Job 23

1 Maar Job antwoordde en zeide:

Darauf erwidert Job und spricht:

2 Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven mijn zuchten.

"Auch heut ist meine Klage bitter; ich lege allen Nachdruck auf mein Seufzen.

3 Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;

Ach, daß ich ihn zu finden wüßte, vor seinen Stuhl gelangen könnte

4 Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.

und dürfte meine Sache ihm vorlegen und mit Beweisen meinen Mund anfüllen

5 Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat Hij mij zeggen zou.

und dürfte seine Antwort hören, vernehmen, was er mir zu sagen weiß!

6 Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar Hij zou acht op mij slaan.

Ob er mit starken Gründen mit mir rechten wollte, ob er in Staunen mich versetzen könnte?

7 Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van mijn Rechter vrijmaken.

Da stünde dann ein braver Mann vor ihm; ich wäre dann für immer meiner Richter ledig.

8 Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.

Doch wenn ich ostwärts geh, so läßt er sich nicht finden, und westwärts, so gewahr ich ihn auch nicht.

9 Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.

Und wäre er im Norden, ich sähe ihn doch nicht, und böge er nach Süden ab, ich schaute ihn doch nirgends.

10 Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.

Mein Weg, auf dem ich stehe, ist ihm wohlbekannt, und prüft er mich, dann würde er wie Gold mich finden.

11 Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.

Mein Fuß ging stets in seinen Gleisen; ich wankte nicht von seinem Weg.

12 Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.

Von seiner Lippe Lehre wich ich nicht; und seines Mundes Worte hob ich ohnegleichen auf.

13 Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.

Er ist nun wahrhaft einzigartig. Wer kann ihm wehren? Was er beschließt, das führt er aus.

14 Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke dingen zijn er vele bij Hem.

Er will mein Maß erfüllen, und solcherlei hat er noch viel bei sich.

15 Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees voor Hem;

Drum bin ich über ihn erschrocken; mir graut vor ihm, wenn ich dran denke.

16 Want God heeft mijn hart week gemaakt, en de Almachtige heeft mij beroerd;

Gebrochen hat das Herz mir Gott; mit Schrecken hat mich der Allmächtige erfüllt.

17 Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn aangezicht de donkerheid bedekt heeft.

Denn ob des Dunkels fühle ich mich schon vernichtet, dieweil in Düsterkeit gehüllt ich bin."