< Spreuken 30 >

1 De woorden van Agur, den zoon van Jake; een last. De man spreekt tot Ithiel, tot Ithiel en Uchal.
Agura, Jakes dēla, vārdi šā vīra sludināšana un mācība. Es esmu nodarbojies ar Dievu, esmu nodarbojies ar Dievu un noguris.
2 Voorwaar, ik ben onvernuftiger dan iemand; en ik heb geen mensenverstand;
Jo es esmu nejēga pār citiem, un man nav cilvēka saprašanas!
3 En ik heb geen wijsheid geleerd, noch de wetenschap der heiligen gekend.
Es arī gudrības neesmu mācījies, nedz svētu atzīšanu atzinis.
4 Wie is ten hemel opgeklommen, en nedergedaald? Wie heeft den wind in Zijn vuisten verzameld? Wie heeft de wateren in een kleed gebonden? Wie heeft al de einden der aarde gesteld? Hoe is Zijn Naam, en hoe is de Naam Zijns Zoons, zo gij het weet?
Kas ir uzkāpis debesīs un nācis zemē? Kas sagrābj vēju savās rokas? Kas saista ūdeni drēbē? Kas liek zemei visas robežas? Kāds viņam vārds, un kāds viņa dēlam vārds, ja tu to zini?
5 Alle rede Gods is doorlouterd; Hij is een Schild dengenen, die op Hem betrouwen.
Visi Dieva vārdi ir šķīsti; Viņš ir par priekšturamām bruņām tiem, kas uz Viņu paļaujas.
6 Doe niet tot Zijn woorden, opdat Hij u niet bestraffe, en gij leugenachtig bevonden wordt.
Nepieliec nekā pie viņa vārdiem, ka viņš tevi nesoda, un tu netopi atrasts melkulis.
7 Twee dingen heb ik van U begeerd, onthoud ze mij niet, eer ik sterve:
Divas lietas lūdzos no tevis, neliedz man tās, pirms es mirstu:
8 Ijdelheid en leugentaal doe verre van mij; armoede of rijkdom geef mij niet; voed mij met het brood mijns bescheiden deels;
Nelietība un meli lai paliek tālu no manis; nabadzību un bagātību nedod man, bet paēdini mani ar manu dienišķu maizi,
9 Opdat ik, zat zijnde, U dan niet verloochene, en zegge: Wie is de HEERE? of dat ik, verarmd zijnde, dan niet stele, en den Naam mijns Gods aantaste.
Ka es paēdis tevi neaizliedzu un nesaku: Kas ir Tas Kungs? vai nabags palicis nezogu un sava Dieva vārdu velti nevalkāju. -
10 Achterklap niet van den knecht bij zijn heer, opdat hij u niet vloeke, en gij schuldig wordt.
Neapmelo kalpu pie viņa kunga, ka viņš tevi nelād, un tu netopi noziedzīgs.
11 Daar is een geslacht, dat zijn vader vervloekt, en zijn moeder niet zegent;
Ir suga, kas tēvu lād un māti nesvētī;
12 Een geslacht, dat rein in zijn ogen is, en van zijn drek niet gewassen is;
Ir suga, kas pati savās acīs šķīsta, bet no saviem sārņiem nav mazgāta;
13 Een geslacht, welks ogen hoog zijn, en welks oogleden verheven zijn;
Ir suga, cik augsti tā ceļ acis, cik augsti acu plakstiņus!
14 Een geslacht, welks tanden zwaarden, en welks baktanden messen zijn, om de ellendigen van de aarde en de nooddruftigen van onder de mensen te verteren.
Ir suga, zobeni ir viņas zobi un naži viņas dzerokļi, rīt nabagus no zemes nost un sērdienīšus cilvēku starpā. -
15 De bloedzuiger heeft twee dochters: Geef, geef! Deze drie dingen worden niet verzadigd; ja, vier zeggen niet: Het is genoeg!
Asins sūcējai ir divas meitas: „Dod šurp, dod šurp!“- Šās trīs nav pieēdināmas, un tā ceturtā nesaka: Gan.
