Psalmen 9

1 Voor muziekbegeleiding. Wijze: De dood van den zoon. Een psalm van David. Met heel mijn hart wil ik U loven, o Jahweh En al uw wonderen vermelden;

2 In U mij verheugen en juichen, Uw Naam, Allerhoogste, bezingen!

3 Want mijn vijanden hebben de vlucht moeten nemen, Ze zijn gestruikeld en kwamen om voor uw blik;

4 Want Gij hebt mijn pleit en belangen behartigd, Als rechtvaardig Rechter uw troon bestegen.

5 De heidenen hebt Gij bestraft, De goddelozen vernietigd, Zelfs hun naam uitgewist Voor altijd en immer.

6 De vijanden werden tot zwijgen gebracht, Voor goed hun zwaarden gebroken; Hun steden hebt Gij verwoest, Zelfs de herinnering er aan ging verloren.

7 Ziet, Jahweh troont in eeuwigheid, Houdt zijn rechterstoel voor het oordeel gereed;

8 Rechtvaardig richt Hij de wereld, Vonnist de volken, zoals ze verdienen.

9 Zo bleef Jahweh een toevlucht voor de verdrukten, Een wijkplaats in tijden van nood;

10 Die uw Naam kennen, mochten steeds op U hopen, Want nooit verliet Gij, die U zochten, o Jahweh!

11 Zingt nu voor Jahweh, die de Sion bewoont, Roept tot de volken zijn daden;

12 Want de Bloedwreker blijft de verdrukten gedenken, Vergeet hun noodkreten niet.

13 Jahweh, wees mij genadig; zie mijn ellende, door mijn haters berokkend, Trek mij omhoog uit de poorten des doods,

14 Opdat ik overal uw lof mag verkonden, Om uw redding juichen in de poorten der dochter van Sion.

15 De heidenen zinken weg in de kuil, die ze groeven, Hun voet is gevangen in het net, dat ze spanden;

16 Jahweh heeft Zich doen kennen, en vonnis gewezen: De goddeloze ligt in zijn eigen daden verstrikt.

17 Zó mogen ook de zondaars naar het dodenrijk varen, Alle heidenen, die God niet gedenken; (Sheol h7585)

18 Maar de arme worde niet eeuwig vergeten, De hoop der verdrukten niet altijd beschaamd.

19 Sta op dan, Jahweh! Laat zich de mens niet vermeten, Maar laat de heidenen worden gericht voor uw aanschijn.

20 Jahweh, geef hun een les, Waaruit de heidenen leren, dat ze maar mens zijn.