< 1 Thessalonians 3 >

1 Wherefore when we could no longer forbear, we thought it good to be left behind at Athens alone;
Xuning bilǝn biz [silǝrdin hǝwǝrsiz] taⱪitimiz taⱪ bolup, ɵzimiz Afina xǝⱨiridǝ yalƣuz ⱪelip,
2 and sent Timothy, our brother and God’s minister in the gospel of Christ, to establish you, and to comfort [you] concerning your faith;
aldinglarƣa ⱪerindiximiz ⱨǝm Huda yolida Mǝsiⱨning hux hǝwiridǝ boluwatⱪan hizmǝtdiximiz Timotiyni silǝrni etiⱪadta mustǝⱨkǝmlǝx-küqǝytix wǝ riƣbǝtlǝndürüx üqün ǝwǝtixni ⱪarar ⱪilduⱪ;
3 that no man be moved by these afflictions; for yourselves know that hereunto we are appointed.
[bizning uni ǝwǝtixtiki] mǝⱪsitimiz, ⱨeqkimning bexinglarƣa qüxkǝn muxu zǝhmǝt-ⱪiyinqiliⱪlar sǝwǝbidin [etiⱪadta] tǝwrinip ⱪalmasliⱪi üqündur. Qünki ɵzünglar bundaⱪ ixlarƣa uqraxⱪa aldin’ala bekitilgǝn, dǝp bilisilǝr.
4 For verily, when we were with you, we told you beforehand that we are to suffer affliction; even as it came to pass, and ye know.
Qünki biz silǝr bilǝn billǝ bolƣan waⱪtimizda, silǝrgǝ ⱨǝmmimiz azab-ⱪiyinqiliⱪⱪa uqrimay ⱪalmaymiz dǝp aldin’ala eytⱪaniduⱪ. Əmǝliyǝttǝ ⱨazir deginimizdǝk boldi, dǝp bilisilǝr.
5 For this cause I also, when I could no longer forbear, sent that I might know your faith, lest by any means the tempter had tempted you, and our labor should be in vain.
Xu sǝwǝbtin taⱪitim taⱪ bolup, etiⱪadinglarning zadi ⱪandaⱪ ikǝnlikini bilix üqün, azdurƣuqi silǝrni azdurup bizning silǝrgǝ singdürgǝn ǝjrimiz bikarƣa kǝttimikin dǝp ǝnsirǝp, Timotiyni yeninglarƣa ǝwǝtkǝnidim.
6 But when Timothy came even now unto us from you, and brought us glad tidings of your faith and love, and that ye have good remembrance of us always, longing to see us, even as we also [to see] you;
Lekin Timotiy baya yeninglardin ⱪaytip kǝlgǝndǝ, etiⱪadinglar wǝ meⱨir-muⱨǝbbitinglar toƣrisida bizgǝ yahxi hǝwǝr elip kelip, silǝrning bizni ⱨǝrdaim seƣinip turƣanliⱪinglarni wǝ huddi biz silǝr bilǝn didarlixixⱪa tǝlpünginimizdǝk, silǝrningmu bizni kɵrgünglar kǝlgǝnlikini eytti.
7 for this cause, brethren, we were comforted over you in all our distress and affliction through your faith:
Xuningdǝk, ǝy ⱪerindaxlar, beximizƣa qüxkǝn muxundaⱪ barliⱪ azab-oⱪubǝt wǝ eƣirqiliⱪ iqidǝ turiwatⱪinimizda silǝrdin, yǝni qing etiⱪadinglardin riƣbǝt-tǝsǝlli taptuⱪ;
8 for now we live, if ye stand fast in the Lord.
Qünki Rǝbdǝ qing turƣan bolsanglar, biz [ɵlmǝy], ⱨayat ⱪalimiz!
9 For what thanksgiving can we render again unto God for you, for all the joy wherewith we joy for your sakes before our God;
Əmdi silǝr üqün, Hudayimiz aldida silǝrning wǝjinglardin tolimu xadlanduⱪ, bu zor xadliⱪimizdin silǝr üqün Hudaƣa ⱪanqilik dǝrijidǝ tǝxǝkkür eytsaⱪ bolar?!
10 night and day praying exceedingly that we may see your face, and may perfect that which is lacking in your faith?
Silǝr bilǝn didar kɵrüxüx wǝ etiⱪadinglardiki yetǝrsizliklǝrni mukǝmmǝl ⱪilixⱪa muyǝssǝr bolux imkaniyiti üqün, keqǝ-kündüz Hudaƣa zor tǝlmürüp yelinmaⱪtimiz.
11 Now may our God and Father himself, and our Lord Jesus, direct our way unto you:
Əmdi bizning Huda’Atimizning Ɵzi ⱨǝm Rǝbbimiz Əysa bizning yolimizni yeninglarƣa baxliƣay;
12 and the Lord make you to increase and abound in love one toward another, and toward all men, even as we also [do] toward you;
ǝmdi meⱨir-muⱨǝbbǝtimiz silǝrgǝ tolƣandǝk, Rǝb silǝrning bir-biringlarƣa wǝ ⱨǝmmǝ adǝmlǝrgǝ bolƣan meⱨir-muⱨǝbbitinglarni axurup, tolup taxturƣay;
13 to the end he may establish your hearts unblamable in holiness before our God and Father, at the coming of our Lord Jesus with all his saints.
ⱨǝm xundaⱪ bolƣanda, Rǝbbimiz Əysa Ɵzining barliⱪ muⱪǝddǝs bǝndiliri bilǝn billǝ ⱪaytip kǝlgǝndǝ ⱪǝlbinglar bizning Huda’Atimiz aldida pak-muⱪǝddǝsliktǝ nuⱪsansiz boluxⱪa mustǝⱨkǝmlinidu!

< 1 Thessalonians 3 >