Psalmen 132

1 Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,

Zarándoklás éneke. Emlékezzél meg, Örökkévaló, Dávid számára mind az ő sanyargásáról.

2 Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:

Aki megesküdött az Örökkévalónak; fogadást tett Jákób hatalmasának:

3 Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,

nem megyek be házam sátrába, nem szállok föl ágyam nyoszolyájára,

4 Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:

nem engedek álmot szemeimnek, szempilláimnak szendergést,

5 Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!

mígnem találok helyet az Örökkévalónak; lakást Jákób hatalmasának.

6 Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;

Íme, hallottuk Efrátban, találtuk az erdő mezejében.

7 Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!

Hadd menjünk be lakásába, boruljunk le lábai zsámolyához!

8 Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!

Kelj föl, Örökkévaló, nyugvóhelyedre, te és hatalmad ládája.

9 Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!

Papjaid öltözzenek igazságba és jámboraid ujjongjanak!

10 Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!

Dávid szolgád miatt ne utasítsd vissza fölkentednek arczát.

11 En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!

Megesküdött az Örökkévaló Dávidnak igazában, a mitől el nem tér: Tested gyümölcséből valót helyezek a te trónodra;

12 En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!

ha fiaid megőrzik szövetségemet s bizonyságomat, melyre őket tanítom, fiaik is mindenkorig üljenek a te trónodon!

13 Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!

Mert kiválasztotta az Örökkévaló Cziónt, megkívánta azt magának lakóhelyül:

14 "Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!

ez nyugvóhelyem mindenkorra, itt fogok lakni, mert megkivántam azt.

15 Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;

Eleségét áldva áldom, szűkölködőit jóllakatom kenyérrel,

16 Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!

papjait meg üdvbe öltöztetem, és jámborai ujjongva ujjonganak.

17 Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;

Ott sarjasztok szarvat Dávidnak, elrendezek mécsest fölkentemnek.

18 Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"

Ellenségeit szégyenbe öltöztetem, rajta pedig tündöklik koszorúja.