Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite answered,
| و الیفاز تیمانی در جواب گفت: | ۱ |
2 “If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking?
| «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟ | ۲ |
3 Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands.
| اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای. | ۳ |
4 Your words have supported him who was falling, you have made the feeble knees firm.
| سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی. | ۴ |
5 But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled.
| لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای. | ۵ |
6 Is not your piety your confidence? Is not the integrity of your ways your hope?
| آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟ | ۶ |
7 “Remember, now, who ever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
| الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟ | ۷ |
8 According to what I have seen, those who plow iniquity and sow trouble, reap the same.
| چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند. | ۸ |
9 By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed.
| از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند. | ۹ |
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken.
| غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود. | ۱۰ |
11 The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.
| شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند. | ۱۱ |
12 “Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it.
| «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود. | ۱۲ |
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,
| در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود، | ۱۳ |
14 fear came on me, and trembling, which made all my bones shake.
| خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد. | ۱۴ |
15 Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up.
| آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست. | ۱۵ |
16 It stood still, but I could not discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,
| در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم | ۱۶ |
17 ‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?
| که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟ | ۱۷ |
18 Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error.
| اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد. | ۱۸ |
19 How much more those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
| پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند! | ۱۹ |
20 Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.
| از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد. | ۲۰ |
21 Is not their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’
| آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند. | ۲۱ |
