1 Corinthians 15
1 Now I declare to you, brothers, the Good News which I preached to you, which also you received, in which you also stand,
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യഃ സുസംവാദോ മയാ യുഷ്മത്സമീപേ നിവേദിതോ യൂയഞ്ച യം ഗൃഹീതവന്ത ആശ്രിതവന്തശ്ച തം പുന ര്യുഷ്മാൻ വിജ്ഞാപയാമി|
2 by which also you are saved, if you hold firmly the word which I preached to you—unless you believed in vain.
യുഷ്മാകം വിശ്വാസോ യദി വിതഥോ ന ഭവേത് തർഹി സുസംവാദയുക്താനി മമ വാക്യാനി സ്മരതാം യുഷ്മാകം തേന സുസംവാദേന പരിത്രാണം ജായതേ|
3 For I delivered to you first of all that which I also received: that Christ died for our sins according to the Scriptures,
യതോഽഹം യദ് യത് ജ്ഞാപിതസ്തദനുസാരാത് യുഷ്മാസു മുഖ്യാം യാം ശിക്ഷാം സമാർപയം സേയം, ശാസ്ത്രാനുസാരാത് ഖ്രീഷ്ടോഽസ്മാകം പാപമോചനാർഥം പ്രാണാൻ ത്യക്തവാൻ,
4 that he was buried, that he was raised on the third day according to the Scriptures,
ശ്മശാനേ സ്ഥാപിതശ്ച തൃതീയദിനേ ശാസ്ത്രാനുസാരാത് പുനരുത്ഥാപിതഃ|
5 and that he appeared to Cephas, then to the twelve.
സ ചാഗ്രേ കൈഫൈ തതഃ പരം ദ്വാദശശിഷ്യേഭ്യോ ദർശനം ദത്തവാൻ|
6 Then he appeared to over five hundred brothers at once, most of whom remain until now, but some have also fallen asleep.
തതഃ പരം പഞ്ചശതാധികസംഖ്യകേഭ്യോ ഭ്രാതൃഭ്യോ യുഗപദ് ദർശനം ദത്തവാൻ തേഷാം കേചിത് മഹാനിദ്രാം ഗതാ ബഹുതരാശ്ചാദ്യാപി വർത്തന്തേ|
7 Then he appeared to James, then to all the apostles,
തദനന്തരം യാകൂബായ തത്പശ്ചാത് സർവ്വേഭ്യഃ പ്രേരിതേഭ്യോ ദർശനം ദത്തവാൻ|
8 and last of all, as to the child born at the wrong time, he appeared to me also.
സർവ്വശേഷേഽകാലജാതതുല്യോ യോഽഹം, സോഽഹമപി തസ്യ ദർശനം പ്രാപ്തവാൻ|
9 For I am the least of the apostles, who is not worthy to be called an apostle, because I persecuted the assembly of God.
ഈശ്വരസ്യ സമിതിം പ്രതി ദൗരാത്മ്യാചരണാദ് അഹം പ്രേരിതനാമ ധർത്തുമ് അയോഗ്യസ്തസ്മാത് പ്രേരിതാനാം മധ്യേ ക്ഷുദ്രതമശ്ചാസ്മി|
10 But by the grace of God I am what I am. His grace which was given to me was not futile, but I worked more than all of them; yet not I, but the grace of God which was with me.
യാദൃശോഽസ്മി താദൃശ ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹേണൈവാസ്മി; അപരം മാം പ്രതി തസ്യാനുഗ്രഹോ നിഷ്ഫലോ നാഭവത്, അന്യേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യോ മയാധികഃ ശ്രമഃ കൃതഃ, കിന്തു സ മയാ കൃതസ്തന്നഹി മത്സഹകാരിണേശ്വരസ്യാനുഗ്രഹേണൈവ|
11 Whether then it is I or they, so we preach, and so you believed.
അതഏവ മയാ ഭവേത് തൈ ർവാ ഭവേത് അസ്മാഭിസ്താദൃശീ വാർത്താ ഘോഷ്യതേ സൈവ ച യുഷ്മാഭി ർവിശ്വാസേന ഗൃഹീതാ|
12 Now if Christ is preached, that he has been raised from the dead, how do some among you say that there is no resurrection of the dead?
