Psalmen 78
1 Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;
O kamite ho, kathuhil hi ngaiyun. Kathusei a hin nakol’u hinsungun,
2 Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!
ajeh chu keiman thulem a nahenga thu kaseiding ahi, keiman achesa thilsoh ho-a kon a kahin hilding nahi,
3 Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,
eihon thusim ijahsa houleh ihetsahou, thusim ipu ipateuva kon a hung kiseilhapeh ho ahi.
4 Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.
Eihon hiche thutah hohi icha inaoteu i-impeh loudiu, Pakai natoh loupi tahtah hohi, athaneinale akidanna hohi ikhangthah houhi iseipehdiu ahi.
5 Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,
Ajeh chu Aman Jocob kom a daan anapeh-a, Israel kom a thuhil ho anapeh ahi. Aman ipu ipateu atu achateu ahil diuva thupeh anapeh ahin,
6 Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.
hitia chu ahunglhung ding khangthah ten ahet nadiuleh ahung pengloulai chapang ho dinga, chuleh aman amaho chapangte ahilsonna diuva ahi.
7 Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;
Hitia chu khangthah ahunglhun channa Pathen a kinepna thah aneisah nadiu, Pakai natoh kidang thil loupi hochu asuhmillou nadiu chuleh athupehho anitjing nadiuva ahiljing diu ahi.
8 Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.
Hiteng chuleh ipi iputeu tobang talou a lungtahna, kiphinna, kitahlouna Pathen a alungthim’u pehnom louna anei lou diu ahitai.
9 Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.
Ephraim galsat hon thalchang akipoh vangun akinung hei un galmun a konin ajam tauve.
10 Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.
Amahon Pathentoh akitepnau ajuitapouvin ama thuhil dinpi ding anom tapouvin ahi.
11 Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.
Pathen in ipi abolpeh uham thil kidangtah tah anabol hochu,
12 Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:
napu napateu dinga thil kidang anatohdoh ho, Egypt gamsungle Zoan phaicham chunga, atohdohho asumil tauvin ahi.
13 Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.
Ajeh chu Aman twikhanglen ana homkhen in twi chu bang bangin akikhangin amaho anapui galkaiyun ahi.
14 Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.
Sunleh meilhang in anapuijin, janleh meikong in anapuijin ahi.
15 Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;
Aman gamthip gamm a songpia kon in adondiu twi anaputdoh sah-in ahi.
16 Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.
Aman songpia konna twi chu vadung bangin analondohsah in ahi.
17 Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;
Ahijeng vang'in neldi gam achun amahon chonset anabol’un hatchungnung dounan ana kiphin’un ahi.
18 Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.
Amahon alungsung uchu lungtahna neipumin Pathen ana patep un nehding anathumun ahi.
19 En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"
Amahon Pathen Amatah dounan thu anaseiyun “Pathen in gamthip gammah an eipejou pouve” atiuve.
20 "Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"
Henge, song chu ajep’un twi chu aputdoh nai, ahinla amite changlhah le sa me eipejou pouve” atiuve.
21 Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:
Pathennin hichehi ajahdoh phatnin alunghang lheh jengin, Jacob dounan alunghanna mei akoudoh jengin ahi! Hitihin Israel douna alung hanna ahung koudoh jengin ahi,
22 Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.
ajeh chu amahon Pathen atahsanpouvin chuleh amaho akhoukhah diuvin jong ana tahsan pouvin ahi.
23 Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;
Pathen in chungleng vanthamjol thu apen vankot jouse jong ahongdoh in,
24 Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:
Aman aneh dingun van'a konin Mana gojuh in ahinjuhlhahsah in van changlhah chu ahinpen ahi.
25 De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.
Amahon vantil buchu aneuvin, Pathen in alungna chimsetnun apen ahi.
26 Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:
Aman solam huichu ahin nunsah in, Athahatnan lhanglang huijong anunsah in ahi.
27 Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;
Aman aneh dingun sachu vutdijat ahin juhlhah sahin, vacha ho chu twikhanglen panga neldi jat ahin,
28 Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.
Aman vacha ho chu aponbuh sungu leh avel uvah ahin lenlhah sah in ahi.
29 Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;
Amahon iovasetin aneuvin ahi. Angaichat dungjuitah in apen ahi.
30 Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,
Hinla amahon angaichat dungjuija anehva masangu, akamsung uva sa aumpet jeng jong chun,
31 Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.
Pathen lunghana achung uvah ahunglhungtan ahileh Aman alah uva ahatpen pen hochu athat tan ahi. Israel khangthah anasapen hochu athat gamtan ahi.
32 Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.
Ahijeng vang'in mipiho chun chonset aboljom jingun ahi, thilkidang ijat abol vang'in atahsan dehpouvin ahi.
33 Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.
Hiti chun ahinkhou chu lhuhkam na ahitan akum khouchu kichatnan adimtai.
34 Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.
Pathen in amaho ahin thapat phatnun amahon ajona langin Amachu ahin holtauvin ahi. Kisihna ahin neitauvin Pathen ahin holtauvin ahi.
35 Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,
Hiti chun Pathen chu asongpiu ahi chuleh Pathen chu hatchungnung le ahuhhing pao ahi ahin geldoh tauvin ahi.
