< Psalmen 77 >

1 Voor muziekbegeleiding; voor Jedoetoen. Een psalm van Asaf. Luide roep ik tot Jahweh; Luide tot God, opdat Hij mij hore!
Dem Vorsänger, für Jeduthun. Von Asaph, ein Psalm. Meine Stimme ist zu Gott, und ich will schreien; meine Stimme ist zu Gott, und er wird mir Gehör schenken.
2 Overdag zoek ik in mijn benauwdheid den Heer, ‘s Nachts strekken mijn handen zich uit, onvermoeid.
Am Tage meiner Drangsal suchte ich den Herrn; meine Hand war des Nachts ausgestreckt und ließ nicht ab; meine Seele weigerte sich getröstet zu werden.
3 Mijn ziel weigert troost: denk ik aan God, ik moet kreunen; Peins ik na, mijn geest is verslagen.
Ich gedachte Gottes, und ich stöhnte; ich sann nach, und mein Geist ermattete. (Sela)
4 Ik kan mijn ogen niet sluiten, En van onrust niet spreken.
Du hieltest fest die Lider meiner Augen; ich war voll Unruhe und redete nicht.
5 Ik denk aan de oude dagen terug, En herinner me weer de vroegere jaren;
Ich durchdachte die Tage vor alters, die Jahre der Urzeit.
6 Ik lig er ‘s nachts over te peinzen, Te klagen, en in mijn gedachten te tobben.
Ich gedachte meines Saitenspiels in der Nacht; ich sann nach in meinem Herzen, und es forschte mein Geist.
7 Zou de Heer dan voor altijd verstoten, En nooit genadig meer zijn;
Wird der Herr auf ewig verwerfen, und hinfort keine Gunst mehr erweisen?
8 Zou zijn liefde voorgoed zijn verdwenen, Zijn belofte verbroken, die Hij deed van geslacht tot geslacht;
Ist zu Ende seine Güte für immer? Hat das Wort aufgehört von Geschlecht zu Geschlecht?
9 Zou God zijn vergeten, Zich te ontfermen, Of in zijn toorn zijn hart hebben gesloten?
Hat Gott vergessen gnädig zu sein? Hat er im Zorn verschlossen seine Erbarmungen? (Sela)
10 Maar ik sprak: Neen, dìt werp ik ver van mij af, Dat de hand van den Allerhoogste veranderd zou zijn!
Da sprach ich: Das ist mein Kranksein. Der Jahre der Rechten des Höchsten,
11 Ik dacht dus aan uw daden, o Jahweh, Dacht terug aan uw vroegere wonderen;
will ich gedenken, der Taten des Jah; denn deiner Wunder von alters her will ich gedenken;
12 Peinsde over al uw werken, Overwoog, wat door U is verricht.
und ich will nachdenken über all dein Tun, und über deine Taten will ich sinnen.
13 Ja, uw weg was heilig, o God; Welke God was ontzaglijk als Jahweh!
Gott! Dein Weg ist im Heiligtum; wer ist ein großer Gott wie Gott?
14 Gij waart de God, die wonderen wrochtte, En uw macht aan de heidenen toonde!
Du bist der Gott, der Wunder tut, du hast deine Stärke kundwerden lassen unter den Völkern.
15 Gij hebt door uw arm uw volk verlost, De zonen van Jakob en Josef!
Du hast dein Volk erlöst mit erhobenem Arm, die Söhne Jakobs und Josephs. (Sela)
16 De wateren zagen U, o God, De wateren zagen U en beefden, Zelfs de zeeën begonnen te rillen;
Dich sahen die Wasser, o Gott, dich sahen die Wasser: sie bebten; ja, es erzitterten die Tiefen.
17 De wolken goten stromen neer, Het zwerk daverde en dreunde, Langs alle kant vlogen uw schichten rond.
Die Wolken ergossen Wasser; das Gewölk ließ eine Stimme erschallen, und deine Pfeile fuhren hin und her.
18 Uw donder kraakte en rolde, Uw bliksems verlichtten de wereld, De aarde rilde en beefde!
Die Stimme deines Donners war im Wirbelwind, Blitze erleuchteten den Erdkreis; es zitterte und bebte die Erde.
19 Uw weg liep midden door de zee, Uw pad door onstuimige wateren; Toch bleven uw sporen onzichtbaar!
Im Meere ist dein Weg, und deine Pfade in großen Wassern, und deine Fußstapfen sind nicht bekannt.
20 Zo hebt Gij uw volk als schapen geleid, Door de hand van Moses en Aäron!
Du hast dein Volk geleitet wie eine Herde durch die Hand Moses und Aarons.

< Psalmen 77 >