Jakobus 1
1 Jakobus, een dienstknecht van God en van den Heere Jezus Christus; aan de twaalf stammen, die in de verstrooiing zijn: zaligheid.
ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਚ ਦਾਸੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਵਿਕੀਰ੍ਣੀਭੂਤਾਨ੍ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ੰ ਵੰਸ਼ਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਨਮਸ੍ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਤਿ|
2 Acht het voor grote vreugde, mijn broeders, wanneer gij in velerlei verzoekingen valt;
ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਯਦਾ ਬਹੁਵਿਧਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਸ਼਼ੁ ਨਿਪਤਤ ਤਦਾ ਤਤ੍ ਪੂਰ੍ਣਾਨਨ੍ਦਸ੍ਯ ਕਾਰਣੰ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ|
3 Wetende, dat de beproeving uws geloofs lijdzaamheid werkt.
ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਤ੍ਵੇਨ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਸਮ੍ਪਾਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਜਾਨੀਥ|
4 Doch de lijdzaamheid hebbe een volmaakt werk, opdat gij moogt volmaakt zijn en geheel oprecht, in geen ding gebrekkelijk.
ਤੱਚ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਸਿੱਧਫਲੰ ਭਵਤੁ ਤੇਨ ਯੂਯੰ ਸਿੱਧਾਃ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਾਸ਼੍ਚ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਗੁਣਸ੍ਯਾਭਾਵਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
5 En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਜ੍ਞਾਨਾਭਾਵੋ ਯਦਿ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸਰਲਭਾਵੇਨ ਤਿਰਸ੍ਕਾਰਞ੍ਚ ਵਿਨਾ ਸਰ੍ੱਵੇਭ੍ਯੋ ਦਦਾਤਿ ਤਤਃ ਸ ਯਾਚਤਾਂ ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਦਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
6 Maar dat hij ze begere in geloof, niet twijfelende; want die twijfelt, is een baar der zee gelijk, die van den wind gedreven en op en nedergeworpen wordt.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਨਿਃਸਨ੍ਦੇਹਃ ਸਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਯਾਚਤਾਂ ਯਤਃ ਸਨ੍ਦਿਗ੍ਧੋ ਮਾਨਵੋ ਵਾਯੁਨਾ ਚਾਲਿਤਸ੍ਯੋਤ੍ਪ੍ਲਵਮਾਨਸ੍ਯ ਚ ਸਮੁਦ੍ਰਤਰਙ੍ਗਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਭਵਤਿ|
7 Want die mens mene niet, dat hij iets ontvangen zal van den Heere.
ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਮਾਨਵਃ ਪ੍ਰਭੋਃ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੀਤਿ ਨ ਮਨ੍ਯਤਾਂ|
8 Een dubbelhartig man is ongestadig in al zijn wegen.
ਦ੍ਵਿਮਨਾ ਲੋਕਃ ਸਰ੍ੱਵਗਤਿਸ਼਼ੁ ਚਞ੍ਚਲੋ ਭਵਤਿ|
9 Maar de broeder, die nederig is, roeme in zijn hoogheid.
ਯੋ ਭ੍ਰਾਤਾ ਨਮ੍ਰਃ ਸ ਨਿਜੋੰਨਤ੍ਯਾ ਸ਼੍ਲਾਘਤਾਂ|
10 En de rijke in zijn vernedering; want hij zal als een bloem van het gras voorbijgaan.
ਯਸ਼੍ਚ ਧਨਵਾਨ੍ ਸ ਨਿਜਨਮ੍ਰਤਯਾ ਸ਼੍ਲਾਘਤਾਂਯਤਃ ਸ ਤ੍ਰੁʼਣਪੁਸ਼਼੍ਪਵਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਯੰ ਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
11 Want de zon is opgegaan met de hitte, en heeft het gras dor gemaakt, en zijn bloem is afgevallen, en de schone gedaante haars aanschijns is vergaan; alzo zal ook de rijke in zijn wegen verwelken.