മൃത്യുദശാതഃ ഖ്രീഷ്ട ഉത്ഥാപിത ഇതി വാർത്താ യദി തമധി ഘോഷ്യതേ തർഹി മൃതലോകാനാമ് ഉത്ഥിതി ർനാസ്തീതി വാഗ് യുഷ്മാകം മധ്യേ കൈശ്ചിത് കുതഃ കഥ്യതേ?
13 But if there is no resurrection of the dead, neither has Christ been raised.
മൃതാനാമ് ഉത്ഥിതി ര്യദി ന ഭവേത് തർഹി ഖ്രീഷ്ടോഽപി നോത്ഥാപിതഃ
14 If Christ has not been raised, then our preaching is in vain and your faith also is in vain.
ഖ്രീഷ്ടശ്ച യദ്യനുത്ഥാപിതഃ സ്യാത് തർഹ്യസ്മാകം ഘോഷണം വിതഥം യുഷ്മാകം വിശ്വാസോഽപി വിതഥഃ|
15 Yes, we are also found false witnesses of God, because we testified about God that he raised up Christ, whom he did not raise up if it is true that the dead are not raised.
വയഞ്ചേശ്വരസ്യ മൃഷാസാക്ഷിണോ ഭവാമഃ, യതഃ ഖ്രീഷ്ട സ്തേനോത്ഥാപിതഃ ഇതി സാക്ഷ്യമ് അസ്മാഭിരീശ്വരമധി ദത്തം കിന്തു മൃതാനാമുത്ഥിതി ര്യദി ന ഭവേത് തർഹി സ തേന നോത്ഥാപിതഃ|
16 For if the dead are not raised, neither has Christ been raised.
യതോ മൃതാനാമുത്ഥിതി ര്യതി ന ഭവേത് തർഹി ഖ്രീഷ്ടോഽപ്യുത്ഥാപിതത്വം ന ഗതഃ|
17 If Christ has not been raised, your faith is vain; you are still in your sins.
ഖ്രീഷ്ടസ്യ യദ്യനുത്ഥാപിതഃ സ്യാത് തർഹി യുഷ്മാകം വിശ്വാസോ വിതഥഃ, യൂയമ് അദ്യാപി സ്വപാപേഷു മഗ്നാസ്തിഷ്ഠഥ|
18 Then they also who are fallen asleep in Christ have perished.
അപരം ഖ്രീഷ്ടാശ്രിതാ യേ മാനവാ മഹാനിദ്രാം ഗതാസ്തേഽപി നാശം ഗതാഃ|
19 If we have only hoped in Christ in this life, we are of all men most pitiable.
ഖ്രീഷ്ടോ യദി കേവലമിഹലോകേ ഽസ്മാകം പ്രത്യാശാഭൂമിഃ സ്യാത് തർഹി സർവ്വമർത്യേഭ്യോ വയമേവ ദുർഭാഗ്യാഃ|
20 But now Christ has been raised from the dead. He became the first fruit of those who are asleep.
ഇദാനീം ഖ്രീഷ്ടോ മൃത്യുദശാത ഉത്ഥാപിതോ മഹാനിദ്രാഗതാനാം മധ്യേ പ്രഥമഫലസ്വരൂപോ ജാതശ്ച|
21 For since death came by man, the resurrection of the dead also came by man.
യതോ യദ്വത് മാനുഷദ്വാരാ മൃത്യുഃ പ്രാദുർഭൂതസ്തദ്വത് മാനുഷദ്വാരാ മൃതാനാം പുനരുത്ഥിതിരപി പ്രദുർഭൂതാ|
22 For as in Adam all die, so also in Christ all will be made alive.
ആദമാ യഥാ സർവ്വേ മരണാധീനാ ജാതാസ്തഥാ ഖ്രീഷ്ടേന സർവ്വേ ജീവയിഷ്യന്തേ|
23 But each in his own order: Christ the first fruits, then those who are Christ’s at his coming.
കിന്ത്വേകൈകേന ജനേന നിജേ നിജേ പര്യ്യായ ഉത്ഥാതവ്യം പ്രഥമതഃ പ്രഥമജാതഫലസ്വരൂപേന ഖ്രീഷ്ടേന, ദ്വിതീയതസ്തസ്യാഗമനസമയേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ലോകൈഃ|
24 Then the end comes, when he will deliver up the Kingdom to God the Father, when he will have abolished all rule and all authority and power.
