Psalmen 16
1 Een puntdicht van David. Behoed mij, o God, want tot U neem ik mijn toevlucht;
Ein miktam av David. Vakta meg, Gud! for eg flyr til deg.
2 Ik zeg tot Jahweh: Gij zijt mijn Heer, buiten U geen geluk!
Eg segjer til Herren: «Du er min Herre; eg hev inkje godt utan deg.
3 Aan de heiligen, die zijn land bewonen, Schenkt Hij de volheid zijner genade.
Og dei heilage som er i landet, dei er dei herlege som eg hev all min hugnad i.»
4 Zìj hopen zich ellende op, Die achter vreemde goden lopen. Neen, ik pleng hun bloedige offers niet mee, Zelfs hun naam komt mij niet op de lippen!
Mange sorger skal dei hava som byter åt seg ein annan; eg vil ikkje renna ut deira drykkoffer av blod og ikkje taka deira namn på mine lippor.
5 Gij zijt mijn erfdeel, o Jahweh, en het deel van mijn beker, Gij zijt het, die het lot voor mij wierpt:
Herren er min tilmælte deil og mitt staup; du held min lut i hævd.
6 Mijn meetsnoer lag in lieflijke dreven, Een prachtig stuk viel mij toe.
Ein lut er meg tilfallen som er av dei huglege, ja, ein arv som eg finn fager.
7 Ik zegen Jahweh, want Hij is mijn raadsman: Zelfs ‘s nachts word ik door mijn nieren vermaand.
Eg vil lova Herren som gav meg råd; endå um næterne minner mine nyro meg um det.
8 Jahweh houd ik altijd voor ogen; Staat Hij mij ter zijde, dan wankel ik niet.
Eg set alltid Herren framfyre meg; for han er ved mi høgre hand, eg skal ikkje verta rikka.
9 Zo verheugt zich mijn hart, En jubelt mijn geest; Ook mijn vlees is vol moed,
Difor gled mitt hjarta seg, og mi æra fagnar seg, ja, ogso mitt kjøt skal kvila i trygd.
10 Want Gij geeft mij niet prijs aan het dodenrijk. Gij laat uw vrome het graf niet aanschouwen, (Sheol h7585)
For du vil ikkje yverlata mi sjæl til helheimen, du vil ikkje lata din heilage sjå undergang. (Sheol h7585)
11 Maar toont mij de weg naar het leven, Overvloedige vreugd voor uw aanschijn, Aan uw rechterhand eeuwig geluk.
Du vil kunngjera meg livsens veg; ei nøgd med gleda er for di åsyn, fagnad ved di høgre hand til æveleg tid.
