Psalmen 17
1 Gebed van David. Jahweh, hoor naar de stem van het recht, Luister naar mijn smeken; Verhoor mijn gebed, Van eerlijke lippen gevloeid.
A Prayer of David. Hear, O Yahweh, the right, Attend to my loud cry, Give ear unto my prayer, on lips that would not deceive:
2 Van uw aanschijn gaat mijn oordeel uit, Uw ogen zien scherp;
From before thee, let my sentence come forth, Thine eyes, behold with equity.
3 Gij peilt mijn hart, doorzoekt het des nachts, Beproeft mij: maar iets verkeerds vindt Gij niet.
Thou hast tested my heart, hast made inspection by night, hast refined me until thou couldst find nothing, Had I devised evil, my mouth should not have transgressed:
4 Ik overtrad uw gebod niet, zoals de mensen dat doen, Maar volbracht het bevel uwer lippen;
As for the workings of men, By the word of thy lips, have, I, taken heed of the paths of the violent one.
5 Op het pad uwer wetten heb ik mijn schreden gezet, Mijn voet heeft nooit op uw wegen gewankeld.
Thou hast held fast my goings on to thy ways, My footsteps have not been shaken:
6 Nu roep ik tot U; want Gij zult mij verhoren, o God; Luister naar mij, en hoor naar mijn smeken!
I, have called upon thee, for thou wilt answer me, O GOD, —Incline thine ear unto me, Hear thou my speech:
7 Doe wonderen van goedheid, o Redder van die op U hopen, En die op uw rechterhand steunen.
Let thy lovingkindness be distinguished, thou Saviour of such as seek refuge from them who lift themselves up against thy right hand.
8 Behoed mij als de appel van uw oog, Verberg mij in de schaduw uwer vleugelen:
Guard me, as the pupil of the eye, —Under the shadow of thy wings, wilt thou hide me:
9 Voor de bozen, die mij bespringen, Voor mijn vijanden, die mij woedend omringen.
From the face of lawless ones who have treated me with violence, the foes of my soul, who come round against me:
10 Ze hebben hun hart met vet afgesloten, En blijven zwetsen met hun mond;
Their own fat [heart], have they shut up, —With their mouth, have they spoken proudly.
11 Ze omsingelen mij, waar ik ook ga, Loerend, om mij ter aarde te werpen.
As for our own goings, now, have they surrounded us, —Their eyes, they fix, bending to the earth:
12 Ze zijn als een leeuw, die hunkert naar buit, Als een leeuwenwelp, dat in hinderlaag ligt.
His likeness, is as a lion, that longeth to rend, and as a young lion, lurking in secret places.
13 Op, Jahweh, hem tegemoet, stort hem neer, En red mijn ziel van den boze!
Rise, Yahweh! Confront his face, Bring him down, Deliver my soul from the lawless one [who is] thy sword:
14 Uw zwaard moge ze doden, Jahweh, uw hand ze van de aarde verdelgen! Dit zij hun deel in het leven; En hebt Gij nog meer, vul er hun buik mee; Laat hun zonen er zich aan vergasten, En de rest aan hun kinderen vermaken.
From men [who are] thy hand, O Yahweh, From the men of this age, whose portion, is among the living, and, with thy treasure, thou fillest their bosom, —They must be satisfied with sons, And must leave their abundance to their children: —
15 Maar laat mij door mijn gerechtigheid uw aanschijn aanschouwen, Mij aan uw glorie verzadigen na het ontwaken!
I, in righteousness, shall behold thy face, Shall be satisfied when awakened by a vision of thee.
