< Psalmen 38 >

1 Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:
Псалом Давидів. На па́м'ятку. Господи, не карай мене в гніві Своїм, і не завдава́й мені кари в Своїм пересе́рді,
2 Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.
бо проши́ли мене Твої стріли, і рука Твоя тяжко спусти́лась на мене,
3 Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;
Від гніву Твого нема ці́лого місця на тілі моїм, немає споко́ю в костя́х моїх через мій гріх,
4 Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.
бо провини мої переросли́ мою го́лову, як великий тяга́р, вони тяжчі над сили мої,
5 Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;
смердять та гниють мої рани з глупо́ти моєї.
6 Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.
Ско́рчений я, і над міру похи́лений, цілий день я тиняюсь сумни́й,
7 Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;
бо нутро́ моє повне запа́лення, і в тілі моїм нема ці́лого місця.
8 Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.
Обезси́лений я й перемучений тяжко, рида́ю від сто́гону серця свого.
9 Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;
Господи, всі бажа́ння мої — перед Тобою, зідха́ння ж моє не сховалось від Тебе.
10 Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.
Сильно тріпо́четься серце моє, опустила мене моя сила, навіть ясність оче́й моїх — і вона не зо мною.
11 Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;
Дру́зі мої й мої при́ятелі поставали здаля́ від моєї біди, а ближні мої поставали опо́даль.
12 Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.
Тене́та розставили ті, хто чатує на душу мою, а ті, хто бажає нещастя мені, говорять прокля́ття, і ввесь день вимишляють зрадли́ве!
13 Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,
А я, мов глухий, вже не чую, і мов той німий, який уст своїх не відкриває.
14 Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.
I я став, мов люди́на, що нічо́го не чує і в у́стах своїх оправда́ння не має,
15 Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;
бо на Тебе наді́юся я, Господи, Ти відповіси́, Господи, Боже мій!
16 Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.
Бо сказав я: „Нехай не поті́шаться з мене, нехай не несуться вони понад мене, коли послизне́ться нога моя!“
17 Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;
Бо я до упадку готовий, і передо мною постійно недуга моя,
18 Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.
бо провину свою визнаю́, журюся гріхом своїм я!
19 En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,
А мої вороги проживають, міцні́ють, і без причини помно́жилися мої не́други.
20 Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.
Ті ж, хто відплачує злом за добро, обчо́рнюють мене, бо женусь за добром.
21 Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!
Не покинь мене, Господи, Боже мій, не віддаляйся від мене,
22 Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!
поспіши мені на допомогу, Господи, — Ти спасі́ння моє!

< Psalmen 38 >