Psalmen 89

1 Een leerdicht van Etan, den Ezrachiet. Uw genade, o Jahweh, wil ik eeuwig bezingen, Uw trouw verkonden van geslacht tot geslacht!

2 Want Gij hebt gesproken: Mijn genade duurt eeuwig, Mijn trouw staat als de hemel onwankelbaar vast.

3 Ik heb een verbond met mijn uitverkorene gesloten, Een eed gezworen aan David, mijn dienaar:

4 Voor eeuwig zal Ik uw nazaat behouden, Uw troon doen staan van geslacht tot geslacht!

5 De hemelen loven uw wondermacht, Jahweh, En uw trouw in de gemeenschap der heiligen;

6 Want wie in de wolken kan zich meten met Jahweh, Wie van Gods zonen is aan Jahweh gelijk?

7 Geweldig is God in de gemeenschap der heiligen, Machtig, ontzaglijk boven allen om Hem heen!

8 God der heirscharen, Jahweh, wie komt U nabij; Uw almacht en trouw omringen U, Jahweh!

9 Gij beheerst de onstuimige zee, En bedaart de bruisende golven;

10 Gij hebt Ráhab weggetrapt als een kreng, Uw vijanden uiteen gejaagd door uw machtige arm.

11 Van U is de hemel, van U is de aarde; Gij hebt de wereld gegrond met wat ze bevat.

12 Het Noorden en Zuiden, Gij hebt ze geschapen; Tabor en Hermon prijzen uw Naam!

13 Aan U de arm met heldenkracht; Uw hand is sterk, uw rechter verheven.

14 Recht en gerechtigheid dragen uw troon, Genade en trouw gaan voor uw aangezicht uit!

15 Gelukkig het volk, dat nog jubelen kan, En wandelen in het licht van uw aanschijn, o Jahweh;

16 Dat zich altijd verheugt in uw Naam, En in uw gerechtigheid roemt.

17 Want Gij zijt onze heerlijke schutse, Door uw goedheid heft onze hoorn zich omhoog:

18 Want Jahweh is ons tot schild, Israëls Heilige tot Koning!

19 Eens hebt Gij in visioenen gesproken, En tot uw getrouwe gezegd: Ik heb een dapperen strijder gekroond, Hoog verheven een jongeman uit het volk.

20 Ik heb David, mijn dienaar, gevonden, Hem met mijn heilige olie gezalfd;

21 Mijn hand houdt hem vast, En mijn arm zal hem stutten!

22 Geen vijand zal hem bespringen, Geen booswicht benauwen;

23 Ik leg zijn vijanden voor hem neer, En sla zijn haters tegen de grond.

24 Mijn trouw en genade zullen hem steeds vergezellen, Door mijn Naam zal zijn hoorn zich verheffen;

25 Ik leg zijn hand op de zee, Zijn rechter op de rivieren.

26 Hij mag tot Mij roepen: Mijn Vader zijt Gij, Mijn God en de Rots van mijn heil;

27 En Ik zal hem tot eerstgeborene verheffen, Hoog boven de koningen der aarde.

28 Eeuwig zal Ik hem mijn genade behouden, Onverbreekbaar zal mijn verbond met hem zijn:

29 Ik zal zijn geslacht laten duren voor eeuwig, Zijn troon als de dagen des hemels!

30 En mochten zijn zonen mijn wet verzaken, En niet wandelen naar mijn geboden,

31 Mijn voorschriften schenden, Mijn bevel overtreden:

32 Dan zal Ik wel met de roede hun misdaad bestraffen, En met slagen hun schuld,

33 Maar hèm zal Ik mijn gunst niet onthouden, En mijn trouw niet verloochenen.

34 Mijn verbond zal Ik nimmer verbreken, Nooit veranderen wat Ik eens heb gezegd;

35 Bij mijn heiligheid heb Ik het eens en voor altijd gezworen, En nooit breek Ik David mijn woord!

36 Zijn geslacht zal eeuwig bestaan, En zijn troon als de zon voor mijn aanschijn;

37 Als de maan, die stand houdt voor eeuwig, En trouw in de wolken blijft staan.

38 En nu hebt Gij toch uw Gezalfde versmaad en verstoten, Tegen hem uw gramschap ontstoken;

39 Het verbond met uw dienaar verbroken, Zijn kroon vertrapt op de grond.

40 Al zijn wallen hebt Gij geslecht, Zijn vestingen in puin gelegd;

41 Iedereen plundert hem, die er voorbij gaat, En zijn buren spotten met hem.

42 Gij hebt de rechterhand van zijn verdrukkers verhoogd, En al zijn vijanden van blijdschap doen juichen,

43 Doen wijken de kling van zijn zwaard, Hem geen stand doen houden in de strijd.

44 Gij hebt hem van zijn glorie beroofd, Zijn troon ter aarde geworpen;

45 De dagen verkort van zijn jeugdige kracht, En hem met schande bedekt.

46 Hoe lang nog, Jahweh, zult Gij U maar altijd verbergen, En zal uw gramschap laaien als vuur?

47 Bedenk toch, wat het leven is, Hoe vergankelijk Gij den mens hebt gemaakt.

48 Waar leeft de man, die de dood niet zal zien, Zijn leven kan redden uit de klauw van het graf? (Sheol h7585)

49 Heer, waar zijn dan uw vroegere gunsten gebleven, Die Gij David bij uw trouw hadt bezworen?

50 Ach Heer, gedenk toch de smaad van uw dienaar, De hoon der volken, die ik in mijn boezem verkrop,

51 Waarmee uw vijanden schimpen, o Jahweh, En uw Gezalfde tergen bij iedere stap!

52 Gezegend zij Jahweh in eeuwigheid; Amen, Amen!