Psalmen 89

1 Een leerdicht van Etan, den Ezrachiet. Uw genade, o Jahweh, wil ik eeuwig bezingen, Uw trouw verkonden van geslacht tot geslacht!

Poučna pjesma. Ezrahijca Etana. O ljubavi Jahvinoj pjevat ću dovijeka, kroza sva koljena vjernost ću tvoju naviještati.

2 Want Gij hebt gesproken: Mijn genade duurt eeuwig, Mijn trouw staat als de hemel onwankelbaar vast.

Ti reče: “Zavijeke je sazdana ljubav moja!” U nebu utemelji vjernost svoju:

3 Ik heb een verbond met mijn uitverkorene gesloten, Een eed gezworen aan David, mijn dienaar:

“Savez sklopih s izabranikom svojim, zakleh se Davidu, sluzi svome:

4 Voor eeuwig zal Ik uw nazaat behouden, Uw troon doen staan van geslacht tot geslacht!

tvoje potomstvo održat ću dovijeka, za sva koljena sazdat ću prijestolje tvoje.”

5 De hemelen loven uw wondermacht, Jahweh, En uw trouw in de gemeenschap der heiligen;

Nebesa veličaju čudesa tvoja, Jahve, i tvoju vjernost u zboru svetih.

6 Want wie in de wolken kan zich meten met Jahweh, Wie van Gods zonen is aan Jahweh gelijk?

TÓa tko je u oblacima ravan Jahvi, tko li je Jahvi sličan među sinovima Božjim?

7 Geweldig is God in de gemeenschap der heiligen, Machtig, ontzaglijk boven allen om Hem heen!

Bog je strahovit u zboru svetih, velik i strašan svima oko sebe.

8 God der heirscharen, Jahweh, wie komt U nabij; Uw almacht en trouw omringen U, Jahweh!

Jahve, Bože nad Vojskama, tko je kao ti? Silan si, Jahve, i vjernost te okružuje.

9 Gij beheerst de onstuimige zee, En bedaart de bruisende golven;

Ti zapovijedaš bučnome moru, obuzdavaš silu valova njegovih;

10 Gij hebt Ráhab weggetrapt als een kreng, Uw vijanden uiteen gejaagd door uw machtige arm.

ti sasječe Rahaba i zgazi, snažnom mišicom rasu dušmane svoje.

11 Van U is de hemel, van U is de aarde; Gij hebt de wereld gegrond met wat ze bevat.

Tvoja su nebesa i tvoja je zemlja, zemljin krug ti si sazdao i sve što je na njemu;

12 Het Noorden en Zuiden, Gij hebt ze geschapen; Tabor en Hermon prijzen uw Naam!

sjever i jug ti si stvorio, Tabor i Hermon kliču imenu tvojemu.

13 Aan U de arm met heldenkracht; Uw hand is sterk, uw rechter verheven.

Tvoja je mišica snažna, ruka čvrsta, desnica dignuta.

14 Recht en gerechtigheid dragen uw troon, Genade en trouw gaan voor uw aangezicht uit!

Pravda i Pravednost temelj su prijestolja tvoga, Ljubav i Istina koračaju pred tobom.

15 Gelukkig het volk, dat nog jubelen kan, En wandelen in het licht van uw aanschijn, o Jahweh;

Blago narodu vičnu svetom klicanju, on hodi u sjaju lica tvojega, Jahve,

16 Dat zich altijd verheugt in uw Naam, En in uw gerechtigheid roemt.

u tvom se imenu raduje svagda i tvojom se pravdom ponosi.

17 Want Gij zijt onze heerlijke schutse, Door uw goedheid heft onze hoorn zich omhoog:

Jer ti si ures moći njegove, po tvojoj milosti raste snaga naša.

18 Want Jahweh is ons tot schild, Israëls Heilige tot Koning!

Jer Jahve je štit naš, Svetac Izraelov kralj je naš.

19 Eens hebt Gij in visioenen gesproken, En tot uw getrouwe gezegd: Ik heb een dapperen strijder gekroond, Hoog verheven een jongeman uit het volk.

Nekoć si u viđenju govorio pobožnima svojim: “Junaku stavih krunu na glavu, izabranika iz naroda izdigoh;

20 Ik heb David, mijn dienaar, gevonden, Hem met mijn heilige olie gezalfd;

nađoh Davida, slugu svoga, svetim ga svojim uljem pomazah,

21 Mijn hand houdt hem vast, En mijn arm zal hem stutten!

da ruka moja svagda ostane s njime i moja mišica da ga krijepi.

22 Geen vijand zal hem bespringen, Geen booswicht benauwen;

Neće ga nadmudriti dušmanin, niti oboriti sin bezakonja.

23 Ik leg zijn vijanden voor hem neer, En sla zijn haters tegen de grond.

Razbit ću pred njim protivnike njegove, pogubit ću mrzitelje njegove.

24 Mijn trouw en genade zullen hem steeds vergezellen, Door mijn Naam zal zijn hoorn zich verheffen;

Vjernost moja i dobrota bit će s njime i u mome imenu rast će mu snaga.

25 Ik leg zijn hand op de zee, Zijn rechter op de rivieren.

Pružit ću njegovu ruku nad more, do Rijeke desnicu njegovu.

