Psalmen 107

1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!

Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!

2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;

Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —

3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.

Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!

4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;

Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.

5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.

Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.

6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:

Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.

Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.

8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!

Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.

10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;

Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,

11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;

(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)

12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.

— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.

13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.

Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.

15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!

Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.

17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;

Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;

18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.

Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.

19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.

У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.

21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!

Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!

23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.

Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,

24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.

Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.

25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;

Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;

26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;

Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.

27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.

Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;

28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;

У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.

30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!

Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.

31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!

Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.

33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;

У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.

34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.

Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.

35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;

У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;

36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.

Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;

37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.

Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.

38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.

У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.

39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:

Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.

40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.

У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;

41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:

Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.

42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.

Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.

43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!

Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!