Psalmen 106
1 Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!
BOEIPA te thangthen uh. Amah kah sitlohnah tah kumhal hil ham a then dongah BOEIPA te uem uh lah.
2 Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?
BOEIPA kah thayung thamal te unim aka thui thai vetih amah koehnah te boeih aka yakming thai eh?
3 Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!
A tuetang boeih dongah tiktamnah aka ngaithuen tih duengnah aka saii tah a yoethen pai saeh.
4 Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,
Aw BOEIPA, na pilnam kah kolonah khuiah kai m'poek lamtah namah kah khangnah neh kai n'hip lah.
5 Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!
Na coelh rhoek kah hnothen te hmuh sak ham, na namtu kah kohoenah dongah kohoe sak ham, na rho neh thangthen ham ni.
6 Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!
A pa rhoek neh ka tholh uh dongah, paihaeh la ka boe uh.
7 Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!
A pa rhoek loh Egypt ah nang kah khobaerhambae bangla cangbam uh pawt tih, na sitlohnah cungkuem te a poek uh pawt dongah, tuitunli kah carhaek li ah a koek uh.
8 Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:
Tedae a ming neh a thayung thamal te ming sak hamla amih te a khang.
9 Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.
Carhaek li te a ho tih a kak sak phoeiah tuidung longah khosoek bangla amih te a caeh puei.
10 Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;
Te vaengah amih te a lunguet kut lamloh a khang tih thunkha kut lamkah a tlan.
11 De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!
A rhal rhoek te tui loh a khuk uh tih pakhat kangna khaw sueng uh pawh.
12 Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.
A olkhueh te a tangnah uh tih amah koehnah te a hlai uh.
13 Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;
A bibi te koeloe a hnilh uh tih a oluen te rhing uh pawh.
14 Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.
Te dongah khosoek ah hoehhamnah a pael uh tih khopong ah Pathen a noemcai uh.
15 Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.
Amih kah huithuinah te a paek ngawn dae a hinglu dongah pimyet a tueih pah.
16 Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.
Rhaehhmuen ah Moses taeng neh BOEIPA kah hlang cim Aron taengah thatlai uh.
17 Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;
Diklai te ang tih Dathan te a dolh dongah Abiram hlangboel te khup a vuei.
18 Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!
A hlangboel lakliah hmai loh rhong tih halang rhoek te hmaisai loh a hlawp.
19 Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
Horeb ah vaitoca mueihlawn a saii uh tih a bawk uh.
20 Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
Amih kah thangpomnah te rham aka ca vaitotal muei la a hoi uh.
21 Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
Egypt ah hno len a saii tih amih aka khang Pathen,
22 Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
Ham kho ah khobaerhambae aka saii, Carhaek li ah mueirhih aka saii te a hnilh uh.
23 En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.
Amih te mitmoeng sak ham a ti vaengah a mikhmuh kah a puut ah a coelh Moses pai pawt koinih a kosi mael pawt vetih a phae pawn ni.
24 Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;
Sahnaih khohmuen te a hnawt uh dongah a olkhueh te tangnah uh pawh.
25 Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.
Amih kah dap khuiah cailak uh tih BOEIPA ol te hnatun uh pawh.
26 Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,
Te dongah amih te khosoek ah cungku sak ham,
27 Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!
Namtom taengah a tiingan cungku sak ham neh diklai ah thaekyak ham kut a thueng thil.
28 Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;
Te dongah Baalpeor neh sun uh tih aka duek kah hmueih te a caak uh.
29 Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.
A khoboe neh BOEIPA a veet uh dongah, amih taengah lucik a pung pah.
30 Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;
Tedae Phinekha te thoo tih a thangthui daengah lucik khaw cing.
31 Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.
Te vaengah anih te cadilcahma phoeikah cadilcahma ham kumhal hil duengnah la a nawt.
32 Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:
Meribah tui taengah a thintoek uh bal tih amih kongah Moses te a talh.
33 Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.
A mueihla te a koek uh dongah a ka nen khaw cal buengrhuet.
34 Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;
Amih taengkah BOEIPA loh a uen bangla pilnam rhoek mitmoeng sak uh pawh.
35 Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:
Tedae namtom rhoek neh pitpom uh hmaih tih amih kah bibi te a awt uh.
36 Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;
Te dongah amamih ham hlaeh la aka poeh muei taengah tho a thueng uh.
37 Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;
Te vaengah a ca huta khaw tongpa khaw rhaithae taengla a nawn uh.
38 Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.
Kanaan muei taengah a nawn uh tih ommongsitoe thii, a ca tongpa neh a ca huta kah thii a long sak uh dongah thii loh diklai a poeih.
39 Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!
A bibi neh a poeih uh tih a khoboe neh cukhalh uh.
40 Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:
Te dongah a pilnam te BOEIPA kah thintoek loh sai coeng tih a rho te a tuei.
41 Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;
Te vaengah amih te namtom kut ah a paek tih a lunguet loh amih te rhep a buem.
42 Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.
A thunkha rhoek loh amih a nen uh tih a kut hmuiah a kunyun sakuh.
43 En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,
Amih te koep koep puet a huul coeng dae amamih kah kopoek neh a koek uh dongah amamih kathaesainah neh tlumhmawn uh.
44 Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;
Tedae amih kah a tamlung te a yaak vaengah amih kah rhal te a hmuh pah.
45 Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;
Te vaengah a paipi te amih ham a poek pah tih a sitlohnah khuikah a sitlohnah cungkuem neh ko koep a hlawt.
46 Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.
Te dongah amih aka sol rhoek boeih loh amih taengah haidamnah ham a paek.
47 Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!
Kaimih kah Pathen BOEIPA kaimih he n'khang lamtah na ming cim uem ham neh nang koehnah dongah ka domyok ham khaw, namtom rhoek kut lamkah kaimih n'coi lah.
48 Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!
Israel Pathen, BOEIPA tah khosuen lamkah kumhal duela a yoethen pai tih pilnam boeih loh, “Amen, BOEIPA thangthen uh,” ti saeh.
