Psalmen 60

1 Voor muziekbegeleiding; op de wijze: "De lelie der wet." Een punt- en leerdicht van David, toen, na zijn oorlog tegen Aram van Mesopotamië en Aram-Soba, Joab terugkeerde, en in het Zoutdal twaalfduizend Edomieten versloeg. O God, Gij hebt ons verstoten, Onze gelederen verbroken; Gij waart vertoornd, En hebt ons doen vluchten.

Načelniku godbe, na šestostrunje pričanja, pesem odlična Davidova, za uk. Ko se je boril sè Sirci Mezopotamijskimi, in Sirci Zobejskimi in je Joab vrnivši se pobil Edomejcev v solni dolini dvanajst tisoč. O Bog, zavrgel si nas bil, raztrgal nas, srdit si bil, povrni se nam.

2 Gij hebt het land laten kraken en scheuren; Het stortte ineen, en ligt nu in puin.

Zmajal si bil deželo, razdrobil jo; sceli kosove njene, ker omahuje.

3 Gij hebt uw volk harde dingen doen slikken, En ons een koppige wijn laten drinken!

Storil si bil, da je ljudstvo tvoje čutilo trdóst, dál si nam bil piti grozo kakor vino.

4 Maar voor uw vromen hadt Gij een banier opgericht, Om zich daar omheen te verzamelen tegen de boog;

Dal si njim, ki se tebe bojé, zastavo, katero naj rabijo, zaradi resnice mogočno.

5 En om uw geliefden te redden, Strek uw rechterhand uit, en verhoor ons.

Da se rešijo ljubljenci tvoji; reši z desnico svojo in usliši me.

6 Bij zijn heiligheid heeft God beloofd: Juichend zal ik Sikem verdelen, En het dal van Soekkot meten;

Bog je govoril po svetosti svoji, radoval se bodem; v delež dobim Sihem, in dolino Sukotsko merim.

7 Mij behoort Gilad, van mij is Manasse. Efraïm is de helm van mijn hoofd, Juda mijn schepter,

Moj je Gilead in moj Manase in Efraim glave moje moč, Juda postavodajalec moj.

8 Moab is mijn voetenbekken; Op Edom werp ik mijn schoeisel, Over Filistea hef ik mijn zegekreet aan.

Moab umivalnica moja, na Edomejca vržem čevelj svoj, nad máno, Palestina, ukaj!

9 Maar wie brengt mij nu binnen de vesting, Wie zal mij naar Edom geleiden:

Kdo bi me popeljal v mesto trdno, kdo bi me peljal noter do Edomeje?

10 Moet Gij het niet zijn, die ons hebt verstoten, o God, En niet langer met onze heirscharen optrekt, o God?

Ali nisi bil ti, Bog, zavrgel nas; da nisi hodil, Bog, med našimi vojskámi?

11 Ach, help ons dan tegen den vijand, Want hulp van mensen is ijdel;

Daj nam pomoč zoper sovražnika; ker ničeva je pomoč človeška.

12 Maar met God zijn wij sterk, Hij zal onze verdrukkers vertrappen!

V Bogu delajmo vrlo, in on bode poteptal sovražnike naše.