Hebrews 9

1 Now indeed even the first covenant had ordinances of divine service and an earthly sanctuary.

സ പ്രഥമോ നിയമ ആരാധനായാ വിവിധരീതിഭിരൈഹികപവിത്രസ്ഥാനേന ച വിശിഷ്ട ആസീത്|

2 For a tabernacle was prepared. In the first part were the lamp stand, the table, and the show bread, which is called the Holy Place.

യതോ ദൂഷ്യമേകം നിരമീയത തസ്യ പ്രഥമകോഷ്ഠസ്യ നാമ പവിത്രസ്ഥാനമിത്യാസീത് തത്ര ദീപവൃക്ഷോ ഭോജനാസനം ദർശനീയപൂപാനാം ശ്രേണീ ചാസീത്|

3 After the second veil was the tabernacle which is called the Holy of Holies,

തത്പശ്ചാദ് ദ്വിതീയായാസ്തിരഷ്കരിണ്യാ അഭ്യന്തരേ ഽതിപവിത്രസ്ഥാനമിതിനാമകം കോഷ്ഠമാസീത്,

4 having a golden altar of incense and the ark of the covenant overlaid on all sides with gold, in which was a golden pot holding the manna, Aaron’s rod that budded, and the tablets of the covenant;

തത്ര ച സുവർണമയോ ധൂപാധാരഃ പരിതഃ സുവർണമണ്ഡിതാ നിയമമഞ്ജൂഷാ ചാസീത് തന്മധ്യേ മാന്നായാഃ സുവർണഘടോ ഹാരോണസ്യ മഞ്ജരിതദണ്ഡസ്തക്ഷിതൗ നിയമപ്രസ്തരൗ,

5 and above it cherubim of glory overshadowing the mercy seat, of which things we cannot speak now in detail.

തദുപരി ച കരുണാസനേ ഛായാകാരിണൗ തേജോമയൗ കിരൂബാവാസ്താമ്, ഏതേഷാം വിശേഷവൃത്താന്തകഥനായ നായം സമയഃ|

6 Now these things having been thus prepared, the priests go in continually into the first tabernacle, accomplishing the services,

ഏതേഷ്വീദൃക് നിർമ്മിതേഷു യാജകാ ഈശ്വരസേവാമ് അനുതിഷ്ഠനതോ ദൂഷ്യസ്യ പ്രഥമകോഷ്ഠം നിത്യം പ്രവിശന്തി|

7 but into the second the high priest alone, once in the year, not without blood, which he offers for himself and for the errors of the people.

കിന്തു ദ്വിതീയം കോഷ്ഠം പ്രതിവർഷമ് ഏകകൃത്വ ഏകാകിനാ മഹായാജകേന പ്രവിശ്യതേ കിന്ത്വാത്മനിമിത്തം ലോകാനാമ് അജ്ഞാനകൃതപാപാനാഞ്ച നിമിത്തമ് ഉത്സർജ്ജനീയം രുധിരമ് അനാദായ തേന ന പ്രവിശ്യതേ|

8 The Holy Spirit is indicating this, that the way into the Holy Place was not yet revealed while the first tabernacle was still standing.

ഇത്യനേന പവിത്ര ആത്മാ യത് ജ്ഞാപയതി തദിദം തത് പ്രഥമം ദൂഷ്യം യാവത് തിഷ്ഠതി താവത് മഹാപവിത്രസ്ഥാനഗാമീ പന്ഥാ അപ്രകാശിതസ്തിഷ്ഠതി|

9 This is a symbol of the present age, where gifts and sacrifices are offered that are incapable, concerning the conscience, of making the worshiper perfect,

തച്ച ദൂഷ്യം വർത്തമാനസമയസ്യ ദൃഷ്ടാന്തഃ, യതോ ഹേതോഃ സാമ്പ്രതം സംശോധനകാലം യാവദ് യന്നിരൂപിതം തദനുസാരാത് സേവാകാരിണോ മാനസികസിദ്ധികരണേഽസമർഥാഭിഃ

10 being only (with foods and drinks and various washings) fleshly ordinances, imposed until a time of reformation.

