Psalmen 89

1 Een leerdicht van Etan, den Ezrachiet. Uw genade, o Jahweh, wil ik eeuwig bezingen, Uw trouw verkonden van geslacht tot geslacht!

Etana, Ezraka dēla, pamācība. Es dziedāšu no Tā Kunga žēlastības mūžīgi un darīšu zināmu Viņa patiesību ar savu muti līdz radu radiem.

2 Want Gij hebt gesproken: Mijn genade duurt eeuwig, Mijn trouw staat als de hemel onwankelbaar vast.

Jo es saku: “Mūžīga žēlastība uzcelta debesīs; tur Tu piestiprini Savu patiesību.”

3 Ik heb een verbond met mijn uitverkorene gesloten, Een eed gezworen aan David, mijn dienaar:

“Es esmu derību derējis ar Savu izredzēto, Es Dāvidam, Savam kalpam, esmu zvērējis.

4 Voor eeuwig zal Ik uw nazaat behouden, Uw troon doen staan van geslacht tot geslacht!

Es apstiprināšu tavu dzimumu mūžīgi un uztaisīšu tavu goda krēslu līdz bērnu bērniem.” (Sela)

5 De hemelen loven uw wondermacht, Jahweh, En uw trouw in de gemeenschap der heiligen;

Par to debesis slavē, ak Kungs, Tavus brīnumus, ir Tavu patiesību tai svētā draudzē.

6 Want wie in de wolken kan zich meten met Jahweh, Wie van Gods zonen is aan Jahweh gelijk?

Jo kas ir debesīs Tam Kungam līdzīgs? Kas ir kā Tas Kungs starp Dieva bērniem?

7 Geweldig is God in de gemeenschap der heiligen, Machtig, ontzaglijk boven allen om Hem heen!

Tas stiprais Dievs ir ļoti bijājams to svēto draudzē un bīstams pār visiem, kas ir ap Viņu.

8 God der heirscharen, Jahweh, wie komt U nabij; Uw almacht en trouw omringen U, Jahweh!

Kungs, Dievs Cebaot, kas ir tāds kā Tu, tāds varens, ak Kungs! Un Tava patiesība ir ap Tevi.

9 Gij beheerst de onstuimige zee, En bedaart de bruisende golven;

Tu valdi pār grezno jūru; kad viņas viļņi ceļas, tad Tu tos klusini.

10 Gij hebt Ráhab weggetrapt als een kreng, Uw vijanden uiteen gejaagd door uw machtige arm.

Tu satrieci Rahabu kā nokautu, Tu izkaisi Savus ienaidniekus ar Savu vareno elkoni.

11 Van U is de hemel, van U is de aarde; Gij hebt de wereld gegrond met wat ze bevat.

Tev pieder debesis, arī zeme Tev pieder; zemes virsu un viņas pilnumu Tu esi radījis.

12 Het Noorden en Zuiden, Gij hebt ze geschapen; Tabor en Hermon prijzen uw Naam!

Ziemeli un dienasvidu tu esi radījis; Tābors un Hermons gavilē par Tavu vārdu.

13 Aan U de arm met heldenkracht; Uw hand is sterk, uw rechter verheven.

Tev ir spēcīgs elkonis, stipra ir Tava roka un augsta Tava labā roka.

14 Recht en gerechtigheid dragen uw troon, Genade en trouw gaan voor uw aangezicht uit!

Taisnība un tiesa ir Tava valdības krēsla pamati, žēlastība un patiesība iet Tavā priekšā.

15 Gelukkig het volk, dat nog jubelen kan, En wandelen in het licht van uw aanschijn, o Jahweh;

Svētīgi tie ļaudis, kas māk gavilēt; ak Kungs, tie staigā Tava vaiga gaišumā.

16 Dat zich altijd verheugt in uw Naam, En in uw gerechtigheid roemt.

Par Tavu vārdu tie priecājās vienmēr un caur Tavu taisnību tie ir paaugstināti.

