฯ
6 And it came to pass on another sabbath, that he entered into the synagogue and taught: and there was a man there, and his right hand was withered.
อนนฺตรมฺ อนฺยวิศฺรามวาเร ส ภชนเคหํ ปฺรวิศฺย สมุปทิศติฯ ตทา ตตฺสฺถาเน ศุษฺกทกฺษิณกร เอก: ปุมานฺ อุปตสฺถิวานฺฯ
7 And the scribes and the Pharisees watched him, whether he would heal on the sabbath; that they might find how to accuse him.
ตสฺมาทฺ อธฺยาปกา: ผิรูศินศฺจ ตสฺมินฺ โทษมาโรปยิตุํ ส วิศฺรามวาเร ตสฺย สฺวาสฺถฺยํ กโรติ นเวติ ปฺรตีกฺษิตุมาเรภิเรฯ
8 But he knew their thoughts; and he said to the man that had his hand withered, Rise up, and stand forth in the midst. And he arose and stood forth.
ตทา ยีศุเสฺตษำ จินฺตำ วิทิตฺวา ตํ ศุษฺกกรํ ปุมำสํ โปฺรวาจ, ตฺวมุตฺถาย มธฺยสฺถาเน ติษฺฐฯ
9 And Jesus said unto them, I ask you, Is it lawful on the sabbath to do good, or to do harm? to save a life, or to destroy it?
ตสฺมาตฺ ตสฺมินฺ อุตฺถิตวติ ยีศุสฺตานฺ วฺยาชหาร, ยุษฺมานฺ อิมำ กถำ ปฺฤจฺฉามิ, วิศฺรามวาเร หิตมฺ อหิตํ วา, ปฺราณรกฺษณํ ปฺราณนาศนํ วา, เอเตษำ กึ กรฺมฺมกรณียมฺ?
10 And he looked round about on them all, and said unto him, Stretch forth thy hand. And he did [so]: and his hand was restored.
ปศฺจาตฺ จตุรฺทิกฺษุ สรฺวฺวานฺ วิโลกฺย ตํ มานวํ พภาเษ, นิชกรํ ปฺรสารย; ตตเสฺตน ตถา กฺฤต อิตรกรวตฺ ตสฺย หสฺต: สฺวโสฺถภวตฺฯ
11 But they were filled with madness; and communed one with another what they might do to Jesus.
ตสฺมาตฺ เต ปฺรจณฺฑโกปานฺวิตา ยีศุํ กึ กริษฺยนฺตีติ ปรสฺปรํ ปฺรมนฺตฺริตา: ฯ
12 And it came to pass in these days, that he went out into the mountain to pray; and he continued all night in prayer to God.
ตต: ปรํ ส ปรฺวฺวตมารุเหฺยศฺวรมุทฺทิศฺย ปฺรารฺถยมาน: กฺฤตฺสฺนำ ราตฺรึ ยาปิตวานฺฯ
13 And when it was day, he called his disciples; and he chose from them twelve, whom also he named apostles:
อถ ทิเน สติ ส สรฺวฺวานฺ ศิษฺยานฺ อาหูตวานฺ เตษำ มเธฺย
14 Simon, whom he also named Peter, and Andrew his brother, and James and John, and Philip and Bartholomew,
ปิตรนามฺนา ขฺยาต: ศิโมนฺ ตสฺย ภฺราตา อานฺทฺริยศฺจ ยากูพฺ โยหนฺ จ ผิลิปฺ พรฺถลมยศฺจ
15 and Matthew and Thomas, and James [the son] of Alphæus, and Simon who was called the Zealot,
มถิ: โถมา อาลฺผียสฺย ปุโตฺร ยากูพฺ ชฺวลนฺตนามฺนา ขฺยาต: ศิโมนฺ
16 and Judas [the son] of James, and Judas Iscariot, who became a traitor;
จ ยากูโพ ภฺราตา ยิหูทาศฺจ ตํ ย: ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติ ส อีษฺกรีโยตียยิหูทาศฺไจตานฺ ทฺวาทศ ชนานฺ มโนนีตานฺ กฺฤตฺวา ส ชคฺราห ตถา เปฺรริต อิติ เตษำ นาม จการฯ
17 and he came down with them, and stood on a level place, and a great multitude of his disciples, and a great number of the people from all Judæa and Jerusalem, and the sea coast of Tyre and Sidon, who came to hear him, and to be healed of their diseases;
ตต: ปรํ ส ไต: สห ปรฺวฺวตาทวรุหฺย อุปตฺยกายำ ตเสฺถา ตตสฺตสฺย ศิษฺยสงฺโฆ ยิหูทาเทศาทฺ ยิรูศาลมศฺจ โสร: สีโทนศฺจ ชลเธ โรธโส ชนนิหาศฺจ เอตฺย ตสฺย กถาศฺรวณารฺถํ โรคมุกฺตฺยรฺถญฺจ ตสฺย สมีเป ตสฺถุ: ฯ
18 and they that were troubled with unclean spirits were healed.