കേവലം ഖാദ്യപേയേഷു വിവിധമജ്ജനേഷു ച ശാരീരികരീതിഭി ര്യുക്താനി നൈവേദ്യാനി ബലിദാനാനി ച ഭവന്തി|

11 But Christ having come as a high priest of the coming good things, through the greater and more perfect tabernacle, not made with hands, that is to say, not of this creation,

അപരം ഭാവിമങ്ഗലാനാം മഹായാജകഃ ഖ്രീഷ്ട ഉപസ്ഥായാഹസ്തനിർമ്മിതേനാർഥത ഏതത്സൃഷ്ടേ ർബഹിർഭൂതേന ശ്രേഷ്ഠേന സിദ്ധേന ച ദൂഷ്യേണ ഗത്വാ

12 nor yet through the blood of goats and calves, but through his own blood, entered in once for all into the Holy Place, having obtained consummate (aiōnios g166) redemption.

ഛാഗാനാം ഗോവത്സാനാം വാ രുധിരമ് അനാദായ സ്വീയരുധിരമ് ആദായൈകകൃത്വ ഏവ മഹാപവിത്രസ്ഥാനം പ്രവിശ്യാനന്തകാലികാം മുക്തിം പ്രാപ്തവാൻ| (aiōnios g166)

13 For if the blood of goats and bulls, and the ashes of a heifer sprinkling those who have been defiled, sanctify to the cleanness of the flesh,

വൃഷഛാഗാനാം രുധിരേണ ഗവീഭസ്മനഃ പ്രക്ഷേപേണ ച യദ്യശുചിലോകാഃ ശാരീരിശുചിത്വായ പൂയന്തേ,

14 how much more will the blood of Christ, who through the consummate (aiōnios g166) Spirit offered himself without defect to God, cleanse your conscience from dead works to serve the living God?

തർഹി കിം മന്യധ്വേ യഃ സദാതനേനാത്മനാ നിഷ്കലങ്കബലിമിവ സ്വമേവേശ്വരായ ദത്തവാൻ, തസ്യ ഖ്രീഷ്ടസ്യ രുധിരേണ യുഷ്മാകം മനാംസ്യമരേശ്വരസ്യ സേവായൈ കിം മൃത്യുജനകേഭ്യഃ കർമ്മഭ്യോ ന പവിത്രീകാരിഷ്യന്തേ? (aiōnios g166)

15 For this reason he is the mediator of a new covenant, since a death has occurred for the redemption of the transgressions that were under the first covenant, that those who have been called may receive the promise of the consummate (aiōnios g166) inheritance.

സ നൂതനനിയമസ്യ മധ്യസ്ഥോഽഭവത് തസ്യാഭിപ്രായോഽയം യത് പ്രഥമനിയമലങ്ഘനരൂപപാപേഭ്യോ മൃത്യുനാ മുക്തൗ ജാതായാമ് ആഹൂതലോകാ അനന്തകാലീയസമ്പദഃ പ്രതിജ്ഞാഫലം ലഭേരൻ| (aiōnios g166)

16 For where a last will and testament is, there must of necessity be the death of him who made it.

യത്ര നിയമോ ഭവതി തത്ര നിയമസാധകസ്യ ബലേ ർമൃത്യുനാ ഭവിതവ്യം|

17 For a will is in force where there has been death, for it is never in force while he who made it lives.

യതോ ഹതേന ബലിനാ നിയമഃ സ്ഥിരീഭവതി കിന്തു നിയമസാധകോ ബലി ര്യാവത് ജീവതി താവത് നിയമോ നിരർഥകസ്തിഷ്ഠതി|

18 Therefore even the first covenant has not been dedicated without blood.

തസ്മാത് സ പൂർവ്വനിയമോഽപി രുധിരപാതം വിനാ ന സാധിതഃ|

19 For when every commandment had been spoken by Moses to all the people according to the law, he took the blood of the calves and the goats, with water and scarlet wool and hyssop, and sprinkled both the book itself and all the people,

ഫലതഃ സർവ്വലോകാൻ പ്രതി വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ സർവ്വാ ആജ്ഞാഃ കഥയിത്വാ മൂസാ ജലേന സിന്ദൂരവർണലോമ്നാ ഏഷോവതൃണേന ച സാർദ്ധം ഗോവത്സാനാം ഛാഗാനാഞ്ച രുധിരം ഗൃഹീത്വാ ഗ്രന്ഥേ സർവ്വലോകേഷു ച പ്രക്ഷിപ്യ ബഭാഷേ,

20 saying, “This is the blood of the covenant which God has commanded you.”

