Job 6

1 Maar Job antwoordde en zeide:

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?