Job 13
1 Lo, my eye has seen all this. My ear has heard and understood it.
Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
2 What ye know, I also know; I am not inferior to you.
Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
3 Surely I would speak to the Almighty, and I desire to reason with God.
Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
4 But ye are forgers of lies. Ye are all physicians of no value.
Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
5 O that ye would altogether be silent! And it would be your wisdom.
Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
6 Hear now my reasoning, and hearken to the pleadings of my lips.
Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
7 Will ye speak unrighteously for God, and talk deceitfully for him?
Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
8 Will ye show partiality to him? Will ye contend for God?
Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
9 Is it good that he should search you out? Or as deceiving a man, will ye deceive him?
Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
10 He will surely reprove you if ye secretly show partiality.
Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
11 Shall not his majesty make you afraid, and his dread fall upon you?
Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
12 Your memorable sayings are proverbs of ashes. Your defenses are defenses of clay.
Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
13 Be quiet. Let me alone that I may speak, and let come on me what will.
Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
14 Why should I take my flesh in my teeth, and put my life in my hand?
Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
15 Behold, he will kill me; I have no hope. Nevertheless I will maintain my ways before him.
Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
16 This also shall be my salvation, that a profane man shall not come before him.
On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
17 Hear diligently my speech, and let my declaration be in your ears.
Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
18 Behold now, I have set my case in order. I know that I am righteous.
Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
19 Who is he who will contend with me? For then I would keep silent and give up the spirit.
Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
20 Only do not do two things to me, then I will not hide myself from thy face:
Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
21 Withdraw thy hand far from me, and do not let thy dread make me afraid.
Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
22 Then call thou, and I will answer, or let me speak, and answer thou me.
Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
23 How many are my iniquities and sins? Make me to know my transgression and my sin.
Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
24 Why do thou hide thy face, and reckon me for thine enemy?
Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
25 Will thou harass a driven leaf? And will thou pursue the dry stubble?
Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
26 For thou write bitter things against me, and make me to inherit the iniquities of my youth.
Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
27 Thou also put my feet in the stocks, and mark all my paths. Thou set a bound to the soles of my feet.
Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
28 Though I am like a rotten thing that decays, like a garment that is moth-eaten.
Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.