യുഷ്മാൻ അധീശ്വരോ യം നിയമം നിരൂപിതവാൻ തസ്യ രുധിരമേതത്|

21 He sprinkled the tabernacle and all the vessels of the ministry in the same way with the blood.

തദ്വത് സ ദൂഷ്യേഽപി സേവാർഥകേഷു സർവ്വപാത്രേഷു ച രുധിരം പ്രക്ഷിപ്തവാൻ|

22 According to the law, nearly everything is cleansed with blood, and apart from shedding of blood there is no remission.

അപരം വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ പ്രായശഃ സർവ്വാണി രുധിരേണ പരിഷ്ക്രിയന്തേ രുധിരപാതം വിനാ പാപമോചനം ന ഭവതി ച|

23 It was necessary therefore that the copies of the things in the heavens should be cleansed with these, but the heavenly things themselves with better sacrifices than these.

അപരം യാനി സ്വർഗീയവസ്തൂനാം ദൃഷ്ടാന്താസ്തേഷാമ് ഏതൈഃ പാവനമ് ആവശ്യകമ് ആസീത് കിന്തു സാക്ഷാത് സ്വർഗീയവസ്തൂനാമ് ഏതേഭ്യഃ ശ്രേഷ്ഠേ ർബലിദാനൈഃ പാവനമാവശ്യകം|

24 For Christ has not entered into holy places made with hands, which are representations of the true, but into heaven itself, now to appear in the presence of God for us;

യതഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സത്യപവിത്രസ്ഥാനസ്യ ദൃഷ്ടാന്തരൂപം ഹസ്തകൃതം പവിത്രസ്ഥാനം ന പ്രവിഷ്ടവാൻ കിന്ത്വസ്മന്നിമിത്തമ് ഇദാനീമ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് ഉപസ്ഥാതും സ്വർഗമേവ പ്രവിഷ്ടഃ|

25 nor yet that he should offer himself often, as the high priest enters into the holy place year by year with blood not his own,

യഥാ ച മഹായാജകഃ പ്രതിവർഷം പരശോണിതമാദായ മഹാപവിത്രസ്ഥാനം പ്രവിശതി തഥാ ഖ്രീഷ്ടേന പുനഃ പുനരാത്മോത്സർഗോ ന കർത്തവ്യഃ,

26 or else he must have suffered often since the foundation of the world. But now once at the consummation of the ages (aiōn g165), he has been revealed to put away sin by the sacrifice of himself.

കർത്തവ്യേ സതി ജഗതഃ സൃഷ്ടികാലമാരഭ്യ ബഹുവാരം തസ്യ മൃത്യുഭോഗ ആവശ്യകോഽഭവത്; കിന്ത്വിദാനീം സ ആത്മോത്സർഗേണ പാപനാശാർഥമ് ഏകകൃത്വോ ജഗതഃ ശേഷകാലേ പ്രചകാശേ| (aiōn g165)

27 Inasmuch as it is appointed for men to die once, and after this, judgment,

അപരം യഥാ മാനുഷസ്യൈകകൃത്വോ മരണം തത് പശ്ചാദ് വിചാരോ നിരൂപിതോഽസ്തി,

28 so Christ also, having been offered once to bear the sins of many, will appear a second time, not to deal with sin, but to save those who are eagerly waiting for him.

തദ്വത് ഖ്രീഷ്ടോഽപി ബഹൂനാം പാപവഹനാർഥം ബലിരൂപേണൈകകൃത്വ ഉത്സസൃജേ, അപരം ദ്വിതീയവാരം പാപാദ് ഭിന്നഃ സൻ യേ തം പ്രതീക്ഷന്തേ തേഷാം പരിത്രാണാർഥം ദർശനം ദാസ്യതി|