Klaagliederen 5

1 Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?