തതഃ പരമ് അന്തോ ഭവിഷ്യതി തദാനീം സ സർവ്വം ശാസനമ് അധിപതിത്വം പരാക്രമഞ്ച ലുപ്ത്വാ സ്വപിതരീശ്വരേ രാജത്വം സമർപയിഷ്യതി|
25 For he must reign until he has put all his enemies under his feet.
യതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ രിപവഃ സർവ്വേ യാവത് തേന സ്വപാദയോരധോ ന നിപാതയിഷ്യന്തേ താവത് തേനൈവ രാജത്വം കർത്തവ്യം|
26 The last enemy that will be abolished is death.
തേന വിജേതവ്യോ യഃ ശേഷരിപുഃ സ മൃത്യുരേവ|
27 For, “He put all things in subjection under his feet.” But when he says, “All things are put in subjection”, it is evident that he is excepted who subjected all things to him.
ലിഖിതമാസ്തേ സർവ്വാണി തസ്യ പാദയോ ർവശീകൃതാനി| കിന്തു സർവ്വാണ്യേവ തസ്യ വശീകൃതാനീത്യുക്തേ സതി സർവ്വാണി യേന തസ്യ വശീകൃതാനി സ സ്വയം തസ്യ വശീഭൂതോ ന ജാത ഇതി വ്യക്തം|
28 When all things have been subjected to him, then the Son will also himself be subjected to him who subjected all things to him, that God may be all in all.
സർവ്വേഷു തസ്യ വശീഭൂതേഷു സർവ്വാണി യേന പുത്രസ്യ വശീകൃതാനി സ്വയം പുത്രോഽപി തസ്യ വശീഭൂതോ ഭവിഷ്യതി തത ഈശ്വരഃ സർവ്വേഷു സർവ്വ ഏവ ഭവിഷ്യതി|
29 Or else what will they do who are baptized for the dead? If the dead are not raised at all, why then are they baptized for the dead?
അപരം പരേതലോകാനാം വിനിമയേന യേ മജ്ജ്യന്തേ തൈഃ കിം ലപ്സ്യതേ? യേഷാം പരേതലോകാനാമ് ഉത്ഥിതിഃ കേനാപി പ്രകാരേണ ന ഭവിഷ്യതി തേഷാം വിനിമയേന കുതോ മജ്ജനമപി തൈരങ്ഗീക്രിയതേ?
30 Why do we also stand in jeopardy every hour?
വയമപി കുതഃ പ്രതിദണ്ഡം പ്രാണഭീതിമ് അങ്ഗീകുർമ്മഹേ?
31 I affirm, by the boasting in you which I have in Christ Jesus our Lord, I die daily.
അസ്മത്പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേന യുഷ്മത്തോ മമ യാ ശ്ലാഘാസ്തേ തസ്യാഃ ശപഥം കൃത്വാ കഥയാമി ദിനേ ദിനേഽഹം മൃത്യും ഗച്ഛാമി|
32 If I fought with animals at Ephesus for human purposes, what does it profit me? If the dead are not raised, then “let’s eat and drink, for tomorrow we die.”
ഇഫിഷനഗരേ വന്യപശുഭിഃ സാർദ്ധം യദി ലൗകികഭാവാത് മയാ യുദ്ധം കൃതം തർഹി തേന മമ കോ ലാഭഃ? മൃതാനാമ് ഉത്ഥിതി ര്യദി ന ഭവേത് തർഹി, കുർമ്മോ ഭോജനപാനേഽദ്യ ശ്വസ്തു മൃത്യു ർഭവിഷ്യതി|
33 Do not be deceived! “Evil companionships corrupt good morals.”
ഇത്യനേന ധർമ്മാത് മാ ഭ്രംശധ്വം| കുസംസർഗേണ ലോകാനാം സദാചാരോ വിനശ്യതി|
34 Wake up righteously and do not sin, for some have no knowledge of God. I say this to your shame.
യൂയം യഥോചിതം സചൈതന്യാസ്തിഷ്ഠത, പാപം മാ കുരുധ്വം, യതോ യുഷ്മാകം മധ്യ ഈശ്വരീയജ്ഞാനഹീനാഃ കേഽപി വിദ്യന്തേ യുഷ്മാകം ത്രപായൈ മയേദം ഗദ്യതേ|
35 But someone will say, “How are the dead raised?” and, “With what kind of body do they come?”
അപരം മൃതലോകാഃ കഥമ് ഉത്ഥാസ്യന്തി? കീദൃശം വാ ശരീരം ലബ്ധ്വാ പുനരേഷ്യന്തീതി വാക്യം കശ്ചിത് പ്രക്ഷ്യതി|