16 Het graf, de gesloten baarmoeder, de aarde, die van water niet verzadigd wordt, en het vuur zegt niet: Het is genoeg! (Sheol h7585)
Elle, neauglīgais klēpis, zeme, nepiedzirdināma ar ūdeni, un uguns nesaka: Gan. - (Sheol h7585)
17 Het oog, dat den vader bespot, of de gehoorzaamheid der moeder veracht, dat zullen de raven der beek uitpikken, en des arends jongen zullen het eten.
Acs, kas tēvu apsmej un liedzās mātei klausīt, to izknābs kraukļi pie upes, un jaunie ērgļi to ēdīs.
18 Deze drie dingen zijn voor mij te wonderlijk, ja, vier, die ik niet weet:
Šās trīs lietas man ir visai brīnums, un to ceturto es neizprotu:
19 De weg eens arends in den hemel; de weg ener slang op een rotssteen; de weg van een schip in het hart der zee; en de weg eens mans bij een maagd.
Ērgļa ceļš debesīs, čūskas ceļš pār klinti, laivas ceļš jūras vidū un vīra ceļš pie meitas.
20 Alzo is de weg ener overspelige vrouw; zij eet en wist haar mond, en zegt: Ik heb geen ongerechtigheid gewrocht!
Tāds pat ir sievas ceļš, kas laulību pārkāpj; viņa ēd, noslauka muti un saka: Es ļauna neesmu darījusi. -
21 Om drie dingen ontroert zich de aarde, ja, om vier, die zij niet dragen kan:
Par trim lietām nodreb zeme, un ceturto tā nevar panest:
22 Om een knecht, als hij regeert; en een dwaas, als hij van brood verzadigd is;
Par kalpu, kad tas paliek par kungu, un par ģeķi, kad tas maizes paēdis,
23 Om een hatelijke vrouw, als zij getrouwd wordt; en een dienstmaagd, als zij erfgenaam is van haar vrouw.
Par nopeltu, kad tā tiek pie vīra, un par kalponi, kad tā top savas saimnieces mantiniece.
24 Deze vier zijn van de kleinste der aarde; doch dezelve zijn wijs, met wijsheid wel voorzien.
Šie četri ir mazi virs zemes un tomēr gudrāki nekā tie gudrie:
25 De mieren zijn een onsterk volk; evenwel bereiden zij in de zomer haar spijs.
Skudras, nespēcīga tauta, tomēr savu barību vasarā sagādā;
26 De konijnen zijn een machteloos volk; nochtans stellen zij hun huis in den rotssteen.
Truši, nespēcīga tauta, tomēr liek savus namus akmens kalnos;
27 De sprinkhanen hebben geen koning; nochtans gaan zij allen uit, zich verdelende in hopen.
Siseņiem nav ķēniņa, tomēr viņi visi iziet, pulkos dalīti;
28 De spinnekop grijpt met de handen, en is in de paleizen der koningen.
Zirneklis auž abām rokām, un tomēr ir ķēniņu pilīs.-
29 Deze drie maken een goeden tred; ja, vier zijn er, die een goeden gang maken;
Šiem trim ir laba gaita, un tas ceturtais iet it lepni:
30 De oude leeuw geweldig onder de gedierten, die voor niemand zal wederkeren;
Vecs lauva, varens starp zvēriem, kas nevienam ceļu negriež.
31 Een windhond van goede lenden, of een bok; en een koning, die niet tegen te staan is.
Ērzelis, kam labi gurni, vai āzis, un ķēniņš, savus ļaudis vedot.
32 Zo gij dwaselijk gehandeld hebt, met u te verheffen, en zo gij kwaad bedacht hebt, de hand op den mond!
Ja tu ģeķis bijis, paaugstinādamies, un ko nodomājis, tad: roku uz muti!
33 Want de drukking der melk brengt boter voort, en de drukking van den neus brengt bloed voort, en de drukking des toorns brengt twist voort.
Satricini pienu, būs sviests; satrīcini degunu, būs asinis; un satrīcini dusmas, būs plēšanās.

< Spreuken 30 >