Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

psalmus David quare fremuerunt gentes et populi meditati sunt inania adstiterunt reges terrae et principes convenerunt in unum adversus Dominum et adversus christum eius diapsalma

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

disrumpamus vincula eorum et proiciamus a nobis iugum ipsorum

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

qui habitat in caelis inridebit eos et Dominus subsannabit eos

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

tunc loquetur ad eos in ira sua et in furore suo conturbabit eos

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius praedicans praeceptum eius

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

Dominus dixit ad me filius meus es tu ego hodie genui te

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

postula a me et dabo tibi gentes hereditatem tuam et possessionem tuam terminos terrae

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

reges eos in virga ferrea tamquam vas figuli confringes eos

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

et nunc reges intellegite erudimini qui iudicatis terram

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

servite Domino in timore et exultate ei in tremore

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

adprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus et pereatis de via iusta

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!

cum exarserit in brevi ira eius beati omnes qui confidunt in eo