ਯਤਃ ਸਤਾਪੇਨ ਸੂਰ੍ੱਯੇਣੋਦਿਤ੍ਯ ਤ੍ਰੁʼਣੰ ਸ਼ੋਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਪੁਸ਼਼੍ਪਞ੍ਚ ਭ੍ਰਸ਼੍ਯਤਿ ਤੇਨ ਤਸ੍ਯ ਰੂਪਸ੍ਯ ਸੌਨ੍ਦਰ੍ੱਯੰ ਨਸ਼੍ਯਤਿ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਧਨਿਲੋਕੋ(ਅ)ਪਿ ਸ੍ਵੀਯਮੂਢਤਯਾ ਮ੍ਲਾਸ੍ਯਤਿ|
12 Zalig is de man, die verzoeking verdraagt; want als hij beproefd zal geweest zijn, zal hij de kroon des levens ontvangen, welke de Heere beloofd heeft dengenen, die Hem liefhebben.
ਯੋ ਜਨਃ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਸਹਤੇ ਸ ਏਵ ਧਨ੍ਯਃ, ਯਤਃ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਸ ਪ੍ਰਭੁਨਾ ਸ੍ਵਪ੍ਰੇਮਕਾਰਿਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤੰ ਜੀਵਨਮੁਕੁਟੰ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|
13 Niemand, als hij verzocht wordt, zegge: Ik word van God verzocht; want God kan niet verzocht worden met het kwade, en Hij Zelf verzoekt niemand.
ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਮਾਂ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਤ ਇਤਿ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਸਮਯੇ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਨ ਵਦਤੁ ਯਤਃ ਪਾਪਾਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਨ ਭਵਤਿ ਸ ਚ ਕਮਪਿ ਨ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਤੇ|
14 Maar een iegelijk wordt verzocht, als hij van zijn eigen begeerlijkheid afgetrokken en verlokt wordt.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵੀਯਮਨੋਵਾਞ੍ਛਯਾਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਯਤੇ ਲੋਭ੍ਯਤੇ ਚ ਤਸ੍ਯੈਵ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਤਿ|
15 Daarna de begeerlijkheid ontvangen hebbende baart zonde; en de zonde voleindigd zijnde baart den dood.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਾ ਮਨੋਵਾਞ੍ਛਾ ਸਗਰ੍ਭਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਦੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਸੂਤੇ ਦੁਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਿਸ਼੍ਚ ਪਰਿਣਾਮੰ ਗਤ੍ਵਾ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁੰ ਜਨਯਤਿ|
16 Dwaalt niet, mijn geliefde broeders!
ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਨ ਭ੍ਰਾਮ੍ਯਤ|
17 Alle goede gave, en alle volmaakte gifte is van boven, van den Vader der lichten afkomende, bij Welken geen verandering is, of schaduw van omkering.
ਯਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਉੱਤਮੰ ਦਾਨੰ ਪੂਰ੍ਣੋ ਵਰਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਮ੍ ਊਰ੍ੱਧ੍ਵਾਦ੍ ਅਰ੍ਥਤੋ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਸ਼ਾਨ੍ਤਰੰ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਨਜਾਤੱਛਾਯਾ ਵਾ ਨਾਸ੍ਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਦੀਪ੍ਤ੍ਯਾਕਰਾਤ੍ ਪਿਤੁਰਵਰੋਹਤਿ|
18 Naar Zijn wil heeft Hij ons gebaard door het Woord der waarheid, opdat wij zouden zijn als eerstelingen Zijner schepselen.
ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਵਯੰ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਥਮਫਲਸ੍ਵਰੂਪਾ ਭਵਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ ਸ੍ਵੇੱਛਾਤਃ ਸਤ੍ਯਮਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੇਨਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਜਨਯਾਮਾਸ|
19 Zo dan, mijn geliefde broeders, een iegelijk mens zij ras om te horen, traag om te spreken, traag tot toorn;
ਅਤਏਵ ਹੇ ਮਮ ਪ੍ਰਿਯਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕੋ ਜਨਃ ਸ਼੍ਰਵਣੇ ਤ੍ਵਰਿਤਃ ਕਥਨੇ ਧੀਰਃ ਕ੍ਰੋਧੇ(ਅ)ਪਿ ਧੀਰੋ ਭਵਤੁ|
20 Want de toorn des mans werkt Gods gerechtigheid niet.
ਯਤੋ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਕ੍ਰੋਧ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਧਰ੍ੰਮੰ ਨ ਸਾਧਯਤਿ|
21 Daarom, afgelegd hebbende alle vuiligheid en overvloed van boosheid, ontvangt met zachtmoedigheid het Woord, dat in u geplant wordt, hetwelk uw zielen kan zaligmaken.
ਅਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਯੂਯੰ ਸਰ੍ੱਵਾਮ੍ ਅਸ਼ੁਚਿਕ੍ਰਿਯਾਂ ਦੁਸ਼਼੍ਟਤਾਬਾਹੁਲ੍ਯਞ੍ਚ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯ ਯੁਸ਼਼੍ਮਨ੍ਮਨਸਾਂ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੇ ਸਮਰ੍ਥੰ ਰੋਪਿਤੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਨਮ੍ਰਭਾਵੇਨ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ|
22 En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੂਯੰ ਕੇਵਲਮ੍ ਆਤ੍ਮਵਞ੍ਚਯਿਤਾਰੋ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰੋ ਨ ਭਵਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣੋ ਭਵਤ|
23 Want zo iemand een hoorder is des Woords, en niet een dader, die is een man gelijk, welke zijn aangeboren aangezicht bemerkt in een spiegel;
ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਰ੍ੰਮਕਾਰੀ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਕੇਵਲੰ ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੋਤਾ ਭਵਤਿ ਸ ਦਰ੍ਪਣੇ ਸ੍ਵੀਯਸ਼ਾਰੀਰਿਕਵਦਨੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣਸ੍ਯ ਮਨੁਜਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ|
24 Want hij heeft zichzelven bemerkt, en is weggegaan, en heeft terstond vergeten, hoedanig hij was.
ਆਤ੍ਮਾਕਾਰੇ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਸ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਸੀਤ੍ ਤਤ੍ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਵਿਸ੍ਮਰਤਿ|
25 Maar die inziet in de volmaakte wet, die der vrijheid is, en daarbij blijft, deze, geen vergetelijk hoorder geworden zijnde, maar een dader des werks, deze, zeg ik, zal gelukzalig zijn in dit zijn doen.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਨਤ੍ਵਾ ਮੁਕ੍ਤੇਃ ਸਿੱਧਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮ੍ ਆਲੋਕ੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਿਯੁਕ੍ਤਃ ਸ਼੍ਰੋਤਾ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਕਰ੍ੰਮਕਰ੍ੱਤੈਵ ਸਨ੍ ਸ੍ਵਕਾਰ੍ੱਯੇ ਧਨ੍ਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
26 Indien iemand onder u dunkt, dat hij godsdienstig is, en hij zijn tong niet in toom houdt, maar zijn hart verleidt, dezes godsdienst is ijdel.
ਅਨਾਯੱਤਰਸਨਃ ਸਨ੍ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਮਨੋ ਵਞ੍ਚਯਿਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੰ ਭਕ੍ਤੰ ਮਨ੍ਯਤੇ ਤਸ੍ਯ ਭਕ੍ਤਿ ਰ੍ਮੁਧਾ ਭਵਤਿ|
27 De zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en den Vader is deze: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking, en zichzelven onbesmet bewaren van de wereld.
ਕ੍ਲੇਸ਼ਕਾਲੇ ਪਿਤ੍ਰੁʼਹੀਨਾਨਾਂ ਵਿਧਵਾਨਾਞ੍ਚ ਯਦ੍ ਅਵੇਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸੰਸਾਰਾੱਚ ਨਿਸ਼਼੍ਕਲਙ੍ਕੇਨ ਯਦ੍ ਆਤ੍ਮਰਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਤਦੇਵ ਪਿਤੁਰੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸ਼ੁਚਿ ਰ੍ਨਿਰ੍ੰਮਲਾ ਚ ਭਕ੍ਤਿਃ|
