< Psalmen 129 >

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;
Un cántico para los peregrinos que van a Jerusalén. Muchos enemigos me han atacado desde que era joven. Que todo Israel diga:
2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.
Muchos enemigos me han atacado desde que era joven, pero nunca me vencieron.
3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;
Me golpearon en la espalda, dejando largos surcos como si hubiera sido golpeado por un granjero.
4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.
Pero el Señor hace lo correcto: me liberado de las ataduras de los impíos.
5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.
Que todos los que odian Sión sean derrotados y humillados.
6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;
Que sean como la grama que crece en los techos y se marchita antes de que pueda ser cosechada,
7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.
y que no es suficiente para que un segador la sostenga, ni suficiente para que el cosechador llene sus brazos.
8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"
Que al pasar nadie les diga, “La bendición del Señor esté sobre ti, te bendecimos en el nombre del Señor”.

< Psalmen 129 >