Hooglied 2

1 Maar ik ben een crocus van Sjaron, Een lelie der dalen!

I am a rose of Sharon, A lily of the valleys.

2 Als een lelie tussen de doornen, Is mijn liefste onder de meisjes.

[[Lov.]] As the lily among thorns, So is my love among the daughters.

3 Als een appelboom tussen de bomen in het woud, Is mijn beminde onder de jongemannen; Ik smacht er naar, in zijn schaduw te zitten, Zijn vrucht is zoet voor mijn mond.

[[M.]] As the apple-tree among the trees of the forest, So is my beloved among the sons. In his shadow I love to sit down, And his fruit is sweet to my taste.

4 Brengt mij naar het huis van de wijn, Ontplooit over mij de standaard der liefde;

He hath brought me to his banqueting-house, And his banner over me is love. Strengthen me with raisins,

5 Verkwikt mij met druivenkoeken, Versterkt mij met appels. Want ik ben krank, Ben krank van liefde!

Refresh me with apples! For I am sick with love.

6 Zijn linker moet rusten onder mijn hoofd, Zijn rechter houde mij omstrengeld!

His left hand is under my head, And his right hand embraceth me!

7 Ik bezweer u, Jerusalems dochters, Bij de gazellen en de hinden in het veld: Wekt en lokt de liefde niet, Voordat het haar lust! ….

[[Lov.]] I charge you, O ye daughters of Jerusalem, By the gazelles, and by the hinds of the field, That ye stir not up, nor awake my love, till she please!

8 Maar hoor, mijn beminde! Zie, hij komt! Hij springt over de bergen, Hij huppelt over de heuvels.

[[M.]] The voice of my beloved! Behold, he cometh, Leaping upon the mountains, Bounding upon the hills.

9 Mijn beminde gelijkt een gazel, Of het jong van een hert. Zie, daar staat hij reeds Achter onze muur. Hij staart door het venster, En blikt door de tralies;

Like a gazelle is my beloved, Or a young hind. Behold, he standeth behind our wall; He is looking through the windows; He glanceth through the lattice.

10 Mijn beminde heft aan, En spreekt tot mij! Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede!

My beloved speaketh, and saith to me, “Rise up, my love, my fair one, and come away!

11 Want zie, de winter is voorbij, De regen is voorgoed verdwenen.

For, lo, the winter is past, The rain is over and gone;

12 De bloemen prijken op het land, Men hoort de duiven al kirren;

The flowers appear on the earth; The time of the singing of birds is come, And the voice of the turtle is heard in our land;

13 De vijg kleurt reeds zijn jonge vrucht, De wingerds bloeien en geuren. Sta op, mijn geliefde, Mijn schone, kom mede;

The fig-tree is spicing its green fruit; The vines in blossom give forth fragrance. Arise, my love, my fair one, and come away!

14 Mijn duifje in de spleten der rotsen, In de holen der klippen! Laat mij zien uw gelaat, Laat mij horen uw stem; Want uw stem is zo zoet, Uw gelaat is zo lief.

O my dove, that art in the recesses of the rock, In the hiding-places of the steep craggy mountain, Let me see thy face, Let me hear thy voice! For sweet is thy voice, And thy face lovely.”

15 Vangt ons de jakhalzen De kleine vossen, Die de tuinen vernielen, Ofschoon onze wijngaard al bloeit.

Take ye for us the foxes, The little foxes that spoil the vines; For our vines are now in blossom.

16 Want mijn beminde is mijn, en ik van hem: Hij is het, die in de leliën weidt,

My beloved is mine, and I am his; He feedeth among the lilies.

17 Totdat de dag is afgekoeld En de schaduwen vlieden! Blijf hier, mijn beminde, En doe zoals de gazel Of het jong van het hert Op de balsembergen!

When the day breathes, and the shadows flee away, Come again, my beloved, like a gazelle, or a young hind, Upon the craggy mountains.