อเมธฺยภูตคฺรสฺตาศฺจ ตนฺนิกฏมาคตฺย สฺวาสฺถฺยํ ปฺราปุ: ฯ
19 And all the multitude sought to touch him; for power came forth from him, and healed [them] all.
สรฺเวฺวษำ สฺวาสฺถฺยกรณปฺรภาวสฺย ปฺรกาศิตตฺวาตฺ สรฺเวฺว โลกา เอตฺย ตํ สฺปฺรษฺฏุํ เยติเรฯ
20 And he lifted up his eyes on his disciples, and said, Blessed [are] ye poor: for yours is the kingdom of God.
ปศฺจาตฺ ส ศิษฺยานฺ ปฺรติ ทฺฤษฺฏึ กุตฺวา ชคาท, เห ทริทฺรา ยูยํ ธนฺยา ยต อีศฺวรีเย ราเชฺย โว'ธิกาโรสฺติฯ
21 Blessed [are] ye that hunger now: for ye shall be filled. Blessed [are] ye that weep now: for ye shall laugh.
เห อธุนา กฺษุธิตโลกา ยูยํ ธนฺยา ยโต ยูยํ ตรฺปฺสฺยถ; เห อิห โรทิโน ชนา ยูยํ ธนฺยา ยโต ยูยํ หสิษฺยถฯ
22 Blessed are ye, when men shall hate you, and when they shall separate you [from their company], and reproach you, and cast out your name as evil, for the Son of man’s sake.
ยทา โลกา มนุษฺยสูโน รฺนามเหโต รฺยุษฺมานฺ ฤตียิษฺยนฺเต ปฺฤถกฺ กฺฤตฺวา นินฺทิษฺยนฺติ, อธมานิว ยุษฺมานฺ สฺวสมีปาทฺ ทูรีกริษฺยนฺติ จ ตทา ยูยํ ธนฺยา: ฯ
23 Rejoice in that day, and leap [for joy]: for behold, your reward is great in heaven; for in the same manner did their fathers unto the prophets.
สฺวรฺเค ยุษฺมากํ ยเถษฺฏํ ผลํ ภวิษฺยติ, เอตทรฺถํ ตสฺมินฺ ทิเน โปฺรลฺลสต อานนฺเทน นฺฤตฺยต จ, เตษำ ปูรฺวฺวปุรุษาศฺจ ภวิษฺยทฺวาทิน: ปฺรติ ตไถว วฺยวาหรนฺฯ
24 But woe unto you that are rich! for ye have received your consolation.
กินฺตุ หา หา ธนวนฺโต ยูยํ สุขํ ปฺราปฺนุตฯ หนฺต ปริตฺฤปฺตา ยูยํ กฺษุธิตา ภวิษฺยถ;
25 Woe unto you, ye that are full now! for ye shall hunger. Woe [unto you], ye that laugh now! for ye shall mourn and weep.
