Psalmen 38

1 Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:

Ein Psalm Davids, zum Gedächtnis. HERR, strafe mich nicht in deinem Zorn und züchtige mich nicht in deinem Grimm.

2 Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.

Denn deine Pfeile stecken in mir, und deine Hand drückt mich.

3 Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;

Es ist nichts Gesundes an meinem Leibe vor deinem Drohen und ist kein Friede in meinen Gebeinen vor meiner Sünde.

4 Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.

Denn meine Sünden gehen über mein Haupt; wie eine schwere Last sind sie mir zu schwer geworden.

5 Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;

Meine Wunden stinken und eitern vor meiner Torheit.

6 Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.

Ich gehe krumm und sehr gebückt; den ganzen Tag gehe ich traurig.

7 Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;

Denn meine Lenden verdorren ganz, und ist nichts Gesundes an meinem Leibe.

8 Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.

Es ist mir gar anders denn zuvor, und ich bin sehr zerstoßen. Ich heule vor Unruhe meines Herzens.

9 Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;

Herr, vor dir ist alle meine Begierde, und mein Seufzen ist dir nicht verborgen.

10 Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.

Mein Herz bebt, meine Kraft hat mich verlassen, und das Licht meiner Augen ist nicht bei mir.

11 Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;

Meine Lieben und Freunde treten zurück und scheuen meine Plage, und meine Nächsten stehen ferne.

12 Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.

Und die mir nach dem Leben trachten, stellen mir nach; und die mir übelwollen, reden, wie sie Schaden tun wollen, und gehen mit eitel Listen um.

13 Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,

Ich aber muß sein wie ein Tauber und nicht hören, und wie ein Stummer, der seinen Mund nicht auftut,

14 Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.

und muß sein wie einer, der nicht hört und der keine Widerrede in seinem Munde hat.

15 Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;

Aber ich harre, HERR, auf dich; du, Herr, mein Gott, wirst erhören.

16 Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.

Denn ich denke: Daß sie sich ja nicht über mich freuen! Wenn mein Fuß wankte, würden sie sich hoch rühmen wider mich.

17 Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;

Denn ich bin zu Leiden gemacht, und mein Schmerz ist immer vor mir.

18 Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.

Denn ich zeige meine Missetat an und sorge wegen meiner Sünde.

19 En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,

Aber meine Feinde leben und sind mächtig; die mich unbillig hassen, derer ist viel.

20 Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.

Und die mir Arges tun um Gutes, setzen sich wider mich, darum daß ich an dem Guten halte.

21 Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!

Verlaß mich nicht, HERR! Mein Gott, sei nicht ferne von mir!

22 Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!

Eile, mir beizustehen, Herr, meine Hilfe.