Job 7
1 “Is not a man forced to labor on earth? Are not his days like the days of a hired hand?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 As a servant who earnestly desires the shadow, as a hireling who looks for his wages,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 so I am made to possess months of misery, wearisome nights are appointed to me.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 When I lie down, I say, ‘When will I arise, and the night be gone?’ I toss and turn until the dawning of the day.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 My flesh is clothed with worms and clods of dust. My skin closes up, and breaks out afresh.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Oh remember that my life is a breath. My eye will no more see good.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 The eye of him who sees me will see me no more. Your eyes will be on me, but I will not be.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
9 As the cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol (Sheol h7585) will come up no more.
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 He will return no more to his house, neither will his place know him any more.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 “Therefore I will not keep silent. I will speak in the anguish of my spirit. I will complain in the bitterness of my soul.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Am I a sea, or a sea monster, that you put a guard over me?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 When I say, ‘My bed will comfort me. My couch will ease my complaint,’
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 then you scare me with dreams and terrify me through visions,
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 so that my soul chooses strangling, death rather than my bones.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 I loathe my life. I do not want to live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 What is man, that you should magnify him, that you should set your mind on him,
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 that you should visit him every morning, and test him every moment?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 How long will you not look away from me, nor leave me alone until I swallow down my spittle?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 If I have sinned, what do I do to you, you watcher of men? Why have you set me as a mark for you, so that I am a burden to myself?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 Why do you not pardon my disobedience, and take away my iniquity? For now will I lie down in the dust. You will seek me diligently, but I will not be.”
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
