Psalmen 37

1 Van David. Wees niet afgunstig op zondaars, En benijd de boosdoeners niet;

Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!

2 Want snel versmachten zij als gras, Verkwijnen als het groen gewas.

For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.

3 Vertrouw op Jahweh, doe enkel wat goed is, Blijf in het land en wees trouw;

Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!

4 Dan zult gij uw vreugde in Jahweh vinden, En Hij schenkt u wat uw hart maar begeert.

Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.

5 Laat Jahweh uw weg maar bestieren, Verlaat u op Hem: Hij zal hem banen;

Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;

6 Als de dageraad doet Hij uw gerechtigheid stralen, En als de middagzon uw recht.

og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.

7 Berust in Jahweh, En blijf op Hem hopen. Benijd niet den man, wien het goed gaat, Ofschoon hij bedriegt.

Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!

8 Word niet toornig en maak u niet boos, Wind u niet op: gij maakt het maar erger;

Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!

9 Want de zondaars worden vernietigd, Maar die op Jahweh vertrouwen, bezitten het Land!

For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.

10 Een ogenblik maar: en de zondaar is er niet meer; Gij zoekt naar zijn plaats: hij is weg.

Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.

11 Maar de rechtschapenen bezitten het Land, En genieten een heerlijke vrede.

Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.

12 De zondaar belaagt den rechtvaardige, En knarst tegen hem op zijn tanden;

Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.

13 Maar de Heer lacht hem uit, Want Hij ziet zijn Dag al nabij.

Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.

14 De bozen trekken hun zwaard en spannen hun boog, Om ongelukkigen en armen te doden, en vromen te slachten;

Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.

15 Maar het zwaard dringt in hun eigen hart, En hun bogen worden gebroken.

Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.

16 Beter het weinige, dat de rechtvaardige heeft, Dan de geweldige rijkdom der bozen;

Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.

17 Want de arm der bozen wordt gebroken, Maar voor de rechtvaardigen is Jahweh een stut.

For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.

18 Jahweh zorgt voor de dagen der vromen, En hun erfdeel blijft eeuwig bijeen;

Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.

19 Ze staan niet verlegen in tijden van rampspoed, Maar worden verzadigd bij hongersnood.

Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.

20 Maar de goddelozen gaan zeker te gronde, En hun kinderen bedelen om brood; Jahweh’s vijanden vergaan als de glorie der velden, En verdwijnen als rook.

For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.

21 De boze moet lenen, en kan niet betalen, De gerechte kan mild zijn en geven;

Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.

22 Want wien Hij zegent, bezit het Land, Maar wien Hij vervloekt, wordt vernietigd.

For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.

23 Jahweh leidt de schreden der mensen, Hij richt overeind, wiens gedrag Hem behaagt;

Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.

24 En mocht hij al wankelen, toch zal hij niet vallen, Want Jahweh houdt hem bij de hand.

Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.

25 Ik was jong, en nu ben ik oud: Maar nooit heb ik een vrome verlaten gezien;

Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.

26 Steeds kan hij nog mild zijn en aan anderen lenen, Zijn nageslacht tot zegen zijn.

Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.

27 Houd u ver van het kwaad, en doe enkel wat goed is, Dan woont gij veilig voor eeuwig;

Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.

28 Want Jahweh heeft de gerechtigheid lief, En nimmer verlaat Hij zijn vromen. De bozen worden voor eeuwig vernietigd, En het geslacht van de zondaars vergaat;

For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.

29 Maar de rechtvaardigen bezitten het Land, En blijven er altijd in wonen.

Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.

30 De mond van den rechtvaardige verkondigt de wijsheid, En zijn tong spreekt wat recht is.

Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.

31 Hij draagt de Wet van zijn God in zijn hart; Nooit wankelen zijn schreden.

Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.

32 De boze loert op den vrome, En zoekt hem te doden;

Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.

33 Maar Jahweh laat hem niet in zijn macht, En duldt geen veroordeling, als men hem richt.

Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.

34 Blijf op Jahweh vertrouwen, En bewandel zijn wegen; Dan stelt Hij u in het bezit van het Land, En zult gij de verdelging der zondaars aanschouwen.

Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.

35 Ik heb een zondaar gezien in zijn vermetele trots, Hoog als een Libanon-ceder;

Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.

36 Ik ging voorbij: zie, hij was er niet meer; Ik zocht hem, hij was niet te vinden.

Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.

37 Geef acht op den vrome en let op den brave: Het kroost van dien man leeft in vrede;

Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.

38 Maar de zondaars gaan allen te gronde, De kinderen der bozen worden vernietigd.

Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.

39 Jahweh is het heil van de vromen, Hun toevlucht in tijden van nood;

Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.

40 Jahweh helpt en beschermt hen tegen de bozen, Hij redt hen, als ze vluchten tot Hem!

Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.