36 Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.
Ahijeng vang'in hichu kamnal a anaseijiu ahibouvin alei u mangchan jou anaseiyun ahi.
37 Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.
Alung sungu chu Pathen a ana petheng pouvin Pathentoh anakitep nauva jong ana dingdet pouvin ahi.
38 Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:
Hinla lungsetna dim Pathen chun achonsetnau anangai damun amahochu ana sumang deh pouvin ahi. Phat atamjon alunghanna anatuh tangin hiche bangchun ima anatongdohpon ahi.
39 Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.
Tahsa mihembep ahiuve ti ahejingin, hui anun leh heikhat kahbou ahin ahung kiletapoi ti ageldoh in ahi.
40 Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;
Gamthip sunga ijatvei Ama douna ana kiphin jengu chuleh alungsung anatsah vang'in,
41 Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?
Avel vel in Pathen thohhat nachu apatep jiuvin Israel Pathen chu asulunghang jiuvin ahi.
42 Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.
Amahon athahatna agalmi houva kon a anahuhdoh u hitam ageldoh joutapouve.
43 En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!
Egypt gamsunga thil kidang ijat abolu hitam chuleh Zoan phaicham a athil kidang bol hochu ageldoh tapouvin ahi.
44 Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;
Vadung ho thisan asosah a don mohella alha, vadung twi donmo hella alha jengchu.
45 Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.
Pathen in amaho lah a thousi vaibong alansah a uphohte alansah a anehgam ujong ahepha tapouve.
46 Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;
Aman achang jouseu khongbai aneh gamsah in alousoh jouseu jong khaokhopi anehgam sah e.
47 Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;
Aengpithei jouseu gel avohlhah sah sohkei in, atheipiu phung jouseu jong daibang athagamsah in ahi.
48 Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.
Agancha jouseu gel lah a dalhah in aumsah in, akelngoi houjong keh alhah lihsah sohtai.
49 En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:
Achung'uva nasatah in alunghangin, alung dammona alung hanna, mi sumang vantil hon tamtah alhahkhum tan ahi.
50 Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.
Aman alunghanna achung uvah achuh sahtan, Egypt mite hinkho anahing hoipon, amangthah gamtan ahi,
51 Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.
Egypt insunga achapa tahpen cheh athat in Egypt gamsung pumpia khangdongte pahcha amolsahtai.
52 Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;
Hinla Aman amite chu kelngoi honbangin apuiyin gamthip noija bitkei in apui galkai tan ahi.
53 Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.
Aman mongtahin apuilen hijeh chun amahon kichatna aneipouve, chujongleh twikhanglen in agalteu alhoh mangpeh gamtai.
54 Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.
Amaho chu Pathen in agamtheng abanjetna atundoh, molsang vum achun ahin puilut in,
55 Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.
Amaho masangah namtin vaipi adelmang peh sohkeiyin, abonchauvin achan dingu gam ahoppeh chehin, Israel phung namtin abonchauvin ama ama ponbuh cheh a achensah tai.
56 Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.
Ahijeng vang'in amahon hatchungnung Pathen dounan thil abol jingun athupeh ho khatcha anitpeh pouvin ahi.
57 Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;
Apu apateu bangin avah mang-uvin jou jengin na atonguvin ahi. Amahoa chu thalpi janglou bangin akitah pouvin ahi.
58 Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.
Amahon pathen dangho doiphung aphutdoh un Pathen alunghan sah uvin, chuleh semthu pathen ahoujeh-un Pathen athangthip sahtauvin ahi.
59 God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:
Pathen in ajahdoh phat in hatah’in alunghangin Israel chu pumpai in apaimangtan ahi.
60 Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;
Pathen in Shiloh achenna mun adalhan mihemte lah a aumna ponbuh chu adalhatai.
61 Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.
Aman aloupina le athaneina hetna kitepna thingkong chu galmiho khutna apehdohtan ahi.
62 Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:
Ama amite chunga alunghan jeh-in agalmiteu athasah gamtan ahi.
63 Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;
Gollhangho galah athigam tauvin, nungah ho akichenpidiu aumtapon ahi.
64 Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.
Thempute athat gamtauvin ameithai houvin alhasetpi thei tapouvin ahi.
65 Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:
Ajonan Pakai chu a-ihmua ahung khangdoh bangin ahung thoudoh in mihatpa jun akiltildoh bangin ahung kitildohin,
66 Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.
Galmi hochu anungno in a-itiha ding jumna atosah tan ahi.
67 Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!
Ahinla Joseph chilhah hochu apaidohin, chuleh Ephraim phung chu alheng tapon ahi.
68 Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;
Aman akhellin Judah leh angailut Zion molchu alhengin,
69 Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.
hichea chun vanho san banga sang, leiset banga chah a-itih a umjing dingin houin khat atungdoh tan ahi.
70 En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,
Aman asohpa David chu akelngoi chinna a kon in anakoudoh’in analheng tan ahi.
71 En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.
Aman kelngoipi le anou achin laijin akoudoh’in amite Israel Jacob chilhah hochu kelngoi chinna ching dingin anapansah tan ahi.
72 Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!
David in amaho chu lungtheng tah leh chingtheitah in analamkaiyin ahi.
