Psalmen 44
1 Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
For the leader. Of the Korahites. A maskil. O God, we have heard with our ears, all our ancestors have told us of the work that you wrought in their day, your wonders in days of old,
2 Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
uprooting and crushing the nations, then planting and settling them. For it wasn’t their own sword that won them the land,
3 Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
it was not their own arm that brought them the victory. Yours was the hand and the arm, yours was the face that shone on them with favour.
4 Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
It was you, my king and my God, that ordained the victories of Jacob.
5 Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
Through you we can thrust back our foes, and by your name tread down our assailants:
6 Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
for not in my bow do I trust, nor can my sword win me the victory.
7 Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
Our victory comes from you, and confusion to those who hate us.
8 In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
In God we boast all the day long, and your name will we praise forever. (Selah)
9 Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
Yet you have spurned and disgraced us, in not going forth with our armies,
10 Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
and in making us flee from the foe, so that those who hated us plundered us.
11 Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
You have let us be eaten like sheep, you have scattered us over the world,
12 Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
sold your people for a pittance, and getting no gain from their price.
13 Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
You have made us the butt of our neighbours, the derision and scorn of all round us.
14 Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
O’er the world you have made us a byword, the nations at us shake their heads.
15 Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
My disgrace is forever before me, my face is covered with shame,
16 Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
at the words of blasphemer and scoffer, at the sight of the foe and the vengeful.
17 En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
All this has come upon us, yet we have not forgotten you nor falsely dealt with your covenant.
18 Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
Our heart has not turned back, nor our steps declined from your way,
19 Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
that you thus should have crushed us down, and covered us over with gloom, in the place where the jackals roam.
20 Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
Had we forgotten the name of our God, or stretched out our hands to a god that was strange,
21 Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
would God not have searched this out? For he knows the heart and its secrets.
22 Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
But in your cause it is we are killed all the day, and counted as sheep for the slaughter.
23 Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
Rouse yourself, why do you sleep Lord? Awake, cast us not off forever.
24 Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
Why do you hide your face, forgetting our stress and our misery?
25 Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
For we have sunk down to the dust, our bodies cling to the ground.
26 Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
Arise, come to our help: for your love’s sake, ransom us.