อิห หสนฺโต ยูยํ วต ยุษฺมาภิ: โศจิตวฺยํ โรทิตวฺยญฺจฯ
26 Woe [unto you], when all men shall speak well of you! for in the same manner did their fathers to the false prophets.
สรฺไวฺวลาไก รฺยุษฺมากํ สุขฺยาเตา กฺฤตายำ ยุษฺมากํ ทุรฺคติ รฺภวิษฺยติ ยุษฺมากํ ปูรฺวฺวปุรุษา มฺฤษาภวิษฺยทฺวาทิน: ปฺรติ ตทฺวตฺ กฺฤตวนฺต: ฯ
27 But I say unto you that hear, Love your enemies, do good to them that hate you,
เห โศฺรตาโร ยุษฺมภฺยมหํ กถยามิ, ยูยํ ศตฺรุษุ ปฺรียธฺวํ เย จ ยุษฺมานฺ ทฺวิษนฺติ เตษามปิ หิตํ กุรุตฯ
28 bless them that curse you, pray for them that despitefully use you.
เย จ ยุษฺมานฺ ศปนฺติ เตภฺย อาศิษํ ทตฺต เย จ ยุษฺมานฺ อวมนฺยนฺเต เตษำ มงฺคลํ ปฺรารฺถยธฺวํฯ
29 To him that smiteth thee on the [one] cheek offer also the other; and from him that taketh away thy cloak withhold not thy coat also.
ยทิ กศฺจิตฺ ตว กโปเล จเปฏาฆาตํ กโรติ ตรฺหิ ตํ ปฺรติ กโปลมฺ อนฺยํ ปราวรฺตฺตฺย สมฺมุขีกุรุ ปุนศฺจ ยทิ กศฺจิตฺ ตว คาตฺรียวสฺตฺรํ หรติ ตรฺหิ ตํ ปริเธยวสฺตฺรมฺ อปิ คฺรหีตุํ มา วารยฯ
30 Give to every one that asketh thee; and of him that taketh away thy goods ask them not again.
ยสฺตฺวำ ยาจเต ตไสฺม เทหิ, ยศฺจ ตว สมฺปตฺตึ หรติ ตํ มา ยาจสฺวฯ
31 And as ye would that men should do to you, do ye also to them likewise.
ปเรภฺย: สฺวานฺ ปฺรติ ยถาจรณมฺ อเปกฺษเธฺว ปรานฺ ปฺรติ ยูยมปิ ตถาจรตฯ
32 And if ye love them that love you, what thank have ye? for even sinners love those that love them.
เย ชนา ยุษฺมาสุ ปฺรียนฺเต เกวลํ เตษุ ปฺรียมาเณษุ ยุษฺมากํ กึ ผลํ? ปาปิโลกา อปิ เสฺวษุ ปฺรียมาเณษุ ปฺรียนฺเตฯ
33 And if ye do good to them that do good to you, what thank have ye? for even sinners do the same.
ยทิ หิตการิณ เอว หิตํ กุรุถ ตรฺหิ ยุษฺมากํ กึ ผลํ? ปาปิโลกา อปิ ตถา กุรฺวฺวนฺติฯ
34 And if ye lend to them of whom ye hope to receive, what thank have ye? even sinners lend to sinners, to receive again as much.
เยภฺย ฤณปริโศธสฺย ปฺราปฺติปฺรตฺยาศาเสฺต เกวลํ เตษุ ฤเณ สมรฺปิเต ยุษฺมากํ กึ ผลํ? ปุน: ปฺราปฺตฺยาศยา ปาปีโลกา อปิ ปาปิชเนษุ ฤณมฺ อรฺปยนฺติฯ
35 But love your enemies, and do [them] good, and lend, never despairing; and your reward shall be great, and ye shall be sons of the Most High: for he is kind toward the unthankful and evil.