36 You foolish one, that which you yourself sow is not made alive unless it dies.
ഹേ അജ്ഞ ത്വയാ യദ് ബീജമ് ഉപ്യതേ തദ് യദി ന മ്രിയേത തർഹി ന ജീവയിഷ്യതേ|
37 That which you sow, you do not sow the body that will be, but a bare grain, maybe of wheat, or of some other kind.
യയാ മൂർത്ത്യാ നിർഗന്തവ്യം സാ ത്വയാ നോപ്യതേ കിന്തു ശുഷ്കം ബീജമേവ; തച്ച ഗോധൂമാദീനാം കിമപി ബീജം ഭവിതും ശക്നോതി|
38 But God gives it a body even as it pleased him, and to each seed a body of its own.
ഈശ്വരേണേവ യഥാഭിലാഷം തസ്മൈ മൂർത്തി ർദീയതേ, ഏകൈകസ്മൈ ബീജായ സ്വാ സ്വാ മൂർത്തിരേവ ദീയതേ|
39 All flesh is not the same flesh, but there is one flesh of men, another flesh of animals, another of fish, and another of birds.
സർവ്വാണി പലലാനി നൈകവിധാനി സന്തി, മനുഷ്യപശുപക്ഷിമത്സ്യാദീനാം ഭിന്നരൂപാണി പലലാനി സന്തി|
40 There are also celestial bodies and terrestrial bodies; but the glory of the celestial differs from that of the terrestrial.
അപരം സ്വർഗീയാ മൂർത്തയഃ പാർഥിവാ മൂർത്തയശ്ച വിദ്യന്തേ കിന്തു സ്വർഗീയാനാമ് ഏകരൂപം തേജഃ പാർഥിവാനാഞ്ച തദന്യരൂപം തേജോഽസ്തി|
41 There is one glory of the sun, another glory of the moon, and another glory of the stars; for one star differs from another star in glory.
സൂര്യ്യസ്യ തേജ ഏകവിധം ചന്ദ്രസ്യ തേജസ്തദന്യവിധം താരാണാഞ്ച തേജോഽന്യവിധം, താരാണാം മധ്യേഽപി തേജസസ്താരതമ്യം വിദ്യതേ|
42 So also is the resurrection of the dead. The body is sown perishable; it is raised imperishable.
തത്ര ലിഖിതമാസ്തേ യഥാ, ‘ആദിപുരുഷ ആദമ് ജീവത്പ്രാണീ ബഭൂവ,’ കിന്ത്വന്തിമ ആദമ് (ഖ്രീഷ്ടോ) ജീവനദായക ആത്മാ ബഭൂവ|
43 It is sown in dishonor; it is raised in glory. It is sown in weakness; it is raised in power.
യദ് ഉപ്യതേ തത് തുച്ഛം യച്ചോത്ഥാസ്യതി തദ് ഗൗരവാന്വിതം; യദ് ഉപ്യതേ തന്നിർബ്ബലം യച്ചോത്ഥാസ്യതി തത് ശക്തിയുക്തം|
44 It is sown a natural body; it is raised a spiritual body. There is a natural body and there is also a spiritual body.
യത് ശരീരമ് ഉപ്യതേ തത് പ്രാണാനാം സദ്മ, യച്ച ശരീരമ് ഉത്ഥാസ്യതി തദ് ആത്മനഃ സദ്മ| പ്രാണസദ്മസ്വരൂപം ശരീരം വിദ്യതേ, ആത്മസദ്മസ്വരൂപമപി ശരീരം വിദ്യതേ|
45 So also it is written, “The first man Adam became a living soul.” The last Adam became a life-giving spirit.
തത്ര ലിഖിതമാസ്തേ യഥാ, ആദിപുരുഷ ആദമ് ജീവത്പ്രാണീ ബഭൂവ, കിന്ത്വന്തിമ ആദമ് (ഖ്രീഷ്ടോ) ജീവനദായക ആത്മാ ബഭൂവ|
46 However, that which is spiritual is not first, but that which is natural, then that which is spiritual.
ആത്മസദ്മ ന പ്രഥമം കിന്തു പ്രാണസദ്മൈവ തത്പശ്ചാദ് ആത്മസദ്മ|
47 The first man is of the earth, made of dust. The second man is the Lord from heaven.
ആദ്യഃ പുരുഷേ മൃദ ഉത്പന്നത്വാത് മൃണ്മയോ ദ്വിതീയശ്ച പുരുഷഃ സ്വർഗാദ് ആഗതഃ പ്രഭുഃ|
48 As is the one made of dust, such are those who are also made of dust; and as is the heavenly, such are they also that are heavenly.
