Psalmen 63

1 Een psalm van David, toen hij in de woestijn van Juda vertoefde. God, wat verlang ik naar U; mijn God, naar U dorst mijn ziel, Naar U smacht mijn lichaam als een dor en droog land naar het water.

Dawid dwom. Ɛberɛ a ɔwɔ Yuda Ɛserɛ so no na ɔtoeɛ. Ao, Onyankopɔn, wone me Onyankopɔn Mehwehwɛ wo anibereɛ so; wo ho sukɔm de me kra, me onipadua ani agyina wo, wɔ asase a awo na ɛserɛ nni so, baabi a nsuo nnie.

2 Ik blik naar U op in uw heilige woning, Om uw macht en uw glorie te aanschouwen!

Mahunu wo wɔ Kronkronbea hɔ mahunu wo tumi ne wʼanimuonyam.

3 Ja, uw genade is kostelijker nog dan het leven: Daarom moeten mijn lippen U loven,

Esiane sɛ, wʼadɔeɛ di mu sene nkwa enti mʼano fafa bɛhyɛ wo animuonyam.

4 En wil ik U al mijn dagen prijzen, Mijn handen opheffen in uw Naam.

Sɛ mete ase yi, mɛkamfo wo, na wo din mu na mɛpagya me nsa.

5 Gij verzadigt mij als met vet en met merg, En mijn mond juicht U toe met jubelende lippen;

Me ɔkra bɛmee sɛdeɛ wadi aduane papa bi; mede anofafa a ɛto dwom bɛyi wo ayɛ.

6 Nog op mijn legerstede moet ik aan U denken, En in mijn nachtwaken over U peinzen.

Meda me mpa so a, mekae wo. Anadwo dasuo mu nyinaa, medwene wo ho.

7 Want Gij zijt mijn Helper, Ik nestel in de schaduw uwer vleugelen;

Ɛfiri sɛ, wone ne ɔboafoɔ, wo ntaban ase nwunu mu na mɛto dwom.

8 Mijn ziel klampt zich aan U vast, En uw rechterhand is mij een stut.

Me kra bata wo ho; na wo nsa nifa kura me mu.

9 Maar zij, die mijn ondergang zoeken, Zullen in de diepten der aarde verzinken;

Wɔn a wɔpɛ me akum me no bɛsɛe; wɔbɛkɔ asase ase tɔnn.

10 Ze vallen ten prooi aan het zwaard, En worden een buit van de jakhalzen.

Wɔbɛdane wɔn ama akofena na wɔbɛyɛ aduane ama sakraman.

11 Doch de Koning zal zich verheugen in God, En wie Hem trouw zweert, zal juichen; Maar de mond van de leugenaars wordt gestopt!

Nanso ɔhene bɛdi ahurisie wɔ Onyankopɔn mu; wɔn a wɔka ntam wɔ Onyankopɔn din mu nyinaa bɛkamfo no, na wɔbɛmua atorofoɔ ano.