Psalms 78
1 Give ear, O my people, to my law. Incline your ears to the words of my mouth.
| قصیده آساف ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید! | ۱ |
2 I will open my mouth in parables. I will utter dark sayings of old,
| دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود. | ۲ |
3 which we have heard and known, and our fathers have told us.
| که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند. | ۳ |
4 We will not hide them from their sons, telling to the generation to come the praises of Jehovah, and his strength, and his wondrous works that he has done.
| از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است. | ۴ |
5 For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their sons,
| زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛ | ۵ |
6 that the generation to come might know, even the sons who should be born, who should arise and tell to their sons,
| تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛ | ۶ |
7 that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments,
| و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند. | ۷ |
8 and might not be as their fathers: a stubborn and rebellious generation, a generation that set not their heart aright, and whose spirit was not steadfast with God.
| ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود. | ۸ |
9 The sons of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.
| بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند. | ۹ |
10 They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law.
| عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند، | ۱۰ |
11 And they forgot his doings, and his wondrous works that he had shown them.
| واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود، | ۱۱ |
12 He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.
| و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن. | ۱۲ |
13 He divided the sea, and caused them to pass through. And he made the waters to stand as a heap.
| دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود. | ۱۳ |
14 In the daytime also he led them with a cloud, and all the night with a light of fire.
| و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش. | ۱۴ |
15 He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.
| در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید. | ۱۵ |
16 He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
| پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت. | ۱۶ |
17 Yet they went on to still sin against him, to rebel against the Most High in the desert.
| و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند، | ۱۷ |
18 And they challenged God in their heart by asking food according to their desire.
| و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند. | ۱۸ |
19 Yea, they spoke against God. They said, Can God prepare a table in the wilderness?
| و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟ | ۱۹ |
20 Behold, he smote the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide flesh for his people?
| اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟» | ۲۰ |
21 Therefore Jehovah heard, and was angry. And a fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel,
| پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید. | ۲۱ |
22 because they did not believe in God, and did not trust in his salvation.
| زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند. | ۲۲ |
23 Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven,
| پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود | ۲۳ |
24 and he rained down manna upon them to eat, and gave them food from heaven.
| و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید. | ۲۴ |
25 Man ate the bread of the mighty. He sent them food to the full.
| مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند. | ۲۵ |
26 He caused the east wind to blow in the heavens, and by his power he guided the south wind.
| بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد، | ۲۶ |
27 He also rained flesh upon them as the dust, and winged birds as the sand of the seas.
| و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا. | ۲۷ |
28 And he let it fall in the midst of their camp round about their habitations.
| وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان. | ۲۸ |
29 So they ate, and were well filled, and he gave them their own desire.
| پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد. | ۲۹ |
30 They were not estranged from that which they desired. Their food was yet in their mouths
| ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود | ۳۰ |
31 when the anger of God went up against them, and killed of the fattest of them, and smote down the young men of Israel.
| که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت. | ۳۱ |
32 For all this they still sinned, and did not believe in his wondrous works.
| با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند. | ۳۲ |
33 Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.
| بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس. | ۳۳ |
34 When he killed them, then they inquired after him, and they returned and sought God earnestly.
| هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند، | ۳۴ |
35 And they remembered that God was their rock, and the Most High God their redeemer.
| و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است. | ۳۵ |
36 But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
| اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند. | ۳۶ |
37 For their heart was not right with him, nor were they faithful in his covenant.
| زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند. | ۳۷ |
38 But he, being merciful, forgave iniquity, and destroyed not. Yea, many a time he turned his anger away, and did not stir up all his wrath.
| اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت. | ۳۸ |
39 And he remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and comes not again.
| و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد. | ۳۹ |
40 How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert!
| چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند. | ۴۰ |
41 And they turned again and challenged God, and provoked the Holy One of Israel.
| و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند، | ۴۱ |
42 They did not remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary,
| و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود. | ۴۲ |
43 how he set his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan,
| که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن. | ۴۳ |
44 and turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.
| و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید. | ۴۴ |
45 He sent among them swarms of flies, which devoured them, and frogs, which destroyed them.
| انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛ | ۴۵ |
46 He also gave their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.
| و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد. | ۴۶ |
47 He destroyed their vines with hail, and their sycamore trees with frost.
| تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت. | ۴۷ |
48 He also gave over their cattle to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
| بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق. | ۴۸ |
49 He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and trouble, a band of agents of evil.
| و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر. | ۴۹ |
50 He made a path for his anger. He spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence,
| و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود. | ۵۰ |
51 and smote all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.
| و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام. | ۵۱ |
52 But he led forth his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
| و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود. | ۵۲ |
53 And he led them safely, so that they feared not, but the sea overwhelmed their enemies.
| وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید. | ۵۳ |
54 And he brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had gotten.
| و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود. | ۵۴ |
55 He also drove out the nations before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
| و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید. | ۵۵ |
56 Yet they challenged and rebelled against the Most High God, and kept not his testimonies,
| لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند. | ۵۶ |
57 but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were turned aside like a deceitful bow.
| وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند. | ۵۷ |
58 For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
| و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند. | ۵۸ |
59 When God heard, he was angry, and greatly abhorred Israel,
| چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت. | ۵۹ |
60 so that he forsook the tabernacle of Shiloh, the tent which he placed among men,
| پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود، | ۶۰ |
61 and delivered their strength into captivity, and their glory into the adversary's hand.
| و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد، | ۶۱ |
62 He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.
| وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید. | ۶۲ |
63 Fire devoured their young men, and their virgins had no marriage-song.
| جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد. | ۶۳ |
64 Their priests fell by the sword, and their widows made no lamentation.
| کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند. | ۶۴ |
65 Then the Lord awoke as out of sleep, like a mighty man who shouts because of wine.
| آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد، | ۶۵ |
66 And he smote his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.
| و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید. | ۶۶ |
67 Moreover he refused the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim,
| و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید. | ۶۷ |
68 but chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.
| لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت. | ۶۸ |
69 And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.
| و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد. | ۶۹ |
70 He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds.
| و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت. | ۷۰ |
71 He brought him from following the ewes that have their young, to be the shepherd of Jacob his people, and Israel his inheritance.
| از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند. | ۷۱ |
72 So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.
| پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد. | ۷۲ |
