Psalmen 147

1 Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!

Lobet den HERRN! denn unsern Gott loben, das ist ein köstlich Ding; solch Lob ist lieblich und schön.

2 Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.

Der HERR baut Jerusalem und bringt zusammen die Verjagten Israels.

3 Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;

Er heilt, die zerbrochnes Herzens sind, und verbindet ihre Schmerzen.

4 Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.

Er zählt die Sterne und nennt sie alle mit Namen.

5 Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;

Der HERR ist groß und von großer Kraft; und ist unbegreiflich, wie er regiert.

6 Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.

Der Herr richtet auf die Elenden und stößt die Gottlosen zu Boden.

7 Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:

Singet umeinander dem HERRN mit Dank und lobet unsern Gott mit Harfen,

8 Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;

der den Himmel mit Wolken verdeckt und gibt Regen auf Erden; der Gras auf Bergen wachsen läßt;

9 Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.

der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen.

10 Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;

Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses noch Gefallen an eines Mannes Schenkeln.

11 Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!

Der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Güte hoffen.

12 Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!

Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe Zion, deinen Gott!

13 Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,

Denn er macht fest die Riegel deiner Tore und segnet deine Kinder drinnen.

14 De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.

Er schafft deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit dem besten Weizen.

15 Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:

Er sendet seine Rede auf Erden; sein Wort läuft schnell.

16 Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.

Er gibt Schnee wie Wolle, er streut Reif wie Asche.

17 Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;

Er wirft seine Schloßen wie Bissen; wer kann bleiben vor seinem Frost?

18 Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.

Er spricht, so zerschmilzt es; er läßt seinen Wind wehen, so taut es auf.

19 Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:

Er zeigt Jakob sein Wort, Israel seine Sitten und Rechte.

20 Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!

So tut er keinen Heiden, noch läßt er sie wissen seine Rechte. Halleluja!