മൃണ്മയോ യാദൃശ ആസീത് മൃണ്മയാഃ സർവ്വേ താദൃശാ ഭവന്തി സ്വർഗീയശ്ച യാദൃശോഽസ്തി സ്വർഗീയാഃ സർവ്വേ താദൃശാ ഭവന്തി|
49 As we have borne the image of those made of dust, let’s also bear the image of the heavenly.
മൃണ്മയസ്യ രൂപം യദ്വദ് അസ്മാഭി ർധാരിതം തദ്വത് സ്വർഗീയസ്യ രൂപമപി ധാരയിഷ്യതേ|
50 Now I say this, brothers, that flesh and blood cannot inherit God’s Kingdom; neither does the perishable inherit imperishable.
ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാൻ പ്രതി വ്യാഹരാമി, ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ രക്തമാംസയോരധികാരോ ഭവിതും ന ശക്നോതി, അക്ഷയത്വേ ച ക്ഷയസ്യാധികാരോ ന ഭവിഷ്യതി|
51 Behold, I tell you a mystery. We will not all sleep, but we will all be changed,
പശ്യതാഹം യുഷ്മഭ്യം നിഗൂഢാം കഥാം നിവേദയാമി|
52 in a moment, in the twinkling of an eye, at the last trumpet. For the trumpet will sound and the dead will be raised incorruptible, and we will be changed.
സർവ്വൈരസ്മാഭി ർമഹാനിദ്രാ ന ഗമിഷ്യതേ കിന്ത്വന്തിമദിനേ തൂര്യ്യാം വാദിതായാമ് ഏകസ്മിൻ വിപലേ നിമിഷൈകമധ്യേ സർവ്വൈ രൂപാന്തരം ഗമിഷ്യതേ, യതസ്തൂരീ വാദിഷ്യതേ, മൃതലോകാശ്ചാക്ഷയീഭൂതാ ഉത്ഥാസ്യന്തി വയഞ്ച രൂപാന്തരം ഗമിഷ്യാമഃ|
53 For this perishable body must become imperishable, and this mortal must put on immortality.
യതഃ ക്ഷയണീയേനൈതേന ശരീരേണാക്ഷയത്വം പരിഹിതവ്യം, മരണാധീനേനൈതേന ദേഹേന ചാമരത്വം പരിഹിതവ്യം|
54 But when this perishable body will have become imperishable, and this mortal will have put on immortality, then what is written will happen: “Death is swallowed up in victory.”
ഏതസ്മിൻ ക്ഷയണീയേ ശരീരേ ഽക്ഷയത്വം ഗതേ, ഏതസ്മൻ മരണാധീനേ ദേഹേ ചാമരത്വം ഗതേ ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം വചനമിദം സേത്സ്യതി, യഥാ, ജയേന ഗ്രസ്യതേ മൃത്യുഃ|
മൃത്യോ തേ കണ്ടകം കുത്ര പരലോക ജയഃ ക്ക തേ|| (Hadēs g86)
56 The sting of death is sin, and the power of sin is the law.
മൃത്യോഃ കണ്ടകം പാപമേവ പാപസ്യ ച ബലം വ്യവസ്ഥാ|
57 But thanks be to God, who gives us the victory through our Lord Jesus Christ.
ഈശ്വരശ്ച ധന്യോ ഭവതു യതഃ സോഽസ്മാകം പ്രഭുനാ യീശുഖ്രീഷ്ടേനാസ്മാൻ ജയയുക്താൻ വിധാപയതി|
58 Therefore, my beloved brothers, be steadfast, immovable, always abounding in the Lord’s work, because you know that your labor is not in vain in the Lord.
അതോ ഹേ മമ പ്രിയഭ്രാതരഃ; യൂയം സുസ്ഥിരാ നിശ്ചലാശ്ച ഭവത പ്രഭോഃ സേവായാം യുഷ്മാകം പരിശ്രമോ നിഷ്ഫലോ ന ഭവിഷ്യതീതി ജ്ഞാത്വാ പ്രഭോഃ കാര്യ്യേ സദാ തത്പരാ ഭവത|
