Job 20
1 Then Zophar the Naamathite answered,
Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
2 “Therefore my thoughts answer me, even by reason of my haste that is in me.
Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
3 I have heard the reproof which puts me to shame. The spirit of my understanding answers me.
Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
4 Do not you know this from old time, since man was placed on earth,
Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
5 that the triumphing of the wicked is short, the joy of the godless but for a moment?
Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
6 Though his height mount up to the heavens, and his head reach to the clouds,
Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
7 yet he will perish forever like his own dung. Those who have seen him will say, ‘Where is he?’
Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
8 He will fly away as a dream, and will not be found. Yes, he will be chased away like a vision of the night.
Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
9 The eye which saw him will see him no more, neither will his place see him any more.
Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
10 His children will seek the favor of the poor. His hands will give back his wealth.
Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
11 His bones are full of his youth, but youth will lie down with him in the dust.
En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
12 “Though wickedness is sweet in his mouth, though he hide it under his tongue,
Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
13 though he spare it, and will not let it go, but keep it still within his mouth,
Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
14 yet his food in his bowels is turned. It is cobra venom within him.
Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
15 He has swallowed down riches, and he will vomit them up again. God will cast them out of his belly.
Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
16 He will suck cobra venom. The viper’s tongue will kill him.
Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
17 He will not look at the rivers, the flowing streams of honey and butter.
Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
18 He will restore that for which he labored, and will not swallow it down. He will not rejoice according to the substance that he has gotten.
Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
19 For he has oppressed and forsaken the poor. He has violently taken away a house, and he will not build it up.
Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
20 “Because he knew no quietness within him, he will not save anything of that in which he delights.
Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
21 There was nothing left that he did not devour, therefore his prosperity will not endure.
En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
22 In the fullness of his sufficiency, distress will overtake him. The hand of everyone who is in misery will come on him.
Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
23 When he is about to fill his belly, God will cast the fierceness of his wrath on him. It will rain on him while he is eating.
Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
24 He will flee from the iron weapon. The bronze arrow will strike him through.
Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
25 He draws it out, and it comes out of his body. Yes, the glittering point comes out of his liver. Terrors are on him.
Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
26 All darkness is laid up for his treasures. An unfanned fire will devour him. It will consume that which is left in his tent.
De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
27 The heavens will reveal his iniquity. The earth will rise up against him.
De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
28 The increase of his house will depart. They will rush away in the day of his wrath.
Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
29 This is the portion of a wicked man from God, the heritage appointed to him by God.”
Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
