Luke 24
1 And on the first day of the week, very early morning, they came to the sepulcher bringing the spices that they prepared, and some women with them.
Kadınlar haftanın ilk günü, sabah çok erkenden, hazırlamış oldukları baharatı alıp mezara gittiler.
2 And they found the stone rolled away from the sepulcher.
Taşı mezarın girişinden yuvarlanmış buldular.
3 And having entered in, they did not find the body of the Lord Jesus.
Ama içeri girince Rab İsa'nın cesedini bulamadılar.
4 And it came to pass while they were bewildered about this, that behold, two men stood near them in shining apparel.
Onlar bu durum karşısında şaşırıp kalmışken, şimşek gibi parıldayan giysilere bürünmüş iki kişi yanlarında belirdi.
5 And since they became frightened and bowing down their face to the ground, they said to them, Why seek ye the living among the dead?
Korkuya kapılan kadınlar başlarını yere eğdiler. Adamlar ise onlara, “Diri olanı neden ölüler arasında arıyorsunuz?” dediler.
6 He is not here, but was raised. Remember how he spoke to you when he was still in Galilee,
“O burada yok, dirildi. Daha Celile'deyken size söylediğini anımsayın.
7 saying that the Son of man must be delivered up into the hands of sinful men, and be crucified, and the third day to rise.
İnsanoğlu'nun günahlı insanların eline verilmesi, çarmıha gerilmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini bildirmişti.”
8 And they remembered his sayings.
O zaman kadınlar İsa'nın sözlerini anımsadılar.
9 And having returned from the sepulcher, they reported all these things to the eleven, and to all the others.
Mezardan dönüp bütün bunları Onbirler'e ve ötekilerin hepsine bildirdiler.
10 Now they were Mary Magdalene, and Joanna, and Mary the mother of James, and the other women with them who told these things to the apostles.
Bunları elçilere anlatanlar, Mecdelli Meryem, Yohanna, Yakup'un annesi Meryem ve bunlarla birlikte bulunan öbür kadınlardı.
11 And their sayings appeared before them as idle talk, and they disbelieved them.
Ne var ki, bu sözler elçilere saçma geldi ve kadınlara inanmadılar.
12 But having risen, Peter ran to the sepulcher. And having stooped down, he sees the linen cloths laying alone. And he departed, wondering to himself at that which happened.
Yine de, Petrus kalkıp mezara koştu. Eğilip içeri baktığında keten bezlerden başka bir şey görmedi. Olay karşısında şaşkına dönmüş bir halde oradan uzaklaştı.
13 And behold, two of them were going the same day to a village that was sixty furlongs away from Jerusalem, which name was Emmaus.
Aynı gün öğrencilerden ikisi, Yeruşalim'den altmış ok atımı uzaklıkta bulunan ve Emmaus denilen bir köye gitmekteydiler.
14 And they conversed with each other about all these things that happened.
Bütün bu olup bitenleri kendi aralarında konuşuyorlardı.
15 And it came to pass, while they conversed and discussed, that Jesus himself also having approached, went along with them.
Bunları konuşup tartışırlarken İsa yanlarına geldi ve onlarla birlikte yürümeye başladı.
16 But their eyes were held, not to recognize him.
Ama onların gözleri O'nu tanıma gücünden yoksun bırakılmıştı.
17 And he said to them, What are these words that ye toss back to each other, while walking and are looking sad.
İsa, “Yolda birbirinizle ne tartışıp duruyorsunuz?” dedi. Üzgün bir halde, oldukları yerde durdular.
18 And one, whose name was Cleopas, having answered, said to him, Thou only visit Jerusalem and do not know the things that happened in it during these days?
Bunlardan adı Kleopas olan O'na, “Yeruşalim'de bulunup da bu günlerde orada olup bitenleri bilmeyen tek yabancı sen misin?” diye karşılık verdi.
19 And he said to them, What? And they said to him, The things about Jesus the Nazarene, who became a prophet, a mighty man in work and word before God and all the people,
İsa onlara, “Hangi olup bitenleri?” dedi. O'na, “Nasıralı İsa'yla ilgili olayları” dediler. “O adam, Tanrı'nın ve bütün halkın önünde gerek söz, gerek eylemde güçlü bir peygamberdi.
20 and how our chief priests and rulers delivered him up for condemnation of death, and crucified him.
Başkâhinlerle yöneticilerimiz O'nu, ölüm cezasına çarptırmak için valiye teslim ederek çarmıha gerdirdiler; oysa biz O'nun, İsrail'i kurtaracak kişi olduğunu ummuştuk. Dahası var, bu olaylar olalı üç gün oldu ve aramızdan bazı kadınlar bizi şaşkına çevirdiler. Bu sabah erkenden mezara gittiklerinde, O'nun cesedini bulamamışlar. Sonra geldiler, bir görümde, İsa'nın yaşamakta olduğunu bildiren melekler gördüklerini söylediler.
21 But we hoped that he is the man who is going to redeem Israel. But even with all these things, it brings this third day today from which time these things happened.
22 But also some of our women astonished us, having come to be at the sepulcher early morning.
23 And not having found his body, they came, saying also to have seen a vision of agents who say he is alive.
24 And some of those with us went to the sepulcher, and found it this way, just as also the women said, but they did not see him.
Bizimle birlikte olanlardan bazıları mezara gitmiş ve durumu, tam kadınların anlatmış olduğu gibi bulmuşlar. Ama O'nu görmemişler.”
25 And he said to them, O foolish men, and slow of heart to believe in all that the prophets spoke.
İsa onlara, “Sizi akılsızlar! Peygamberlerin bütün söylediklerine inanmakta ağır davranan kişiler!
