Psalmen 95

1 Komt, laat ons juichen ter ere van Jahweh, Jubelen voor de Rots van ons heil;

Oh come, let us sing to Yahweh; let us sing joyfully to the rock of our salvation.

2 Laat ons met lofzangen voor zijn aangezicht treden, En onze liederen voor Hem zingen:

Let us enter his presence with thanksgiving; let us sing to him with psalms of praise.

3 Want Jahweh is een machtige God! Hij is Koning, boven alle goden verheven:

For Yahweh is a great God and a great King superior to all gods.

4 Hij houdt in zijn hand de diepten der aarde, En de toppen der bergen behoren Hem toe;

In his hand are the depths of the earth; the heights of the mountains are his.

5 Van Hem is de zee, Hij heeft ze geschapen, Het vaste land, dat zijn hand heeft gemaakt!

The sea is his, for he made it, and his hands formed the dry land.

6 Komt, buigen en werpen wij ons neer, Knielen wij voor Jahweh, die ons heeft geschapen;

Oh come, let us worship and bow down; let us kneel before Yahweh, our Creator:

7 Want Hij is onze God, Wij het volk, dat Hij leidt, En de kudde aan zijn hand! Als gij dan heden mijn stem verneemt,

For he is our God, and we are the people of his pasture and the sheep of his hand. Today—oh, that you would hear his voice!

8 Verstokt uw hart als bij Meriba niet; Als op de dag van Massa in de woestijn,

“Do not harden your heart, as at Meribah, or as on the day of Massah in the wilderness,

9 Toen uw vaders Mij tartten en beproefden, Ofschoon ze mijn werken hadden aanschouwd!

where your forefathers tested me and tried me, though they had seen my deeds.

10 Veertig jaar lang was dat geslacht Mij een walg, En Ik sprak: Steeds dwaalt hun hart van Mij af, En mijn wegen kennen ze niet.

For forty years I was angry with that generation and said, 'This is a people whose hearts wander astray; they have not known my ways.'

11 Daarom zwoer Ik in mijn toorn: Neen, ze zullen niet ingaan in mijn Rust!

Therefore I vowed in my anger that they would never enter into my resting place.”