17 Want Gij zijt onze heerlijke schutse, Door uw goedheid heft onze hoorn zich omhoog:

Jo Tu esi viņu stipruma rota, un caur Tavu labprātību Tu mūsu ragu paaugstini.

18 Want Jahweh is ons tot schild, Israëls Heilige tot Koning!

Jo mūsu priekšturamās bruņas ir no Tā Kunga, un no Israēla Svētā ir mūsu ķēniņš.

19 Eens hebt Gij in visioenen gesproken, En tot uw getrouwe gezegd: Ik heb een dapperen strijder gekroond, Hoog verheven een jongeman uit het volk.

Citkārt Tu runāji caur parādīšanu Savam svētam un sacīji: Es esmu vienam varenam palīgu sniedzis, Es esmu paaugstinājis vienu izredzētu no tiem ļaudīm.

20 Ik heb David, mijn dienaar, gevonden, Hem met mijn heilige olie gezalfd;

Es Dāvidu, Savu kalpu, esmu atradis, ar Savu svēto eļļu Es to esmu svaidījis.

21 Mijn hand houdt hem vast, En mijn arm zal hem stutten!

Mana roka būs līdz ar to vienmēr, un Mans elkonis viņu spēcinās;

22 Geen vijand zal hem bespringen, Geen booswicht benauwen;

Ienaidnieks viņu nevajās un ļaundaris viņu nespaidīs.

23 Ik leg zijn vijanden voor hem neer, En sla zijn haters tegen de grond.

Bet Es satriekšu viņa pretiniekus viņa priekšā un sadauzīšu viņa ienaidniekus.

24 Mijn trouw en genade zullen hem steeds vergezellen, Door mijn Naam zal zijn hoorn zich verheffen;

Un Mana uzticība un žēlastība būs ar viņu, un viņa rags caur Manu vārdu taps paaugstināts.

25 Ik leg zijn hand op de zee, Zijn rechter op de rivieren.

Un Es viņa roku likšu līdz jūrai, un viņa labo roku līdz tām lielupēm.

26 Hij mag tot Mij roepen: Mijn Vader zijt Gij, Mijn God en de Rots van mijn heil;

Viņš Mani piesauks: Tu esi mans Tēvs, mans Dievs un manas pestīšanas patvērums.

27 En Ik zal hem tot eerstgeborene verheffen, Hoog boven de koningen der aarde.

Un Es viņu iecelšu par to pirmdzimušo, par to visaugsto starp tiem ķēniņiem virs zemes.

28 Eeuwig zal Ik hem mijn genade behouden, Onverbreekbaar zal mijn verbond met hem zijn:

Savu žēlastību Es viņam turēšu mūžīgi, un Mana derība ar viņu paliks pastāvīga.

29 Ik zal zijn geslacht laten duren voor eeuwig, Zijn troon als de dagen des hemels!

Es viņam došu dzimumu mūžīgi un darīšu viņa goda krēslu kā debesu dienas.

30 En mochten zijn zonen mijn wet verzaken, En niet wandelen naar mijn geboden,

Bet kad viņa bērni Manu bauslību atstās un Manās tiesās nestaigās;

31 Mijn voorschriften schenden, Mijn bevel overtreden:

Kad tie Manus likumus sagānīs un Manus baušļus neturēs;

32 Dan zal Ik wel met de roede hun misdaad bestraffen, En met slagen hun schuld,

Tad Es viņu pārkāpumus piemeklēšu ar rīksti un viņu noziegumus ar sitieniem.

33 Maar hèm zal Ik mijn gunst niet onthouden, En mijn trouw niet verloochenen.

Bet Savu žēlastību Es no viņa neatraušu un Savu patiesību Es neaizliegšu.

34 Mijn verbond zal Ik nimmer verbreken, Nooit veranderen wat Ik eens heb gezegd;

Es Savu derību nesagānīšu un, ko Manas lūpas runājušas, to Es nepārgrozīšu.

