Job 7

1 “Is not a man forced to labor on earth? Are not his days like the days of a hired hand?

Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.

2 As a servant who earnestly desires the shadow, as a hireling who looks for his wages,

Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,

3 so I am made to possess months of misery, wearisome nights are appointed to me.

Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.

4 When I lie down, I say, ‘When will I arise, and the night be gone?’ I toss and turn until the dawning of the day.

Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.

5 My flesh is clothed with worms and clods of dust. My skin closes up, and breaks out afresh.

Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.

6 My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.

Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.

7 Oh remember that my life is a breath. My eye will no more see good.

Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;

8 The eye of him who sees me will see me no more. Your eyes will be on me, but I will not be.

Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.

9 As the cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol (Sheol h7585) will come up no more.

Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)

10 He will return no more to his house, neither will his place know him any more.

Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.

11 “Therefore I will not keep silent. I will speak in the anguish of my spirit. I will complain in the bitterness of my soul.

Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.

12 Am I a sea, or a sea monster, that you put a guard over me?

Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?

13 When I say, ‘My bed will comfort me. My couch will ease my complaint,’

Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,

14 then you scare me with dreams and terrify me through visions,

Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;

15 so that my soul chooses strangling, death rather than my bones.

Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.

16 I loathe my life. I do not want to live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.

Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.

17 What is man, that you should magnify him, that you should set your mind on him,

Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,

18 that you should visit him every morning, and test him every moment?

Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?

19 How long will you not look away from me, nor leave me alone until I swallow down my spittle?

Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?

20 If I have sinned, what do I do to you, you watcher of men? Why have you set me as a mark for you, so that I am a burden to myself?

Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?

21 Why do you not pardon my disobedience, and take away my iniquity? For now will I lie down in the dust. You will seek me diligently, but I will not be.”

Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.