Psalms 137

1 By the rivers of Babylon, there we sat down. Yes, we wept, when we remembered Zion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 On the willows in that land, we hung up our harps.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 For there, those who led us captive asked us for songs. Those who tormented us demanded songs of joy: “Sing us one of the songs of Zion!”

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 How can we sing the LORD’s song in a foreign land?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 If I forget you, Jerusalem, let my right hand forget its skill.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Let my tongue stick to the roof of my mouth if I do not remember you, if I do not prefer Jerusalem above my chief joy.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Remember, LORD, against the children of Edom in the day of Jerusalem, who said, “Raze it! Raze it even to its foundation!”

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 Daughter of Babylon, doomed to destruction, he will be happy who repays you, as you have done to us.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Happy shall he be, who takes and dashes your little ones against the rock.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!