Psalmen 73

1 Psalm van Asaf. Waarachtig; God is goed voor den rechtvaardige, Jahweh voor de reinen van hart!

MELEL, Kot kompoke pan men Israel, irail me makelekel nan mongiong arail.

2 Toch waren haast mijn voeten gestruikeld, Mijn schreden bijna uitgegleden!

A ngai, ekis ta, a nä i kat pan lodi, o i koren iong krisedi ni ai kakakawei.

3 Want ik was jaloers op de bozen, Omdat ik de voorspoed der zondaars zag;

Pwe i suedeki me aklapalap akan, ni ai kilanger en me sapung kan ar pwaidar.

4 Voor hen toch bestaat er geen lijden, Gezond en vol kracht is hun lijf.

Pwe sota apwal kot lel ong irail ni ar pan mela, re kin kelail o war arail wilar melel.

5 Ze hebben geen zorgen als andere mensen, Worden niet als anderen geplaagd;

Sota ar apwal kot dueta aramas tei kan, o re sota pan kalokolok dueta aramas tei kan.

6 Daarom hangen ze hoogmoed om als een keten, Bedekt hen geweld als een mantel.

Ari aklapalap, iei kapwat en tapin wor arail, o arail likau, iei arail tiak weit.

7 De misdaad puilt uit hun vet, Hun hart loopt over van slechte gedachten;

Por en mas arail tikitik o sued kilar ar wilar, o re kin wiada, me re inong iong.

8 Ze honen en lasteren, En dreigen op hoge toon met geweld.

Re kin mamaleki meakaros, o re kin lokelokaia me sued, o re kin lalaue o lokaia ni ar aklapalap.

9 Ze zetten een mond op tegen de hemel, En hun tong gaat zich tegen de aarde te buiten.

Dene arail lokaia tapi sang nanlang, o me irail indinda, dene i eta me pung nin sappa.

10 Daarom lopen de dwazen achter hen aan, En slurpen begerig hun woorden op.

I me aramas akan lokidi ong irail; o pil totoia re kin nimala.

11 Ze zeggen: "Hoe zou God er iets van weten, De Allerhoogste er kennis van hebben?"

Re kin inda: Iaduen, Kot pan kotin insenoki irail? O menda ren me lapalap irail?

12 Zie, zo gaat het de zondaars: Ze zijn altijd gelukkig, en hopen zich rijkdommen op!

Kilang, iduen me doo sang Kot akan; irail meid pai nin sappa, o re pan kapwapwala.

13 Heb ik dan mijn hart vergeefs in reinheid bewaard, En mijn handen in onschuld gewassen:

Iaduen, likamata sota katepa ai kamakelekeladar mongiong i o kaminela pa i kat ni me pung?

14 De ganse dag word ik geplaagd, Iedere morgen opnieuw geslagen!

Pwe ran karos i pan kalokolok, o ni mansang karos ai kamekam mia.

15 Dacht ik: Zo wil ik spreken! Dan brak ik de trouw van het geslacht uwer kinderen;

Koren iong i pil pan indinda dueta irail, a so, pwe i de pan suedeki sapwilim omui seri kan karos sang mas kokodo lel met.

16 Maar als ik ging peinzen, om het te vatten, Dan bleef het een raadsel in mijn oog.

I ap madamadaua duen mepukat, pwen dedeki, a i sota kak ong.

17 Totdat ik in Gods raadsbesluiten drong, En op hun einde ging letten:

Ngai lao pedelong ong mon mol en Kot saraui o kilanger imwin me doo sang Kot akan.

18 Ja, Gij hebt ze op een glibberige bodem gezet, Ze gestort in hun eigen verderf!

Melel kom kotin pwili kin irail edi wasa likakeris; kom kotin kapup irail edi ong nani pwel.

19 Hoe zijn ze in een oogwenk vernietigd, Verdwenen, in verschrikkelijke rampen vergaan:

Iaduen arail madang soredier. Irail lokidokila, o imwila’rail meid kamasapwek.

20 Heer, als een droom, die bij het ontwaken vervliegt, Wiens beeld we bij het opstaan verachten!

Maing Ieowa, kom kin kotin kawela mom arail nan kanim o dueta auramen.

21 Als dus mijn hart nog verbitterd zou zijn, En mijn nieren bleven geprikkeld,

Ni ai madak nan mongiong i, o waiwairok nan ai mudilik kan,

22 Dan was ik een dwaas en een zot, Een stuk vee in uw oog.

I ap diaradar, me ngai ol pweipwei men, me sota asa meakot; dueta man amen mo omui.

23 Want ik blijf altijd bij U, Gij houdt mij bij de rechterhand;

Ari so, i pan mimieta re omui kokolata, pwe komui kotin kolekol eta pa i pali maun.

24 Gij leidt mij naar uw raadsbesluit, En herstelt mij in ere!

Komui kin kalua ia duen kupur omui, o kom pan kotin kasamo ia nan lingan omui.

25 Wat heb ik toch in de hemel; Ook op aarde verlang ik niets buiten U!

Ma komui ta ai Kot, i sota pan anane meakot nanlang de sappa.

26 Al bezwijken mijn vlees en mijn hart, God is voor eeuwig de Rots van mijn hart en mijn erfdeel.

Ma pali war ai o ngen i pan dupokala, pil menda, pwe komui Maing Kot kamait pa i o pwais ai kokolata.

27 Maar die U verlaten, gaan zeker te gronde, Gij vernietigt wie van U afvalt;

Pwe kom kotin mangi irail, me muei sang komui pan lokidokila; Kom pan kotin kasapokela karos, me wuki wei sang komui.

28 Doch mij is het goed, in Gods nabijheid te blijven, En mijn vertrouwen te stellen op Jahweh, mijn Heer!

A iet ai peren, i en tengeteng ong Kot, o i en kaporoporeki Kot Ieowa, pwen kalok sili omui wiawia kan karos.