Psalmen 144

1 Van David. Geprezen zij Jahweh, Mijn Rots; Die mijn handen leert strijden, En mijn vingers leert kampen.

Of David. Blest be the Lord my rock, who trains my hands for war, my fingers for fighting.

2 Mijn sterkte en burcht, Mijn schuilplaats en toevlucht, Mijn schild, waarop ik vertrouw: Die de volkeren aan mij onderwerpt.

My rock and my fortress, my tower, my deliverer, my shield, behind whom I take refuge, who lays nations low at my feet.

3 Jahweh, wat is de mens, dat Gij acht op hem slaat; Een mensenkind, dat Gij om hem U bekommert?

Lord, what are mortals that you care for them, humans, that you think of them?

4 De mens lijkt enkel een zucht, Zijn dagen een vluchtige schaduw.

They are like a breath, their days as a shadow that passes.

5 Jahweh, buig uw hemel omlaag, en daal neer, Raak de bergen aan, en ze roken;

Lord, bow your heavens and come down: touch the hills, so that they smoke.

6 Slinger uw bliksems, en strooi ze in het rond, Schiet uw pijlen, en jaag ze uiteen.

Flash forth lightning and scatter them, your arrows send forth and confound them.

7 Reik mij uw hand uit den hoge, En verlos mij uit de macht der barbaren,

Stretch out your hand from on high; pluck me out of the mighty waters, out of the hands of foreigners,

8 Wier mond alleen maar leugentaal spreekt, En wier rechter een hand van bedrog is.

who speak with the mouth of falsehood, and lift their right hand to swear lies.

9 Dan zal ik een nieuw lied voor U zingen, o God, Op de tiensnarige harp voor U spelen:

O God, a new song I would sing you, on a ten-stringed harp make you music.

10 Voor U, die aan koningen de zege verleent, Die redding brengt aan David, uw dienaar.

For to kings you give the victory, and David your servant you save.

11 Ja, Hij hééft mij gered van het moordende zwaard, Mij verlost uit de macht der barbaren, Wier mond alleen maar leugentaal spreekt, En wier rechter een hand van bedrog is.

Snatch me from the cruel sword, rescue me from the hand of foreigners, who speak with the mouth of falsehood, and lift their right hand to swear lies.

12 Nu zijn onze zonen als planten, Zorgvuldig gekweekt in hun jeugd; Onze dochters als zuilen, Voor de bouw van paleizen gehouwen.

May our sons in their youth be as plants well tended: our daughters like cornices carved as in palaces.

13 Onze schuren gevuld, Boordevol van allerlei vrucht; Onze schapen bij duizenden werpend,

May our barns be bursting with produce of all kinds. In the fields may our sheep bear by thousands and ten thousands.

14 De runderen in onze weiden bij tienduizenden drachtig. Geen bres en geen stormloop, Op onze pleinen geen kermen:

May our cattle be fat, our walls unbreached, may no cry of distress ring in our streets.

15 Gelukkig het volk, wat zo’n lot is beschoren; Gelukkig het volk, waarvan Jahweh de God is!

Happy the people who fares so well: and so fares the people whose God is the Lord.