Lamentations 5
1 Remember, LORD, what has come on us. Look, and see our reproach.
| ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین. | ۱ |
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to aliens.
| میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است. | ۲ |
3 We are orphans and fatherless. Our mothers are as widows.
| ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند. | ۳ |
4 We must pay for water to drink. Our wood is sold to us.
| آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود. | ۴ |
5 Our pursuers are on our necks. We are weary, and have no rest.
| تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم. | ۵ |
6 We have given our hands to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
| با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم. | ۶ |
7 Our fathers sinned, and are no more. We have borne their iniquities.
| پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم. | ۷ |
8 Servants rule over us. There is no one to deliver us out of their hand.
| غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد. | ۸ |
9 We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.
| از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم. | ۹ |
10 Our skin is black like an oven, because of the burning heat of famine.
| پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است. | ۱۰ |
11 They ravished the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.
| زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا. | ۱۱ |
12 Princes were hanged up by their hands. The faces of elders were not honored.
| سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند. | ۱۲ |
13 The young men carry millstones. The children stumbled under loads of wood.
| جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند. | ۱۳ |
14 The elders have ceased from the gate, and the young men from their music.
| مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش. | ۱۴ |
15 The joy of our heart has ceased. Our dance is turned into mourning.
| شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید. | ۱۵ |
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
| تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم. | ۱۶ |
17 For this our heart is faint. For these things our eyes are dim:
| از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است. | ۱۷ |
18 for the mountain of Zion, which is desolate. The foxes walk on it.
| یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند. | ۱۸ |
19 You, LORD, remain forever. Your throne is from generation to generation.
| اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود. | ۱۹ |
20 Why do you forget us forever, and forsake us for so long a time?
| پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای. | ۲۰ |
21 Turn us to yourself, LORD, and we will be turned. Renew our days as of old.
| ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن. | ۲۱ |
22 But you have utterly rejected us. You are very angry against us.
| و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای. | ۲۲ |
