Psalmen 104

1 Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

Segne, Jehovah, meine Seele! Jehovah, mein Gott, Du bist sehr groß. Majestät und Ehre hast Du angezogen!

2 Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

Er umhüllt Sich mit Licht wie mit einem Gewand, Er spannt die Himmel aus wie einen Teppich.

3 Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

Er zimmert mit Wassern Seine Söller, setzt dichte Wolken zu Seinem Wagen und geht auf den Flügeln des Windes einher.

4 Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

Er macht zu Seinen Boten die Winde, zu Seinen Dienern flammend Feuer.

5 Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

Er hat die Erde auf ihre Grundlagen gegründet, daß sie nicht wankt in Ewigkeit und immerfort.

6 Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

Mit dem Abgrund hast Du sie bedeckt, wie mit einem Anzug; die Wasser stehen auf den Bergen.

7 Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

Vor Deinem Drohen fliehen sie, enteilen vor der Stimme Deines Donners.

8 De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

Die Berge steigen auf, die Talgründe sinken hernieder zum Ort, den Du für sie gegründet hast.

9 Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

Du setztest eine Grenze, die sie nicht überschreiten; sie kehren nicht zurück, die Erde zu bedecken.

10 Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

Er sendet Quellen in die Bachtäler; zwischen den Bergen gehen sie.

11 Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

Sie tränken alle wilden Tiere des Gefildes; Waldesel löschen ihren Durst.

12 Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

Des Himmels Gevögel wohnen an ihnen, aus dem Gezweig geben sie ihre Stimme hervor.

13 Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

Von Seinen Söllern aus tränkt Er die Berge, von Seiner Werke Frucht wird satt die Erde;

14 Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

Er läßt Gras sprossen für das Vieh und Kraut zum Dienst des Menschen, damit er Brot herausbringe aus der Erde.

15 En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

Und Wein macht fröhlich des Menschen Herz; daß von Öl sein Antlitz glänze und Brot das Herz des Menschen labe.

16 De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

Jehovahs Bäume werden satt, die Zedern Libanons, die Er gepflanzt.

17 Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

Daselbst nisten die Vögel; der Storch hat sein Haus auf Tannen.

18 De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

Die hohen Berge sind der Gemsen, der Kaninchen Schirm die Felsenklippen.

19 Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

Er hat den Mond gemacht für die bestimmten Festzeiten, die Sonne weiß ihren Niedergang.

20 Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

Du setzest Finsternis und es wird Nacht; da kriechen hervor alle wilden Tiere des Waldes.

21 De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

Die jungen Löwen brüllen nach dem Zerfleischen, und suchen von Gott ihre Speise.

22 De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

Die Sonne geht auf, sie sammeln sich und lagern sich in ihren Wohnstätten.

23 De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

Der Mensch geht aus an sein Werk, und zu seinem Dienst bis an den Abend.

24 Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

Wie viel sind Deiner Werke, o Jehovah, sie alle hast mit Weisheit Du gemacht. Voll ist die Erde Deines Besitztums.

25 Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

Da ist das Meer, groß und weit zu beiden Händen, dort sind Kriechtiere auch ohne Zahl, kleine Getiere und große.

26 Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

Da gehen Schiffe, der Leviathan, den Du gebildet, um darin zu scherzen.

27 Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

Sie alle warten auf Dich, daß Du ihnen ihre Speise gebest zu seiner Zeit.

28 Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

Du gibst ihnen, sie lesen auf, Du tust Deine Hand auf, sie werden mit Gutem gesättigt.

29 Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

Du verbirgst Dein Angesicht, sie sind bestürzt, Du raffst ihren Geist weg, sie verscheiden und kehren zu ihrem Staub zurück.

30 Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

Sendest Du Deinen Geist aus, sind sie geschaffen, und Du erneuerst das Angesicht des Bodens.

31 De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

Jehovahs Herrlichkeit sei in Ewigkeit. Es sei fröhlich Jehovah in Seinen Werken.

32 Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

Er blickt zur Erde, und sie bebt. Er rührt die Berge an, und sie rauchen.

33 Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

In meinem Leben will ich Jehovah singen, will Psalmen singen meinem Gott, weil ich bin.

34 Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

Es möge Ihm genehm sein mein Nachsinnen! Ich will fröhlich sein in Jehovah.

35 De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!

Möchten die Sünder ein Ende nehmen von der Erde, und die Ungerechten nicht mehr sein! Segne Jehovah, meine Seele! Hallelujah!