Psalmen 58

1 Voor muziekbegeleiding; "Verderf niet." Een puntdicht van David. Meent gij nu werkelijk recht te spreken, En met rechtvaardigheid de mensen te richten?

Til Sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En Miktam.

2 Neen, in uw hart pleegt gij onrecht, En uw handen banen de weg voor geweld in het land.

Er det virkelig Ret, I taler, I Guder, dømmer I Menneskens Børn retfærdigt?

3 De schurken: ze zijn ontaard van hun moederschoot af; De leugenaars: sinds hun geboorte bedorven!

Nej, alle øver I Uret paa Jord, eders Hænder udvejer Vold.

4 Ze zijn venijnig als giftige adders; Ze stoppen hun oren als dove slangen,

Fra Moders Liv vanslægted de gudløse, fra Moders Skød for Løgnerne vild.

5 Die niet luisteren naar de stem van bezweerders, En van bekwame belezers.

Gift har de i sig som Slangen, den stumme Øgle, der døver sit Øre

6 O God, sla ze de tanden stuk in hun mond; Jahweh, ruk uit het gebit van dat broed!

og ikke vil høre paa Tæmmerens Røst, paa den kyndige Slangebesværger.

7 Laat ze verdwijnen als wegzinkend water, Als gras langs de weg, dat verdort,

Gud, bryd Tænderne i deres Mund, Ungløvernes Kindtænder knuse du, HERRE;

8 Als een slak, die zich oplost in slijm, Als een misdracht, die het zonlicht niet ziet;

lad dem svinde som Vand, der synker, visne som nedtrampet Græs.

9 Voordat de doornen hun ketels verhitten: Onverbrand of verbrand, Hij vaagt ze weg.

Lad dem blive som Sneglen, opløst i Slim som et ufuldbaarent Foster, der aldrig saa Sol.

10 De rechtvaardige zal zich verheugen, Als hij die wraak mag aanschouwen, En met zijn voeten plassen in het bloed van die schurken. En de mensen zullen dan zeggen:

Før eders Gryder mærker til Tjørnen, ja, midt i deres Livskraft river han dem bort i sin Vrede.

11 "Toch heeft het zijn nut, rechtvaardig te zijn; Toch is er een God, die recht doet op aarde!"

Den retfærdige glæder sig, naar han ser Hævn, hans Fødder skal vade i gudløses Blod; Og Folk skal sige: »Den retfærdige faar dog sin Løn, der er dog Guder, som dømmer paa Jord!«