Klaagliederen 3

1 Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

Ich bin ein elender Mann, der die Rute seines Grimmes sehen muß.

2 Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

Er hat mich geführt und lassen gehen in die Finsternis und nicht in Licht.

3 Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

Er hat seine Hand gewendet wider mich und handelt gar anders mit mir für und für.

4 Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

Er hat mir Fleisch und Haut alt gemacht und mein Gebein zerschlagen.

5 Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

Er hat mich verbaut und mich mit Galle und Mühe umgeben.

6 Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

Er hat mich in Finsternis gelegt wie die, so längst tot sind.

7 Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

Er hat mich vermauert, daß ich nicht heraus kann, und mich in harte Fesseln gelegt.

8 Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

Und wenn ich gleich schreie und rufe, so stopft er die Ohren zu vor meinem Gebet.

9 Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

Er hat meinen Weg vermauert mit Werkstücken und meinen Steig umgekehrt.

10 Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

Er hat auf mich gelauert wie ein Bär, wie ein Löwe im Verborgenen.

11 Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

Er läßt mich des Weges fehlen. Er hat mich zerstückt und zunichte gemacht.

12 Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

Er hat seinen Bogen gespannt und mich dem Pfeil zum Ziel gesteckt.

13 He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

Er hat aus dem Köcher in meine Nieren schießen lassen.

14 He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

Ich bin ein Spott allem meinem Volk und täglich ihr Liedlein.

15 He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

Er hat mich mit Bitterkeit gesättigt und mit Wermut getränkt.

16 Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

Er hat meine Zähne zu kleinen Stücken zerschlagen. Er wälzt mich in der Asche.

17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

Meine Seele ist aus dem Frieden vertrieben; ich muß des Guten vergessen.

18 Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

Ich sprach: Mein Vermögen ist dahin und meine Hoffnung auf den HERRN.

19 Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

Gedenke doch, wie ich so elend und verlassen, mit Wermut und Galle getränkt bin!

20 Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

Du wirst ja daran gedenken; denn meine Seele sagt mir es.

21 Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

Das nehme ich zu Herzen, darum hoffe ich noch.

22 Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

Die Güte des HERRN ist's, daß wir nicht gar aus sind; seine Barmherzigkeit hat noch kein Ende,

23 Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

sondern sie ist alle Morgen neu, und deine Treue ist groß.

24 Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

Der HERR ist mein Teil, spricht meine Seele; darum will ich auf ihn hoffen.

25 Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

Denn der HERR ist freundlich dem, der auf sie harrt, und der Seele, die nach ihm fragt.

26 Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

Es ist ein köstlich Ding, geduldig sein und auf die Hilfe des HERRN hoffen.

27 Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

Es ist ein köstlich Ding einem Mann, daß er das Joch in seiner Jugend trage;

28 Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

daß ein Verlassener geduldig sei, wenn ihn etwas überfällt,

29 Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

und seinen Mund in den Staub stecke und der Hoffnung warte

30 Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

und lasse sich auf die Backen schlagen und viel Schmach anlegen.

31 Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

Denn der Herr verstößt nicht ewiglich;

32 Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

sondern er betrübt wohl, und erbarmt sich wieder nach seiner Güte.

33 Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

Denn er nicht von Herzen die Menschen plagt und betrübt,

34 Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

als wollte er die Gefangenen auf Erden gar unter seine Füße zertreten

35 Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

und eines Mannes Recht vor dem Allerhöchsten beugen lassen

36 Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

und eines Menschen Sache verkehren lassen, gleich als sähe es der Herr nicht.

37 Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

Wer darf denn sagen, daß solches geschehe ohne des Herrn Befehl

38 Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

und daß nicht Böses und Gutes komme aus dem Munde des Allerhöchsten?

39 Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

Wie murren denn die Leute im Leben also? Ein jeglicher murre wider seine Sünde!

40 Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

Und laßt uns erforschen und prüfen unser Wesen und uns zum HERRN bekehren!

41 Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

Laßt uns unser Herz samt den Händen aufheben zu Gott im Himmel!

42 Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

Wir, wir haben gesündigt und sind ungehorsam gewesen; darum hast du billig nicht verschont;

43 Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

sondern du hast uns mit Zorn überschüttet und verfolgt und ohne Barmherzigkeit erwürgt.

44 Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

Du hast dich mit einer Wolke verdeckt, daß kein Gebet hindurch konnte.

45 Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

Du hast uns zu Kot und Unflat gemacht unter den Völkern.

46 Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

Alle unsre Feinde sperren ihr Maul auf wider uns.

47 Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

Wir werden gedrückt und geplagt mit Schrecken und Angst.

48 Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

Meine Augen rinnen mit Wasserbächen über den Jammer der Tochter meines Volks.

49 Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

Meine Augen fließen und können nicht ablassen; denn es ist kein Aufhören da,

50 Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

bis der HERR vom Himmel herabschaue uns sehe darein.

51 Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

Mein Auge frißt mir das Leben weg um die Töchter meiner Stadt.

52 Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

Meine Feinde haben mich gehetzt wie einen Vogel ohne Ursache;

53 Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

sie haben mein Leben in einer Grube fast umgebracht und Steine auf mich geworfen;

54 Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

sie haben mein Haupt mit Wasser überschüttet; da sprach ich: Nun bin ich gar dahin.

55 Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

Ich rief aber deinen Namen an, HERR, unten aus der Grube,

56 Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

und du erhörtest meine Stimme: Verbirg deine Ohren nicht vor meinem Seufzen und Schreien!

57 Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

Du nahest dich zu mir, wenn ich dich anrufe, und sprichst: Fürchte dich nicht!

58 Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

Du führest, Herr, die Sache meiner Seele und erlösest mein Leben.

59 Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

Du siehest, HERR, wie mir so Unrecht geschieht; hilf mir zu meinem Recht!

60 Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

Du siehst alle ihre Rache und alle ihre Gedanken wider mich.

61 Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

HERR, du hörest ihr Schmähen und alle ihre Gedanken über mich,

62 Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

die Lippen meiner Widersacher und ihr dichten wider mich täglich.

63 Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

Schaue doch, sie sitzen oder stehen auf, so singen sie von mir ein Liedlein.

64 Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

Vergilt ihnen, HERR, wie sie verdient haben!

65 Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

Laß ihnen das Herz erschrecken, laß sie deinen Fluch fühlen!

66 Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.

Verfolge sie mit deinem Grimm und vertilge sie unter dem Himmel des HERRN.