Psalmen 129

1 Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

ISRAEL en inda: Re katoutou ia melel sang ni ai tikitik lel met pak toto.

2 Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

Pan pak toto re katoutou ia melel sang ni ai tikitik lel met; ari so, re sota kak kaloe ia di.

3 Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

Men sapasap weirada pon tinsau ai, wiadar warawar reirei.

4 Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

A Ieowa me pung, a kotin lepuk pasanger sal en me doo sang Kot akan.

5 Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

Karos me kin tataki Sion, en sarodi o tangwei!

6 Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

Ren rasong rä pon os en im o, me kin mong pena mon a pan ususda!

7 Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

Me sota kin kadirela kumut en pa en saundolung, de pa en me kin pir pena kap akan.

8 En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"

Pwe me kin daulul wasa o, ren der inda: Kot en kotin kupura maui komail! Kit kapai komail da ni mar en Ieowa!