26 Was it not necessary for the Christ to suffer these things, and to enter into his glory?
Mesih'in bu acıları çekmesi ve yüceliğine kavuşması gerekli değil miydi?” dedi.
27 And having begun from Moses and from all the prophets, he expounded to them in all the scriptures the things about himself.
Sonra Musa'nın ve bütün peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazılar'ın hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı.
28 And they came near to the village where they were going, and he pretended to go further.
Gitmekte oldukları köye yaklaştıkları sırada İsa, yoluna devam edecekmiş gibi davrandı. Ama onlar, “Bizimle kal. Neredeyse akşam olacak, gün batmak üzere” diyerek O'nu zorladılar. Böylece İsa onlarla birlikte kalmak üzere içeri girdi.
29 And they constrained him, saying, Remain with us, because it is toward evening, and the day has declined. And he went in to remain with them.
30 And it came to pass during his dining with them, that, having taken the bread, he blessed, and having broken in pieces he gave to them.
Onlarla sofrada otururken İsa ekmek aldı, şükretti ve ekmeği bölüp onlara verdi.
31 And their eyes were opened, and they recognized him. And he became invisible from them.
O zaman onların gözleri açıldı ve kendisini tanıdılar. İsa ise gözlerinin önünden kayboldu.
32 And they said to each other, Was not our heart burning within us while he spoke to us on the way, while he opened to us the scriptures?
Onlar birbirine, “Yolda kendisi bizimle konuşurken ve Kutsal Yazılar'ı bize açıklarken yüreklerimiz nasıl da sevinçle çarpıyordu, değil mi?” dediler.
33 And having risen up the same hour, they returned to Jerusalem. And they found the eleven gathered together,
Kalkıp hemen Yeruşalim'e döndüler. Onbirler'i ve onlarla birlikte olanları toplanmış buldular.
34 and those who were with them who said, The Lord really was raised, and was seen by Simon.
Bunlar, “Rab gerçekten dirildi, Simun'a görünmüş!” diyorlardı.
35 And they reported the things on the road, and how he was made known to them during the breaking of the bread.
Kendileri de yolda olup bitenleri ve ekmeği böldüğü zaman İsa'yı nasıl tanıdıklarını anlattılar.
36 And as they spoke these things, Jesus himself stood in the midst of them, and says to them, Peace to you.
Bunları anlatırlarken İsa gelip aralarında durdu. Onlara, “Size esenlik olsun!” dedi.
37 But having been startled, and having become frightened, they presumed to see a spirit.
Ürktüler, bir hayalet gördüklerini sanarak korkuya kapıldılar.
38 And he said to them, Why are ye troubled, and why do thoughts arise in your hearts?
İsa onlara, “Neden telaşlanıyorsunuz? Neden kuşkular doğuyor içinizde?” dedi.
39 See my hands and my feet, that it is I myself. Handle me and see, because a spirit does not have flesh and bones, as ye see me having.
“Ellerime, ayaklarıma bakın; işte benim! Dokunun da görün. Hayaletin eti kemiği olmaz, ama görüyorsunuz, benim var.”
40 And having said this, he displayed to them his hands and feet.
Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve ayaklarını gösterdi.
41 And while they still disbelieved from joy and wondering, he said to them, Have ye anything to eat here?
Sevinçten hâlâ inanamayan, şaşkınlık içindeki öğrencilerine, “Sizde yiyecek bir şey var mı?” diye sordu.
42 And they gave him a piece of a broiled fish and from a bees honeycomb.
Kendisine bir parça kızarmış balık verdiler.
43 And having taken it, he ate before them.
İsa onu alıp gözlerinin önünde yedi.
44 And he said to them, These are the words that I spoke to you while still being with you, that it is necessary for all things that are written in the law of Moses, and the prophets, and the psalms about me to be fulfilled.
Sonra onlara şöyle dedi: “Daha sizlerle birlikteyken, ‘Musa'nın Yasası'nda, peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlar'da benimle ilgili yazılmış olanların tümünün gerçekleşmesi gerektir’ demiştim.”
45 Then he opened their mind to understand the scriptures.
Bundan sonra Kutsal Yazılar'ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı.
46 And he said to them, Thus it is written, and thus it was necessary for the Christ to suffer, and to rise from the dead the third day,
Onlara dedi ki, “Şöyle yazılmıştır: Mesih acı çekecek ve üçüncü gün ölümden dirilecek; günahların bağışlanması için tövbe çağrısı da Yeruşalim'den başlayarak bütün uluslara O'nun adıyla duyurulacak.
47 and to proclaim in his name repentance and remission of sins for all the nations, having begun from Jerusalem.
48 And ye are witnesses of these things.
Sizler bu olayların tanıklarısınız.
49 And behold, I send forth the promise of my Father upon you. But stay ye in the city until ye are clothed with power from on high.
Ben de Babam'ın vaat ettiğini size göndereceğim. Ama siz, yücelerden gelecek güçle kuşanıncaya dek kentte kalın.”
50 And he led them outside as far as to Bethany, and having lifted up his hands, he blessed them.
İsa onları kentin dışına, Beytanya'nın yakınlarına kadar götürdü. Ellerini kaldırarak onları kutsadı.
51 And it came to pass while he blessed them, he parted from them, and was brought up into heaven.
Ve onları kutsarken yanlarından ayrıldı, göğe alındı.
52 And having worshiping him, they returned to Jerusalem with great joy,
Öğrencileri O'na tapındılar ve büyük sevinç içinde Yeruşalim'e döndüler.
53 and they were continually in the temple, praising and blessing God. Truly.
Sürekli tapınakta bulunuyor, Tanrı'yı övüyorlardı.