อโต ยูยํ ริปุษฺวปิ ปฺรียธฺวํ, ปรหิตํ กุรุต จ; ปุน: ปฺราปฺตฺยาศำ ตฺยกฺตฺวา ฤณมรฺปยต, ตถา กฺฤเต ยุษฺมากํ มหาผลํ ภวิษฺยติ, ยูยญฺจ สรฺวฺวปฺรธานสฺย สนฺตานา อิติ ขฺยาตึ ปฺราปฺสฺยถ, ยโต ยุษฺมากํ ปิตา กฺฤตฆฺนานำ ทุรฺวฺฏตฺตานาญฺจ หิตมาจรติฯ
36 Be ye merciful, even as your Father is merciful.
อต เอว ส ยถา ทยาลุ รฺยูยมปิ ตาทฺฤศา ทยาลโว ภวตฯ
37 And judge not, and ye shall not be judged: and condemn not, and ye shall not be condemned: release, and ye shall be released:
อปรญฺจ ปรานฺ โทษิโณ มา กุรุต ตสฺมาทฺ ยูยํ โทษีกฺฤตา น ภวิษฺยถ; อทณฺฑฺยานฺ มา ทณฺฑยต ตสฺมาทฺ ยูยมปิ ทณฺฑํ น ปฺราปฺสฺยถ; ปเรษำ โทษานฺ กฺษมธฺวํ ตสฺมาทฺ ยุษฺมากมปิ โทษา: กฺษมิษฺยนฺเตฯ
38 give, and it shall be given unto you; good measure, pressed down, shaken together, running over, shall they give into your bosom. For with what measure ye mete it shall be measured to you again.
ทานานิทตฺต ตสฺมาทฺ ยูยํ ทานานิ ปฺราปฺสฺยถ, วรญฺจ โลกา: ปริมาณปาตฺรํ ปฺรทลยฺย สญฺจาลฺย โปฺรญฺจาลฺย ปริปูรฺยฺย ยุษฺมากํ โกฺรเฑษุ สมรฺปยิษฺยนฺติ; ยูยํ เยน ปริมาเณน ปริมาถ เตไนว ปริมาเณน ยุษฺมตฺกฺฤเต ปริมาสฺยเตฯ
39 And he spake also a parable unto them, Can the blind guide the blind? shall they not both fall into a pit?
อถ ส เตโภฺย ทฺฤษฺฏานฺตกถามกถยตฺ, อนฺโธ ชน: กิมนฺธํ ปนฺถานํ ทรฺศยิตุํ ศกฺโนติ? ตสฺมาทฺ อุภาวปิ กึ ครฺตฺเต น ปติษฺยต: ?
40 The disciple is not above his teacher: but every one when he is perfected shall be as his teacher.
คุโร: ศิโษฺย น เศฺรษฺฐ: กินฺตุ ศิเษฺย สิทฺเธ สติ ส คุรุตุโลฺย ภวิตุํ ศกฺโนติฯ
41 And why beholdest thou the mote that is in thy brother’s eye, but considerest not the beam that is in thine own eye?
อปรญฺจ ตฺวํ สฺวจกฺษุษิ นาสามฺ อทฺฤษฺฏฺวา ตว ภฺราตุศฺจกฺษุษิ ยตฺตฺฤณมสฺติ ตเทว กุต: ปศฺยมิ?
42 Or how canst thou say to thy brother, Brother, let me cast out the mote that is in thine eye, when thou thyself beholdest not the beam that is in thine own eye? Thou hypocrite, cast out first the beam out of thine own eye, and then shalt thou see clearly to cast out the mote that is in thy brother’s eye.
