Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite answered,
Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 “If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking?
Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands.
Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
4 Your words have supported him who was falling, you have made the feeble knees firm.
Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
5 But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled.
Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
6 Is not your piety your confidence? Is not the integrity of your ways your hope?
Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 “Remember, now, who ever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 According to what I have seen, those who plow iniquity and sow trouble, reap the same.
Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed.
De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken.
La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
11 The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.
Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 “Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it.
Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,
Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 fear came on me, and trembling, which made all my bones shake.
Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
15 Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up.
Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
16 It stood still, but I could not discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,
Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
17 ‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?
Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error.
Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
19 How much more those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
20 Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.
De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
21 Is not their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’
La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