26 Hij mag tot Mij roepen: Mijn Vader zijt Gij, Mijn God en de Rots van mijn heil;

On će me zvati: 'Oče moj! Bože moj i hridi spasa mojega.'

27 En Ik zal hem tot eerstgeborene verheffen, Hoog boven de koningen der aarde.

A ja ću ga prvorođencem učiniti, najvišim među kraljevima svijeta.

28 Eeuwig zal Ik hem mijn genade behouden, Onverbreekbaar zal mijn verbond met hem zijn:

Njemu ću sačuvati dovijeka naklonost svoju i Savez svoj vjeran.

29 Ik zal zijn geslacht laten duren voor eeuwig, Zijn troon als de dagen des hemels!

Njegovo ću potomstvo učiniti vječnim i prijestolje mu kao dan nebeski.

30 En mochten zijn zonen mijn wet verzaken, En niet wandelen naar mijn geboden,

Ako li mu sinovi Zakon moj ostave i ne budu hodili po naredbama mojim,

31 Mijn voorschriften schenden, Mijn bevel overtreden:

ako li prestupe odredbe moje i ne budu čuvali zapovijedi mojih;

32 Dan zal Ik wel met de roede hun misdaad bestraffen, En met slagen hun schuld,

šibom ću kazniti nedjelo njihovo, udarcima ljutim krivicu njihovu,

33 Maar hèm zal Ik mijn gunst niet onthouden, En mijn trouw niet verloochenen.

ali mu naklonosti svoje oduzeti neću niti ću prekršiti vjernosti svoje.

34 Mijn verbond zal Ik nimmer verbreken, Nooit veranderen wat Ik eens heb gezegd;

Neću povrijediti Saveza svojega i neću poreći obećanja svoga.

35 Bij mijn heiligheid heb Ik het eens en voor altijd gezworen, En nooit breek Ik David mijn woord!

Jednom se zakleh svetošću svojom: Davida prevariti neću:

36 Zijn geslacht zal eeuwig bestaan, En zijn troon als de zon voor mijn aanschijn;

potomstvo će njegovo ostati dovijeka, prijestolje njegovo preda mnom kao sunce,

37 Als de maan, die stand houdt voor eeuwig, En trouw in de wolken blijft staan.

ostat će dovijeka kao mjesec, vjerni svjedok na nebu.”

38 En nu hebt Gij toch uw Gezalfde versmaad en verstoten, Tegen hem uw gramschap ontstoken;

A sada ti ga odbi i odbaci, silno se razgnjevi na pomazanika svoga.

39 Het verbond met uw dienaar verbroken, Zijn kroon vertrapt op de grond.

Prezre Savez sa slugom svojim i krunu njegovu do zemlje ponizi.

40 Al zijn wallen hebt Gij geslecht, Zijn vestingen in puin gelegd;

Razvali sve zidine njegove, njegove utvrde u ruševine baci.

41 Iedereen plundert hem, die er voorbij gaat, En zijn buren spotten met hem.

Pljačkaju ga svi što naiđu, na ruglo je susjedima svojim.

42 Gij hebt de rechterhand van zijn verdrukkers verhoogd, En al zijn vijanden van blijdschap doen juichen,

Podiže desnicu dušmana njegovih i obradova protivnike njegove.

43 Doen wijken de kling van zijn zwaard, Hem geen stand doen houden in de strijd.

Otupi oštricu mača njegova, u boju mu ne pomože.

44 Gij hebt hem van zijn glorie beroofd, Zijn troon ter aarde geworpen;

Njegovu sjaju kraj učini, njegovo prijestolje na zemlju obori.

45 De dagen verkort van zijn jeugdige kracht, En hem met schande bedekt.

Skratio si dane mladosti njegove, sramotom ga pokrio.

46 Hoe lang nog, Jahweh, zult Gij U maar altijd verbergen, En zal uw gramschap laaien als vuur?

TÓa dokle ćeš, Jahve? Zar ćeš se uvijek skrivati? Hoće li gnjev tvoj k'o oganj gorjeti?

47 Bedenk toch, wat het leven is, Hoe vergankelijk Gij den mens hebt gemaakt.

Sjeti se kako je kratak život moj, kako si ljude prolazne stvorio!

48 Waar leeft de man, die de dood niet zal zien, Zijn leven kan redden uit de klauw van het graf? (Sheol h7585)

Tko živ smrti vidjeti neće? Tko će od ruke Podzemlja dušu sačuvati? (Sheol h7585)

49 Heer, waar zijn dan uw vroegere gunsten gebleven, Die Gij David bij uw trouw hadt bezworen?

Gdje li je, Jahve, tvoja dobrota iskonska kojom se Davidu zakle na vjernost svoju?

50 Ach Heer, gedenk toch de smaad van uw dienaar, De hoon der volken, die ik in mijn boezem verkrop,

Sjeti se, Jahve, sramote slugu svojih: u srcu nosim svu mržnju pogana

51 Waarmee uw vijanden schimpen, o Jahweh, En uw Gezalfde tergen bij iedere stap!

s kojom nasrću dušmani tvoji, Jahve, s kojom nasrću na korake pomazanika tvoga.

52 Gezegend zij Jahweh in eeuwigheid; Amen, Amen!

Blagoslovljen Jahve dovijeka! Tako neka bude. Amen!