35 Bij mijn heiligheid heb Ik het eens en voor altijd gezworen, En nooit breek Ik David mijn woord!

Vienu lietu pie Savas svētības Es esmu zvērējis: tiešām, Es Dāvidam nemelošu.

36 Zijn geslacht zal eeuwig bestaan, En zijn troon als de zon voor mijn aanschijn;

Viņa dzimums būs mūžīgi, un viņa goda krēsls manā priekšā kā saule.

37 Als de maan, die stand houdt voor eeuwig, En trouw in de wolken blijft staan.

Viņš būs mūžīgi stiprs kā mēnesis un būs pastāvīgs, kā tas liecinieks padebešos. (Sela)

38 En nu hebt Gij toch uw Gezalfde versmaad en verstoten, Tegen hem uw gramschap ontstoken;

Bet nu Tu viņu esi atstūmis un atmetis, Tu esi apskaities pret Savu svaidīto.

39 Het verbond met uw dienaar verbroken, Zijn kroon vertrapt op de grond.

Tu Sava kalpa derību esi iznīcinājis, viņa kroni Tu esi nometis zemē.

40 Al zijn wallen hebt Gij geslecht, Zijn vestingen in puin gelegd;

Tu esi salauzis visus viņa mūrus, viņa stiprās pilis Tu esi licis drupās.

41 Iedereen plundert hem, die er voorbij gaat, En zijn buren spotten met hem.

Visi, kas iet garām, viņu aplaupa; viņš saviem kaimiņiem ir palicis par apsmieklu.

42 Gij hebt de rechterhand van zijn verdrukkers verhoogd, En al zijn vijanden van blijdschap doen juichen,

Tu paaugstināji viņa spaidītāju labo roku, Tu iepriecināji visus viņa ienaidniekus.

43 Doen wijken de kling van zijn zwaard, Hem geen stand doen houden in de strijd.

Arī viņa zobena asmeni Tu esi atņēmis un neesi licis viņam pastāvēt karā.

44 Gij hebt hem van zijn glorie beroofd, Zijn troon ter aarde geworpen;

Tu viņa glītumam licis mitēties un nogāzis zemē viņa goda krēslu.

45 De dagen verkort van zijn jeugdige kracht, En hem met schande bedekt.

Tu esi paīsinājis viņa jaunības dienas, Tu viņu apsedzis ar kaunu. (Sela)

46 Hoe lang nog, Jahweh, zult Gij U maar altijd verbergen, En zal uw gramschap laaien als vuur?

Cik ilgi, ak Kungs, Tu gribi pilnīgi apslēpties, un cik ilgi Tava bardzība degs kā uguns?

47 Bedenk toch, wat het leven is, Hoe vergankelijk Gij den mens hebt gemaakt.

Piemini, kāds ir mans mūžs, cik nīcīgus Tu visus cilvēku bērnus esi radījis?

48 Waar leeft de man, die de dood niet zal zien, Zijn leven kan redden uit de klauw van het graf? (Sheol h7585)

Kurš cilvēks dzīvo, kas nāvi neredzēs? Kas savu dvēseli izglābs no kapa varas? (Sela) (Sheol h7585)

49 Heer, waar zijn dan uw vroegere gunsten gebleven, Die Gij David bij uw trouw hadt bezworen?

Kungs, kur ir Tava senējā žēlastība, ko Tu Savā uzticībā Dāvidam esi zvērējis?

50 Ach Heer, gedenk toch de smaad van uw dienaar, De hoon der volken, die ik in mijn boezem verkrop,

Piemini, ak Kungs, Savu kalpu kaunu, ko es savā sirdī nesu, no visām pasaules tautām,

51 Waarmee uw vijanden schimpen, o Jahweh, En uw Gezalfde tergen bij iedere stap!

Ka Tavi ienaidnieki nievā, ak Kungs, ka tie nievā Tava svaidītā pēdas.

52 Gezegend zij Jahweh in eeuwigheid; Amen, Amen!

Slavēts lai ir Tas Kungs mūžīgi! Āmen, Āmen.