สฺวจกฺษุษิ ยา นาสา วิทฺยเต ตามฺ อชฺญาตฺวา, ภฺราตสฺตว เนตฺราตฺ ตฺฤณํ พหิ: กโรมีติ วากฺยํ ภฺราตรํ กถํ วกฺตุํ ศกฺโนษิ? เห กปฏินฺ ปูรฺวฺวํ สฺวนยนาตฺ นาสำ พหิ: กุรุ ตโต ภฺราตุศฺจกฺษุษสฺตฺฤณํ พหิ: กรฺตฺตุํ สุทฺฤษฺฏึ ปฺราปฺสฺยสิฯ
43 For there is no good tree that bringeth forth corrupt fruit; nor again a corrupt tree that bringeth forth good fruit.
อนฺยญฺจ อุตฺตมสฺตรุ: กทาปิ ผลมนุตฺตมํ น ผลติ, อนุตฺตมตรุศฺจ ผลมุตฺตมํ น ผลติ การณาทต: ผไลสฺตรโว ชฺญายนฺเตฯ
44 For each tree is known by its own fruit. For of thorns men do not gather figs, nor of a bramble bush gather they grapes.
กณฺฏกิปาทปาตฺ โกปิ อุฑุมฺพรผลานิ น ปาตยติ ตถา ศฺฤคาลโกลิวฺฤกฺษาทปิ โกปิ ทฺรากฺษาผลํ น ปาตยติฯ
45 The good man out of the good treasure of his heart bringeth forth that which is good; and the evil [man] out of the evil [treasure] bringeth forth that which is evil: for out of the abundance of the heart his mouth speaketh.
ตทฺวตฺ สาธุโลโก'นฺต: กรณรูปาตฺ สุภาณฺฑาคาราทฺ อุตฺตมานิ ทฺรวฺยาณิ พหิ: กโรติ, ทุษฺโฏ โลกศฺจานฺต: กรณรูปาตฺ กุภาณฺฑาคาราตฺ กุตฺสิตานิ ทฺรวฺยาณิ นิรฺคมยติ ยโต'นฺต: กรณานำ ปูรฺณภาวานุรูปาณิ วจำสิ มุขานฺนิรฺคจฺฉนฺติฯ
46 And why call ye me, Lord, Lord, and do not the things which I say?
อปรญฺจ มมาชฺญานุรูปํ นาจริตฺวา กุโต มำ ปฺรโภ ปฺรโภ อิติ วทถ?
47 Every one that cometh unto me, and heareth my words, and doeth them, I will show you to whom he is like:
ย: กศฺจินฺ มม นิกฏมฺ อาคตฺย มม กถา นิศมฺย ตทนุรูปํ กรฺมฺม กโรติ ส กสฺย สทฺฤโศ ภวติ ตทหํ ยุษฺมานฺ ชฺญาปยามิฯ
48 he is like a man building a house, who digged and went deep, and laid a foundation upon the rock: and when a flood arose, the stream brake against that house, and could not shake it: because it had been well builded.
โย ชโน คภีรํ ขนิตฺวา ปาษาณสฺถเล ภิตฺตึ นิรฺมฺมาย สฺวคฺฤหํ รจยติ เตน สห ตโสฺยปมา ภวติ; ยต อาปฺลาวิชลเมตฺย ตสฺย มูเล เวเคน วหทปิ ตทฺเคหํ ลาฑยิตุํ น ศกฺโนติ ยตสฺตสฺย ภิตฺติ: ปาษาโณปริ ติษฺฐติฯ
49 But he that heareth, and doeth not, is like a man that built a house upon the earth without a foundation; against which the stream brake, and straightway it fell in; and the ruin of that house was great.
กินฺตุ ย: กศฺจินฺ มม กถา: ศฺรุตฺวา ตทนุรูปํ นาจรติ ส ภิตฺตึ วินา มฺฤทุปริ คฺฤหนิรฺมฺมาตฺรา สมาโน ภวติ; ยต อาปฺลาวิชลมาคตฺย เวเคน ยทา วหติ ตทา ตทฺคฺฤหํ ปตติ ตสฺย มหตฺ ปตนํ ชายเตฯ
