Job 14
1 “Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.
“İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
2 He grows up like a flower, and is cut down. He also flees like a shadow, and does not continue.
Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.
3 Do you open your eyes on such a one, and bring me into judgment with you?
Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
4 Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.
Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!
5 Seeing his days are determined, the number of his months is with you, and you have appointed his bounds that he cannot pass.
Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
6 Look away from him, that he may rest, until he accomplishes, as a hireling, his day.
Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
7 “For there is hope for a tree if it is cut down, that it will sprout again, that the tender branch of it will not cease.
“Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.
8 Though its root grows old in the earth, and its stock dies in the ground,
Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,
9 yet through the scent of water it will bud, and sprout boughs like a plant.
Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.
10 But man dies, and is laid low. Yes, man gives up the spirit, and where is he?
İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.
11 As the waters fail from the sea, and the river wastes and dries up,
Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
12 so man lies down and does not rise. Until the heavens are no more, they will not awake, nor be roused out of their sleep.
İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.
13 "Oh that you would hide me in Sheol (Sheol h7585), that you would keep me secret until your wrath is past, that you would appoint me a set time and remember me!
“Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)
14 If a man dies, will he live again? I would wait all the days of my warfare, until my release should come.
İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.
15 You would call, and I would answer you. You would have a desire for the work of your hands.
Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
16 But now you count my steps. Do not you watch over my sin?
O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.
17 My disobedience is sealed up in a bag. You fasten up my iniquity.
İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.
18 “But the mountain falling comes to nothing. The rock is removed out of its place.
“Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,
19 The waters wear the stones. The torrents of it wash away the dust of the earth. So you destroy the hope of man.
Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.
20 You forever prevail against him, and he departs. You change his face, and send him away.
Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
21 His sons come to honor, and he does not know it. They are brought low, but he does not perceive it of them.
Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.
22 But his flesh on him has pain, and his soul within him mourns.”
Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”
